Στο εγερτήριο Σάλπισμα για την Επανάσταση του 1821 αφυπνίσθηκαν όλα τα Αρβανιτοχώρια και μη της Αργολίδας, από όπου έτρεξαν πάρα πολλοί αυτοανακηρυχθέντες οπλαρχηγοί, έχοντες μαζί τους πολλούς πολεμιστές, οπλισμένους με ότι πρόχειρο μπορούσαν να βρουν μπροστά τους, Ντουφέκια, Γιαταγάνια, κλαδευτήρια Δρεπάνια και ότι άλλο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν όπλο επιθετικό και έκαναν το χρέος τους προς την υπόδουλη πατρίδα τους για να αποκτήσουν επί τέλους την πολυπόθητη ελευθερία τους.
Στο εγερτήριο αυτό Σάλπισμα δεν έμειναν ασυγκίνητοι και αδιάφοροι οι Χελιώτες. Κατατρεγμένοι για 350 και πλέον χρόνια, από τότε που καταδιωγμένοι και κατατσακισμένοι από τον Μέγα Βεζύρη Μαχμούτ, που μόνο από το Αργός είχε συλλάβει και έστειλε στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη 30.000 αιχμαλώτους, είχαν εγκαταλείψει τις Κατούνες του Αργολικού Κάμπου, όπως επίσης και τις Πόλεις Αργός και Ναύπλιο και είχαν εγκατασταθεί στο Χέλι όπου όμως και εδώ οι Τούρκοι Αγάδες κατά καιρούς τους καταδυνάστευαν και υπέστησαν τα πάνδεινα από αυτούς για αρκετούς αιώνες.
Οι Χελιώτες οπλισμένοι και αυτοί με κάθε μέσον που βρήκαν τις στιγμές αυτές και με Αρχηγό τον Γεώργιο Λύκο ή Χελιώτη, τον Καπετάν Γεωργάκη Χελιώτη όπως η Ιστορία τον αποκάλεσε αργότερα, ο οποίος πριν από την Επανάσταση του 1821, όπως σε προηγούμενο κεφάλαιο έχουμε αναφέρει, είχε δείξει πλούσια δράση κατά των Τούρκων κατακτητών σαν Κλεφταρματολός στην Κορινθία, έτρεξαν και πήραν μέρος από την πρώτη ημέρα της Επανάστασης σε όλες τις επαναστατικές ενέργειες των Ελλήνων, στην Αργολίδα, στην Κορινθία, στη Αττική, και σε άλλα μέρη όπου το καθήκον τους καλούσε.
Ενενήντα περίπου πολεμιστές Χελιώτες με τον Αρχηγό τους Καπετάν Γεωργάκη Χελιώτη, ξεσηκώθηκαν αμέσως και πήραν μέρος στην πρώτη πολεμική ενέργεια των Ελλήνων στην Αργολίδα, στην Πολιορκία του Ναυπλίου και στη συνέχεια αφού μαζί με άλλους Κορινθίους συγκρότησαν Χιλιαρχία, οδηγούμενοι πάντοτε από τον Καπετάν Γεωργάκη Χελιώτη που μόνιμη έδρα είχε την Κορινθία, αλλά συχνές ήσαν και οι μετακινήσεις στην Αργολίδα, στη Μεγαρίδα. στα Δερβενοχώρια. στην Αττική ολόκληρη και στη
75
Βοιωτία αλλά και σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου και της Στερεάς.
Στο σημείο αυτό σκόπιμο είναι να αναφέρουμε μερικά στοιχεία για τον πληθυσμό της Πελοποννήσου και το στρατό που παρέταξε αυτή στη επανάσταση του 1821 κατά Νομούς.
Θεωρούμε αναγκαίο να περιγράψουμε με λίγα λόγια όλες εκείνες τις μάχες που πήραν μέρος οι Χελιωτες είτε όλοι μαζί με τον οπλαρχηγό τους Καπετάν Γεωργάκη Χελιώτη, είτε μεμονωμένοι υπό την αρχηγία άλλων Οπλαρχηγών για να εξάρουμε έτσι την γενναιότητα που έδειξαν αυτοί σε όλη τη διάρκεια του Ιερού Αγώνα για την ανεξαρτησία της Πατρίδας μας και τη δική τους λευτεριά.
Στην περιγραφή αυτή δεν θα αναφέρονται ονομαστικά οι Χελιωτες Αγωνιστές, γιατί υποτίθεται ότι όλοι μαζί με τον Καπετάν Γεωργάκη Χελιώτη πολεμούσαν εκεί. Όλες οι Ιστορικές πηγές για τα πολεμικά γεγονότα ττου θα περιγραφούν πάρα κάτω θα αναφερθούν στο τέλος του βιβλίου αυτού. Εκτός όμως από τις πολεμικές επιχειρήσεις που πήρε μέρος ο Καπετάν Γεωργάκης Χελιώτης, πολλοί από τους Χελιωτες πολέμησαν αρκετές φορές και μεμονωμένοι υπό τας διαταγάς άλλων Οπλαρχηγών και για το λόγο αυτό, στο τέλος του Κεφαλαίου αυτού θα αναφερθούν απλώς οι μάχες αυτές, συγχρόνως δε θα αναφερθούν εκεί και τα ονόματα των Χελιωτών που πήραν μέρος σε αυτές.
Πηγές για τους μεμονωμένους αυτούς πολεμιστές είναι κυρίως γραπτά κείμενα που υπάρχουν μέσα σε ατομικούς φακέλους που βρίσκονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών, στο τμήμα χειρογράφων και ομοιότυπων. Η έκθεση των πολεμικών γεγονότων θα γίνει παρακάτω κατά χρονολογική σειρά.
