Ιδιαίτερη σημασία έδωσε ο Κολοκοτρώνης στην οχύρωση των Μεγάλων. Δερβενιών για να εμποδιστεί η είσοδος και η έξοδος των Τούρκων από και προς την Αττική και Βοιωτία. Την οχύρωση είχαν αναλάβει ο Δημήτριος Υψηλάντης; ο Νικηταράς και ο Παπαφλέσσας, πλαισιωμένοι από γενναίους οπλαρχηγούς και αγωνιστές Κορινθίους και Δερβενοχωρίτες.
Παραβρέθηκαν ο Καπετάν Γεωργάκης Χελιώτης με 700 άνδρες, ο Αναστασόπουλος με 1.000 Δερβενοχωρίτες και Περαχωρίτες και ο Αντώνης Κολοκοτρώνης με τον Παναγιώτη Κεφάλα με 600 άνδρες. Ο Ελληνικός στρατός ενισχύθηκε και με το Τακτικό Σώμα των Φιλελλήνων Αξιωματικών, δύναμης από 250 άνδρες, με επικεφαλής τον Αντισυνταγματάρχη Κουβερνάτη.
Ο λαός της περιοχής παίρνοντας θάρρος από τους λόγους του Παπαφλέσσα, που εκφωνούσε περιοδεύοντας, βρισκόταν σε επιφυλακή,
89
Αποφασισμένος να μην αφήσει Τούρκο να περάσει μέσα από τα μεγάλα δερβένια.Έτσι τη νύχτα της 9ης προς 10η Σεπτεμβρίου 1822 8.000 τούρκοι με τα μεταγωγικά τους πέρασαν απέναντι στις ακτές του Ηραίου στη θέση "ΣΤΡΑΒΑ", ενώ τα Τούρκικα πολεμικά πλοία άρχισαν σφοδρόν κανονιοβολισμό προς τα παράλια του Λουτρακίου.
ΟιΤούρκοι δέχτηκαν τα πρώτα πυρά των Ελλήνων και αφού διασκορπίστηκαν προς στιγμή για να αποφύγουν τα φονικά πυρά συντάθηκαν μετά από λίγες ώρες για να προχωρήσουν προς την περά χώρα
Αλλά οι Δερβενοχωρίτες, σύμφωνα με το έξυπνο στρατήγημα του αρχηγού τους, κρύφτηκαν σε απρόσιτες θέσεις"' ανάμεσα στις πυκνόφυτες βουνοπλαγιές, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση στους Τούρκους, ότι εγκατέλειψαν το χωριό, αφού είχαν προγραμματίσει την πυροδότηση των αποθηκών με μπαρούτι από κρυμμένους εκεί Περαχωρίτες. Έτσι όταν οι Τούρκοι μπήκαν στο χωριό, δύο ατρόμητοι νέοι περαχωρίτες κτύπησαν την καμπάνα του χωριού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και έδωσαν το σύνθημα πυροδότησης των αποθηκών του Ρετσινιού, που τότε ήσαν γεμάτες με μπαρούτι και απλώς σκεπασμένες με στρώμα ρετσινιού για την παραπλάνηση των Τούρκων. Τότε επακολούθησαν τρομακτικές εκρήξεις με συνέπεια κεφάλια, χέρια, πόδια και άλλα μέλη από τα σώματα των Τούρκων να τιναχτούν στον αέρα. Τρομάρα και πανικός έπιασε τους Τούρκους.
ΣΤΟ μεταξύ οι Περαχωρίτες και Δερβενοχωρίτες που είχαν κρυφτεί μέσα στα πεύκα, αφού επιτέθηκαν την κατάλληλη στιγμή, σκόρπισαν τον όλεθρο στα κεφάλια των εχθρών. Η εμπροσθοφυλακή των Τούρκων, αφού τρομοκρατήθηκε εγκατέλειψε τα μεταγωγικά και πριν μπει στο χωριό τράπηκε σε φυγή. Την ευκαιρία αυτή εκμεταλλεύτηκαν όλοι οι Έλληνες και με ασυγκράτητη ορμή έπεσαν επάνω τους και τους κατάσφαξαν. Με τη δύση του Ηλίου κατέφθασε και ο Νικηταράς και η επίθεση των Ελλήνων γενικεύθηκε. Οι Τούρκοι αποδεκατίσθηκαν. Πάνω από 1.000 νεκροί κάλυψαν τις πλαγιές από τη Βουλιαγμένη μέχρι την Περαχώρα.
Έπειτα από δύο ημέρες αφού δεν μπόρεσαν οι Τούρκοι να καταλάβουν την Περαχώρα, αναγκάσθηκαν να μπουν στα πλοία, που ήσαν αγκυροβολημένα κοντά στο Ηραίο και να επιστρέψουν άπρακτοι και καταρρακωμένοι στην Κόρινθο. Η νίκη των Ελλήνων στη Περαχώρα είχε σημαντικά αποτελέσματα, γιατί δημιούργησε απελπιστική κατάσταση στους πολιορκημένους Τούρκους στην Κόρινθο, οι οποίοι διαπίστωσαν πως ήταν αδύνατη η διαφυγή τους από τα Δερβένια των Γερανιών και ύστερα από την πανωλεθρία τους στην Περαχώρα, δεν απετόλμησαν άλλη απόπειρα διεκπεραιώσεως στη Ρούμελη.
Πολλοί από τους Τούρκους πέθαναν στην Κόρινθο από πείνα και αρρώστιες και στις 28 Οκτωβρίου 1822 όπως ήδη έχει αναφερθεί πέθανε και ο αρχηγός της εκστρατείας Δράμαλης.
90
