Πανσέληνος του Υδροχόου

 ΑΓΑΠΑΜΕ – ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ - ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΟΥΜΕ ΤΟ ΖΩΝ ΥΔΩΡ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η Πανσέληνος του Υδροχόου θα γίνει στις 28 Ιανουαρίου στις 9 μοίρες και 6΄πρώτα λεπτά του ζωδίου του Λέοντoς και η μέγιστη φώτισή της θα είναι στις 21:17 μ.μ. ώρα Ελλάδας θα είναι δηλαδή, ορατή στον νυχτερινό μας ουρανό.


Ας δούμε τί μας εκφράζει η Πανσέληνος του Υδροχόου.
Οι τελετές του Υδροχόου είχαν στην αρχαιότητα σχέση με τα τυπικά του Αγίου Δισκοπότηρου και με τα μυστήρια του Γανυμήδη, του Οινοχόου του Διός, ο οποίος εθεωρείτο κύριος των αιθέρων – υδάτων που βρίσκονται ανάμεσα στην Γη και στον Ουρανό.


Το Άγιο Δισκοπότηρο περιγράφεται ποικιλότροπα: 



Θεωρείται ότι συμβολίζει τα Ύδατα της Ζωής, όπως τα Μυστήρια του Γανυμήδη, τα Άγια των Αγίων, το Κοσμικό Κέντρο, την καρδιά, την πηγή της Ζωής και της Αθανασίας, την πηγή της Αφθονίας και της Γονιμότητας καθώς επίσης και το Κύπελλο της Αμβροσίας των Ολυμπίων Θεών.
Η απώλεια του Δισκοπότηρου αντιπροσωπεύει την απώλεια της Χρυσής Εποχής, του Παραδείσου, της αρχέγονης πνευματικότητας του ανθρώπου, της αγνότητας και της αθωότητας.
Η αναζήτηση για το Άγιο Δισκοπότηρο είναι η επιστροφή στον Παράδεισο, στο πνευματικό κέντρο του ανθρώπου και του Σύμπαντος.
Ο Γανυμήδης, στον οποίο αναφέρονται επίσης τα Μυστήρια της Πανσελήνου του Υδροχόου, ήταν γυιος του Τρώα και της  Καλλιρρόης, θυγατέρας του Σκαμάνδρου, χαρακτηριζόμενος πάντοτε σαν ισόθεος λόγω της εντυπωσιακής ομορφιάς του, για την οποία ο Δίας, όπως υπάρχει μύθος, εκτός από τις Ομηρικές αναφορές, τον ερωτεύτηκε και τον πήρε στον Όλυμπο για να τους προσφέρει το Νέκταρ ή την Αμβροσία.                                                           

«Γενομένων δὲ αὐτῷ παίδων Ἴλου καὶ Ἐριχθονίου, Ἶλος μὲν ἄπαις ἀπέθανεν, Ἐριχθόνιος δὲ διαδεξάμενος τὴν βασιλείαν, γήμας Ἀστυόχην τὴν Σιμόεντος, τεκνοῖ Τρῶα. Οὗτος παραλαβὼν τὴν βασιλείαν τὴν μὲν χώραν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ Τροίαν ἐκάλεσε, καὶ γήμας Καλλιρρόην τὴν Σκαμάνδρου γεννᾷ θυγατέρα μὲν Κλεοπάτραν, παῖδας δὲ Ἶλον καὶ Ἀσσάρακον καὶ Γανυμήδην» (1). 

Εδώ, βέβαια, υπάρχει το μεταφυσικό υπόβαθρο του μύθου, γιατί ο Δίας, σαν μεταφυσική έννοια, είναι η Δύναμη που στέλνεται από επάνω κάτω σε εμάς.
Ας δούμε πώς μπορούμε, πιο απλά, να το κατανοήσουμε.
Αν χωρίσουμε την λέξη Δίας σε Δ -ιας, όπου ιάσιν, σύμφωνα με το λεξικό της Σου(ΐ)δας, σημαίνει πέμπουν δηλαδή στέλνουν με ρίζα από το ρήμα ίημι του οποίου σημασία είναι: θέτω σε κίνηση (2), διαπιστώνουμε ότι ο Δίας είναι η Δύναμη που στέλνεται από το Σύμπαν σε εμάς και μας θέτει σε κίνηση, γι’ αυτό και ο αητός, ο οποίος θεωρείται σαν το πιο δυνατό και υπερήφανο πτηνό, είναι το ιερό πτηνό του.
Μάλιστα, για να μεταφέρει τον Γανυμήδη στον Όλυμπο, 


ο Δίας, κατά ορισμένες διαδόσεις, πλην των Ομηρικών, μεταμορφώθηκε σε αητό. 

Η λέξη Γανυμήδης προέρχεται από τη λέξη γάνος = το κρασί (3) και από το ρήμα γάνυμαι που σημαίνει λαμπρύνομαι. 
Εδώ έχουμε, λοιπόν, το άλλο μισό του μύθου, στο οποίο ο Γανυμήδης ήταν ένας ωραιότατος νέος και σερβίριζε οίνο στους Ολύμπιους Θεούς.
Μία άλλη έννοια που συνδέει αστρολογικά τις δύο θεότητες είναι ότι ο Δίας θεωρείται εσωτερικός κυβερνήτης του Υδροχόου και ο Γανυμήδης η αστρολογική του απεικόνιση, γιατί ο Δίας ως πλανήτης κυβερνά όλα τα περιβλήματα του ανθρώπου που περιλαμβάνονται στην Αύρα του, από την λεπτότατη μεμβράνη ύλης που περιβάλλει το «Θείο Τμήμα», μέχρι το φυσικό σώμα.

Τα λειτουργεί, μάλιστα, πλήρως, μέσω του ζωτικού αίματος και των αισθήσεών μας.
Ενώνοντας όλες αυτές τις έννοιες αργότερα, συνέδεσαν τον Γανυμήδη, στους καταστερισμούς, με το ζώδιο του Υδροχόου.
 

Ο Υδροχόος, σαν Γανυμήδης, όπως όλοι όσοι ασχολούμεθα με την Αστρολογία, γνωρίζουμε, απεικονίζεται σαν άνθρωπος που κρατά ένα δοχείο από το οποίο τρέχει νερό.
Αυτό το νερό είναι το «Ζων Ύδωρ» δηλαδή τα ηλεκτρομαγνητικά ρευστά που καλύπτουν το Σύμπαν, ενώνοντας τον μαγνητικό πόλο των ουρανίων σωμάτων με τον ηλεκτρικό τους.
Στην Αστρολογία, ο μαγνητικός πόλος καθορίζει την θέση του γνωστού Ωροσκόπου μας (Ascedant), ενώ ο ηλεκτρικός πόλος καθορίζει το σημείο της Κορυφής και Αντικορυφής (Vertex και Antivertex) στο κοσμόγραμμα, είναι δηλαδή ο ηλεκτρικός Ωροσκόπος μας.
Τα δύο σημεία, αν ενωθούν ενεργειακά, δημιουργούν με το μεσοδιάστημά τους την λειτουργία των ηλεκτρομαγνητικών μας ρευστών και η ζωδιακή τους μοίρα είναι πολύ καθοριστική, αρκεί το γενέθλιο κοσμόγραμμά μας να είναι ορθά τοποθετημένο στην ώρα γεννήσεώς μας, αλλιώς τα συμπεράσματα θα είναι αναληθή. Προσοχή, λοιπόν!
Ας ασχοληθούμε, τώρα πλέον, γνωρίζοντας όλες αυτές τις πληροφορίες, με την Πανσέληνο του Υδροχόου.
Στον ενεργειακό χώρο του Υδροχόου το άτομο καλείται να καθαρίσει την εκφρασμένη προσωπικότητά του από τους κατώτερους κραδασμούς του αιθερικού του περιβλήματος και να την οδηγήσει σε πιο λεπτοφυείς κραδασμούς ώστε να έρθει σε επαφή με την ομαδική συνείδηση, δηλαδή με τον κόσμο των Αρχετύπων.
Η προσευχή μας, λοιπόν, σε αυτήν την Πανσέληνο είναι:

«Ας γίνει το Φως, που λάμπει επάνω από την Γη, τα βουνά και την θάλασσα, θεραπευτικό, σε αιθερικό επίπεδο και ας καθαρίσει με τις ακτίνες του αυτά που πρέπει να εξαγνισθούν μέσα μας, εναρμονίζοντας τα ενεργειακά μας κέντρα με το Σύμπαν, ώστε να μπορέσει η Κουνταλίνι να κυκλοφορήσει απρόσκοπτα μέσα μας, για να φύγουν τα μπλοκαρίσματα από τα κέντρα μας και να πλημμυρίσουν Φως. Μόνον, έτσι θα εναρμονιστούν οι αιθερικοί κραδασμοί του αυρικού περιβλήματός μας με την αιθερικότητα των εκπομπών του Νόμου - Λόγου για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε αυτήν την Ενέργεια για το Αγαθό της Γης και των συνανθρώπων μας. Θέλουμε απάντηση σε αυτήν την προσευχή μας, για να γνωρίσουμε αν οι προσπάθειές μας μέχρι τώρα είναι αρκετά εποικοδομητικές ή πρέπει να τις ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο. Θα περιμένουμε να πάρουμε την απάντησή Σας. Σας ευχαριστούμε που θα ασχοληθείτε μαζί μας». 

Ο Ημίθεος ήρωας Περσέας και η Ανδρομέδα

 Ο Ακρίσιος, ο Βασιλιάς του Άργους, είχε μία μοναχοκόρη, τη Δανάη, αλλά δεν είχε γιους ώστε να κληρονομήσουν το βασίλειο του. Η επιθυμία του να αποκτήσει ένα γιο ήταν τόσο μεγάλη, που αποφάσισε να ταξιδέψει μέχρι το μαντείο των Δελφών για να συμβουλευτεί την Πυθία. «Όχι εσύ, Ακρίσιε, αλλά η κόρη σου Δανάη θα αποκτήσει ένα γιο. Κι αυτό το παιδί θα είναι η αιτία του θανάτου σου!» του είπε η ιέρεια του μαντείου.....

Για να εμποδίσει την πραγματοποίηση του χρησμού, ο Ακρίσιος έδωσε εντολή να κατασκευαστεί μια υπόγεια φυλακή, στο κέντρο της αυλής του παλατιού του, όπου έκλεισε την όμορφη Δανάη. Μόνο η τροφός της Δανάης μπορούσε να την επισκέπτεται καθημερινά σ' αυτό το παράξενο κελί που έμοιαζε με τάφο, για να της πηγαίνει φαγητό και να τη φροντίζει. Όμως το σχέδιο του Ακρίσιου δε στάθηκε ικανό να εμποδίσει το Δία να δει την κοπέλα και να την ερωτευτεί. Για να καταφέρει να την πλησιάσει, ο πατέρας των θεών μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή που μπήκε μέσα στην υπόγεια φυλακή από μια σχισμή στη μεταλλική σκεπή της.

Έτσι, έπειτα από λίγο καιρό η Δανάη έφερε στον κόσμο ένα γιο, τον Περσέα, και με τη βοήθεια της τροφού της τον κράτησε κρυφό από τον κόσμο.

Η οργή του Ακρίσιου

Είχαν περάσει τρία με τέσσερα χρόνια, όταν μια μέρα, περπατώντας στην αυλή του παλατιού του, ο Ακρίσιος άκουσε μια παιδική φωνή κάτω από το έδαφος. Ήταν η φωνή του Περσέα, που γέλαγε χαρούμενος παίζοντας. Οργισμένος ο βασιλιάς που εξαπατήθηκε, καταδίκασε σε θάνατο την τροφό της κόρης του και ανάγκασε τη Δανάη να ομολογήσει μπροστά στο ιερό του Δία το όνομα του πατέρα του παιδιού της.

«Το όνομα του είναι Δίας» ομολόγησε η Δανάη, αλλά ο Ακρίσιος θύμωσε ακόμα περισσότερο, πιστεύοντας πως η κόρη του έλεγε ψέματα.


«Κλείστε μητέρα και παιδί σε μια λάρνακα, σφραγίστε την και πετάξτε την στη θάλασσα» διέταξε ο βασιλιάε. Έτσι κι έγινε, αλλά η λάρνακα δεν βούλιαξε. Παρασυρμένη από τα θαλάσσια ρεύματα, ταξίδεψε στο πέλαγος και έφτασε έπειτα από καιρό στη Σέριφο, ένα από τα νησιά των Κυκλάδων. Εκεί βασιλιάς ήταν ο Πολυδέκτης. Ένας ψαράς που τον έλεγαν Δίκτη είδε τη λάρνακα να επιπλέει στο νερό και με τη βοήθεια μερικών συντρόφων του πέταξε στη θάλασσα ένα δίχτυ και την τράβηξε στη στεριά. Ετσι η Δανάη και ο Περσέας σώθηκαν από βέβαιο πνιγμό, αλλά όχι και από τις συμφορές που ήταν γραφτό να τους βρουν στο μέλλον.

Στο νησί της Σερίφου

Ο Περσέας μεγάλωσε στο νησί και έγινε ένα δυνατό παλικάρι που φρόντιζε τη μητέρα του, η οποία στο μεταξύ είχε γοητεύσει το βασιλιά Πολυδέκτη. Μια μέρα, ο βασιλιάς κάλεσε τον Περσέα σε ένα από τα συμπόσια του παλατιού ζητώντας του, όπως και με τους υπολοιπούς καλεσμένους, να του φέρει δώρο ένα άλογο. Βέβαιος πως ο Περσέας, που είχε μεγαλώσει δίπλα σε έναν απλό ψαρά, δε θα μπορούσε να εκπληρώσει την επιθυμία του. Ο νέος, όμως, δεν πτοήθηκε και ανακοίνωσε στο Βασιλιά πως θα ερχόταν στο συμπόσιο, αλλά αντί για άλογο θα του έφερνε το κεφάλι της Μέδουσας.

Οι Γοργόνες

Η Μέδουσα ήταν μία από τις Γοργόνες, τις τρείς τρομακτικές αδελφές με μορφή τεράτων. Στα χέρια τους είχαν νύχια αρπακτικού, στο κεφάλι τους αντί για μαλλιά ζωντανά φίδια και στην πλάτη χρυσά φτερά που τους επέτρεπαν να πετούν. Τα μάτια τους, με βλέμμα ανατριχιαστικό, μεταμόρφωναν σε πέτρα όποιον θνητό τα κοιτούσε. Από τις τρείς αδελφές η μόνη θνητή ήταν η Μέδουσα.
Όταν ο Περσέας ξανασκέφτηκε την υπόσχεση που τόσο απερίσκεπτα είχε δώσει στο βασιλιά, ρίγησε. Ήταν υποχρεωμένος να τηρήσει την υπόσχεση του, αλλά δεν είχε ιδέα πώς θα τα κατάφερνε! Σκεπτικός, άρχισε να περπατά κατά μήκος της ακτής του νησιού. Είχε φτάσει στην άκρη της ακτής, αλλά ακόμα δεν είχε βρει τη λύση.

Αποκαμωμένος, κάθισε σ' ένα βράχο και έβαλε τα κλάματα. «Αλίμονο, πώς θα βρω τις Γοργόνες; Και με τι τρόπο θα καταφέρω να πιάσω την τρόμερή Μέδουσα;» αναρωτιόταν. Ο πρώτος από τους θεούς που βοήθησε τον Περσέα ήταν ο Ερμής, ο αγγελιαφόρος των θεών. «Οι Γοργόνες ζουν στην άλλη άκρη του Ωκεανού, κοντά στους κήπους των Εσπερίδων, εκεί όπου αρχίζει το Βασίλειο της Νύχτας» είπε ο Ερμής προσφέροντας στον Περσέα ένα κοφτερό ξίφος.

Μόλις έφυγε ο Ερμής, μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Περσέα εμφανίστηκε η Αθηνά, που τον οδήγησε στις Ναιάδες, τις Νύμφες του υγρού στοιχείου, που κατοικούσαν στο νησί, σε μια σπηλιά εκεί κοντά. «Μόνο εσείς μπορείτε να βοηθήσετε τον Περσέα» τις παρακάλεσε η Αθηνά. Αμέσως, οι Ναιάδες έσπευσαν να βοήθησουν το νέο. Η μία του έδωσε ένα ζευγάρι φτερωτά σανδάλια, η άλλη του φόρεσε στο κεφάλι το κράνος του Άδη που έκανεαόρατο όποιον το φορούσε, ενώ η τρίτη του έδωσε ένα σακί μέσα στο οποίο θα έπρεπε να βάλει το κομμένο κεφάλι της Μεδούσας.

Ο θάνατος της Μέδουσας

Ο Περσέας ξεκίνησε αμέσως το ταξίδι του. Ελαφρύς σαν πούπουλο χάρη στα φτερωτά του σανδάλια, μπορούσε να πετάει ψηλά στον αέρα. Διέσχισε με ευκολία τον Ωκεανό και έφτασε γρήγορα στα σύνορα του βασιλείου της Νύχτας. Εκεί, στις υπόγειες στοές μιας μυστηριώδους σπηλιάς, που τη φυλούσαν οι Γραίες, κρύβονταν οι εφιαλτικές Γοργόνες.