Οι Τούρκοι της Αργολίδας επηρεασμένοι από τα γεγονότα της Μολδοβλαχίας και από τις πληροφορίες για τα επαναστατικά κινήματα που γίνονται στα διάφορα μέρη της Ελλάδας και ακόμα ότι πρόκειται να γίνει γενική εξέγερση των Ελλήνων που θα άρχιζε μάλιστα από την Ύδρα και τις Σπέτσες, είχαν αρχίσει να ανησυχούν. Στο Ναύπλιο οι λίγοι Έλληνες που
76
ζούσαν εκεί κάτω από το σπαθί των Αγάδων Τούρκων, προσπαθούσαν να καθησυχάσουν τους Τούρκους. Το ίδιο έκαναν και οι πρόκριτοι του Αργούς, Μητροπολίτης Γρηγόριος Καλαμαράς και Γιάννης Περούκας που βρίσκονταν όμηροι των Τούρκων στην Τρίπολη και με συχνή αλληλογραφία
προσπαθούσαν και αυτοί να καθησυχάσουν τους Τούρκους ότι τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί. ;
Στο Ναύπλιο τότε υπήρχαν 860 περίπου Τούρκικες οικογένειες που μπορούσαν να διαθέσουν 1650 μάχιμους άνδρες. Την κύρια όμως φρουρά αποτελούσαν 850 Τούρκοι, μερικοί Τουρκαλβανοί και αρκετοί Γενίτσαροι. Γενικός Διοικητής του Φρουρίου στ Ναύπλιο ήταν ο Μεχμέτ-Σελήμ-Πασάς. Φρούραρχος στο Παλαμήδι ήταν ο Μεχμέτ Σαϊτ, στην Ακροναυπλία ο Αβδούρ Αχμάν, στην πόλη του Ναυπλίου ο Χασάν Μπέης, και στο θαλασσινό Φρούριο (Μπούρτζι) ο Χαβούλ Αλής.
Οι ελάχιστοι Χριστιανοί κάτοικοι της πόλης του Ναυπλίου δεν παρουσίαζαν καμιά υπόνοια ότι γίνονταν προετοιμασίες για εξέγερση των Ελλήνων. Τη νύχτα 23 προς 24 Μαρτίου 1821 ένας τυχαίος πυροβολισμός μεθυσμένου Τούρκου στο Άργος που λεγόταν Χαίτης προξένησε στους Τούρκους τόσο φόβο που την ίδια νύχτα μεταφέρανε βιαστικά τις οικογένειες τους και όσα πολύτιμα πράγματα είχαν, στο Ναύπλιο και μόνο οι άντρες κάθε πρωί πήγαιναν στο 'Άργος στις διάφορες εργασίες τους. Αυτά συνέβαιναν τις ημέρες αυτές στην Αργολίδα.
Αντίθετα στην Κορινθία έγιναν κινητοποιήσεις διαφόρων πολεμιστών σε διάφορα μέρη. Στις 27 Μαρτίου 1821 στα μεγάλα δερβένια μαζεύτηκαν 1.500 πολεμιστές, και αφού έψαλαν παράκληση στην Εκκλησία, κατέβηκαν στις Κεχριές, όπου έφθασε εκεί και ο Επίσκοπος Δαμαλών Ιωνάς με 600 οπλοφόρους, ενώθηκαν με τους Περαχωρίτες έτρεξαν και άλλοι από τη γύρω περιοχή και σχηματίσθηκε σώμα από 2.200 οπλοφόρους.
Εκεί παρευρέθη και ο Καπετάν Γεωργάκης Χελιώτης, που ο Αμβρόσιος Φρατζής στην Ιστορία της Αναγεννηθείσης Ελλάδας στον δεύτερο τόμο και στη σελίδα 73 τον ζωγραφίζει έτσι:
"Μεθ' ων ήτο και ο κατά πάντα γενναίος και ατρόμητος ανήρ, ο Γεώργιος Λύκος ή Χελιώτης άνευ της συγκαταθέσεως των Νοταραίων."
Στο τέλος του Μάρτη, όταν πια είχε γενικευθεί η Επανάσταση στην Πελοπόννησο! οι Τούρκοι του Ναυπλίου θέλησαν να μεταφέρουν στο Ναύπλιο και τις οικογένειες των Ελλήνων προυχόντων του Αργούς δήθεν για ασφάλεια, ενώ στην πραγματικότητα, ήθελαν τις Ελληνικές οικογένειες να τις έχουν για ομήρους για κάθε ενδεχόμενο που μπορούσε να συμβεί. Έτσι το πρωί της 1ης Απριλίου 1821 150 Τούρκοι του Αργούς ήρθαν καβαλαραίοι από το Ναύπλιο όπου διανυκτέρευσαν για να παραλάβουν τους Έλληνες.
Οι Έλληνες προύχοντες του Αργούς όμως υποψιάστηκαν τις πραγματικές προθέσεις των Τούρκων και προσποιήθηκαν βέβαια υποταγή και δέχθηκαν, παρακάλεσαν όμως η μετακόμιση να γίνει την άλλη ημέρα για να τους δοθεί χρόνος να ετοιμάσουν τα πράγματα τους. Οι Τούρκοι
77
μετά από τις διαβεβαιώσεις αυτές των Ελλήνων προυχόντων τους πίστεψαν και αναχώρησαν για το Ναύπλιο. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στους Έλληνες του Αργούς να προετοιμαστούν για την εξέγερση και άρχισαν να προετοιμάζονται για την πρώτη πολεμική επιχείρηση στην Αργολίδα, την πολιορκία του Ναυπλίου.
Αφού προμηθεύτηκαν κάθε πρόχειρο όπλο, έφυγαν από το Αργός νύχτα και αφού ασφάλισαν τις οικογένειες τους, έφθασαν στη Δαλαμανάρα και τοποθετήθηκαν πίσω από τα χαντάκια που ήσαν από τη μια και την άλλη πλευρά του δρόμου Το πρωί επιτέθηκαν εναντίον των Τούρκων που ανύποπτοι πήγαιναν όπως κάθε πρωί από το Ναύπλιο στο Αργός για τις καθημερινές τους εργασίες.
Με τους πρώτους πυροβολισμούς ξεπετάγονται οι Έλληνες από τους κρυψώνες τους φωνάζοντας: "Πίσω Αγάδες, πίσω γιατί σας βαρούμε, χριστιανοί και Τούρκοι δεν μπορούν να ζήσουν πια μαζί"
Οι Τούρκοι αφού δέχθηκαν τους πρώτους πυροβολισμούς οπισθοχώρησαν και τρομαγμένοι γύρισαν πάλι στο Ναύπλιο, όπου κλείστηκαν μέσα.
