Γαία, ένας συμβιωτικός υπέροχος πλανήτης σε κίνδυνο.

«Είμαστε μια στιγμή μόνο μέσα στο χρόνο, αλλά το αποτύπωμα μας μένει για πάντα. Είμαστε τα πρόσωπα όλων αυτών που ήρθαν πριν από εμάς. Και τώρα ήρθε η σειρά μας. Μπορούμε να διαλέξουμε να ακολουθήσουμε το δικό μας μονοπάτι ,ή, να ακολουθήσουμε το δρόμο που τόσοι άλλοι ακολούθησαν. Η ζωή δεν είναι ταινία με σενάριο που έχει γραφτεί. Εμείς είμαστε οι σεναριογράφοι. Αυτή είναι η δικιά μας ιστορία».
Γιώργος Βασιλορεΐζης

Η γη μας ένα σπάνιο αυτό οργανωμένο σύστημα,  το οποίο γέννηση και συντηρεί τη ζωή  εντός της για πάρα πολλά εκατομμύρια χρόνια. Ως πλανήτης βρίσκεται σε  τροχιά γύρω από τον Ήλιο, κινούμενη με  μεγάλες ταχύτητες στις παρυφές ενός γαλαξία, ο οποίος με τη σειρά του είναι ένας μόνο γαλαξίας σε ένα σύνολο πολλών γαλαξιών. Η τροχιά της  γης  γύρω από τον ήλιο, είναι σχεδόν κυκλική, ώστε να δέχεται από αυτόν τη βέλτιστη ποσότητα θερμότητας. Δέχεται πολύ λιγότερους αστεροειδείς σε σχέση με τους άλλους πλανήτες, καθώς την προστατεύει σε μεγάλο βαθμό, ο δορυφόρος της, η Σελήνη.

Έχει ιδανικό όγκο και μάζα , έχει πυρήνα σε ρευστή κατάσταση που δημιουργεί το ισχυρό μαγνητικό της πεδίο, μαγνητική ασπίδα της ζωής . Έχει πολύ νερό, μια καταπληκτική ατμόσφαιρα με τη μοναδική προστασία της οζονόσφαιρας . Έχει έναν ιδιαίτερα ευκίνητο φλοιό , και κυρίως έχει αναπτύξει εντός της μία μοναδική βιοποικιλότητα. Ο  μοναδικός μας πλανήτης η Γαία,  διαθέτει  ένα ανόργανο υπόστρωμα, το φλοιό του, πάνω στον οποίο αναπτύσσεται ο αισθητός μας κόσμος και στον οποίο επίσης θεμελιώνουμε τη δική μας ανθρώπινη ζωή, ενώ αντλούμε από αυτόν διάφορες οργανικές και ανόργανες  πρώτες ύλες. 

Η βιόσφαιρα της Γης  αποτελεί την  μοναδική, μέγιστη ζωντανή γεωλογική δύναμη στη Γη (βλέπε θεωρία της Γαίας  του Sir James Lovelock), η οποία κινείται, επεξεργάζεται και ανακυκλώνει δισεκατομμύρια τόνους μάζας κάθε χρόνο. Η ζωή που κυοφορεί εντός της, αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ανώτερου φλοιού, της επιφάνειάς του κυρίως και της ατμόσφαιρας, συμμετέχει στις γεωλογικές διεργασίες ως ένας ουσιαστικός παράγοντας.

Διανύουμε ήδη 5 εκατομμύρια χρόνια συνεχούς πλανητικής εξέλιξης, την στιγμή που ο «έξυπνος άνθρωπος»,  ο Homo Sapiens, βρίσκεται στον πλανήτη μόλις εδώ και 120.0000 χρόνια. Ο ανθρωπινός πολιτισμός αναπτύχθηκε τα τελευταία, 7.000 χρόνια, ενώ διάγουμε 300 μόλις χρόνια συνεχούς κοινωνικής και πολιτιστικής και επιστημονικής ανάπτυξης,  και τέλος μόλις 150 χρόνια ραγδαίας τεχνολογικής και ηλεκτρονικής επανάστασης. 

Και όμως φαίνεται πως ο πολιτισμός  και η νοοτροπία που αναπτύξαμε όλα αυτά το χρόνια, μπορεί να αποβεί η αχίλλειος πτέρνα μας για την επιβίωση όχι μόνο του ανθρώπινου είδους, αλλά και του πλανήτη ως σύνολο, καθώς τα φυσικά οικοσυστήματα του πλανήτη υποβαθμίζονται σε βαθμό πρωτοφανή στην ανθρώπινη ιστορία. Με βάση τους σημερινούς ρυθμούς κατανάλωσης, η ανθρωπότητα θα χρησιμοποιεί φυσικούς πόρους που θα αντιστοιχούν σε δύο πλανήτες ως το 2050, αν φυσικά αυτοί οι πόροι δεν έχουν εξαντληθεί ως τότε. 

Ο Πλανήτης αντιδρά στην ανθρώπινη καταστροφική νοοτροπία και μανία, οι φυσικές καταστροφές το υποδεικνύουν αυτό. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον το υφιστάμενο πολιτισμικό μοντέλο  καλείται  να  δημιουργήσει και να  ικανοποιήσει  τεχνητές  και όχι  ζωτικές ανάγκες, οι  οποίες  απαιτούν  όλο  και  περισσότερη  κατανάλωση, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον.

Έτσι βιώνουμε την κορύφωση  του Προμηθεϊκού ανθρώπου, όπου εκδηλώνονται  όλες οι αντιφάσεις που κλείνει μέσα του, το υφιστάμενο κοινωνικό, πολιτισμικό,  και επιστημονικό  μοντέλο, το οποίο έχει φέρει σε αδιέξοδο τόσο τον άνθρωπο όσο και το φυσικό περιβάλλον,  απαιτώντας άμεσες και καινοτόμες δράσεις.

Σε συλλογικό επίπεδο είναι αναγκαίο να υπάρξει εγρήγορση, και μία νέα αντίληψη του ανθρώπινου προορισμού,  και των πραγματικών αναγκών του, που δεν θα βασίζεται στις πλασματικές επιθυμίες του ανθρώπου,  για  υπέρ κατανάλωση, για κυριαρχία, για δύναμη. Οι περιβαλλοντολογικές, οικονομικές και πολιτισμικές κρίσεις του 21ου αιώνα, όπως φαίνεται  θα σηματοδοτήσουν  την αρχή μιας μεταβατικής περιόδου, όπου θα πρέπει να κυριαρχήσει η ανάγκη μίας νέας αντίληψης του ανθρώπου, τόσο με τον ίδιο του τον εαυτό, όσο και με την σχέση του με τον φυσικό κόσμο στο σύνολο του.

Το πρόβλημα σε όλες τις εκφάνσεις του είναι συστημικό, και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η  σύγχρονη επιστήμη και πιο συγκεκριμένα η κβαντική φυσική συναντώντας αρχαίες πεποιθήσεις μας δείχνει το δρόμο. Το « κλειδί»,  είναι η  αναγνώριση της αλληλεπίδρασης του  αλληλοσυνδεόμενου  φυσικού κόσμου στο σύνολό του. «Στο οργανικό όλο, σφαιρικό και μερικό, μέρος και όλο, ενέχονται αμοιβαία και διαπλέκονται», αναφέρει χαρακτηριστικά η Dr. Mae -Wan  Ηο, θυμίζοντας το αρχαίο Εληνικό : «Eν το Παν και δι΄ αυτού το Ππαν και εις αυτό το Παν». [1]

Στο βιβλίο της «Ο συμβιωτικός πλανήτης», η διάσημη βιολόγος Lynn Margulis υποστηρίζει ότι η συμβίωση, δηλαδή το σύνολο των οργανισμών από διαφορετικά είδη που ζουν σε φυσική επαφή μεταξύ τους, έπαιξε κρίσιμο ρόλο στις απαρχές του εξελικτικού νεωτερισμού. Εκτείνοντας την έρευνά της από τις μικρότερες μορφές ζωής, τα βακτήρια, έως τη μεγαλύτερη, την ίδια τη ζωντανή Γη, η Lynn Margulis εξηγεί τη συμβιωτική προέλευση πολλών από τις πιο σημαντικές εξελικτικές καινοτομίες.

Πανσέληνος του ζωδίου του Καρκίνου

«Ούτος δοκεί εν τοις άστροις τεθήναι δι’ Ήραν, ότι μόνος, Ηρακλεί των άλλων συμμαχούντων, ότε την Ύδραν ανήρει, εκ της λίμνης εκπηδήσας έδακεν αυτού τον πόδαν, καθάπερ φησί Πανύασις εν Ηρακλεία. Θυμωθείς δ’ ο Ηρακλής δοκεί τω ποδί συνθλάσαι αυτόν. Όθεν μεγάλης τιμής τετύχηκε καταριθμούμενος εν τοις ιβ΄ζωδίοις. Καλούνται δε τινες αυτών αστέρες Όνοι, ους Διόνυσος ανήγαγεν εις τα άστρα. Έστι δε αυτοίς και Φάτνη παράσημον. Η δε τούτων ιστορία αύτη. Ότε επί Γίγαντας εστρατεύοντο οι Θεοί, λέγεται Διόνυσον και Ήφαιστον και Σατύρους επί όνων πορεύεσθαι. Ούπω δε ορωμένων αυτοίς των Γιγάντων, πλησίον όντες ωγκήθησαν οι όνοι. Οι δε Γίγαντες ακούσαντες της φωνής έφυγον. Διό ετιμήθησαν εν τω Καρκίνω είναι επί δυσμάς. Έχει δε ο Καρκίνος επί του οστράκου αστέρας λαμπρούς β΄. Ούτοι εισίν οι Όνοι. Το δε νεφέλιον εστίν η εν αυτώ ορωμένη Φάτνη, παρ’ η δοκούσιν εστάναι. Έχει δε επί τοις δεξιοίς ποσίν, εφ’ εκατέρω ένα λαμπρόν, επί δε τοις αριστεροίς τους πρώτους β΄ λαμπρούς, και επί του δευτέρου και επί του τρίτου ομοίως επ’ άκρας αυτού τετάρτου. Επί του στόματος και επί της χηλής της δεξιάς γ΄ ομοίως μεγάλους επί της αριστεράς χηλής β΄ οι πάντες ιζ΄». 

«Αυτός (ο Καρκίνος) φαίνεται ότι τοποθετήθηκε μεταξύ των άστρων εξ αιτίας της θεάς Ήρας, διότι μόνον αυτός, ενώ οι άλλοι συμμαχούσαν με τον Ηρακλή, όταν σκότωνε την Ύδρα, αφού ξεπήδησε από την λίμνη, δάγκωσε το πόδι του, όπως λέει ο Πανύασις (1) στην «Ηράκλειά» του. Θύμωσε τότε ο Ηρακλής και τον συνέθλιψε με το πόδι του. Γι’ αυτό έτυχε της μεγάλης τιμής να συμπεριληφθεί μεταξύ των 12 ζωδίων. 

Ονομάζονται δε μερικοί από τους αστέρες αυτούς Όνοι (2), τους οποίους ο θεός Διόνυσος ανέβασε στα άστρα.

Όνοι και Φάτνη

Είναι σε αυτούς σημείο διάκρισης η Φάτνη (2). Η ιστορία τους είναι η επόμενη:

Όταν οι Θεοί εξεστράτευσαν εναντίον των Γιγάντων λέγεται ότι ο θεός Διόνυσος, ο θεός Ήφαιστος και οι Σάτυροι πορεύονταν επάνω σε όνους. Και παρ' όλο που οι Γίγαντες ήταν κοντά τους δεν τους αντιλήφθηκαν οι Θεοί. Γκάριζαν όμως οι όνοι. Οι Γίγαντες μόλις άκουσαν την φωνή έφυγαν. Γι’ αυτό και οι Όνοι τιμήθηκαν και είναι δυτικά του Καρκίνου.

Έχει δε ο Καρκίνος επάνω στο όστρακό του 2 λαμπρούς αστέρες. Αυτοί είναι οι Όνοι. Το νεφέλωμα είναι η Φάτνη που φαίνεται να υπάρχει στον Καρκίνο, δίπλα από την οποία στέκονται οι Όνοι. Έχει στα δεξιά του πόδια ανά έναν λαμπρό αστέρα. Στα αριστερά του δε πόδια, στο πρώτο 2 λαμπρούς, καθώς και στο δεύτερο και στο τρίτο, όμοια και στο άκρο του τετάρτου. Στο στόμα και στο δεξί νύχι 3. Όμοια έχει στο αριστερό νύχι 2 μεγάλους αστέρες. Σύνολο 17».(3)

Ο Καρκίνος, σαν ζώδιο, αντιπροσωπεύει τον ενεργητικό, Παρορμητικό Σταυρό, μαζί με τα ζώδια του Ζυγού, του Αιγόκερω και του Κριού. 

Σαν Αστερισμός είναι ο αμυδρότερος όλων των αστερισμών του Ζωδιακού Κύκλου.
Εν τούτοις προξένησε από πολύ παλιά το ενδιαφέρον των μελετητών, γιατί βρίσκεται στην ζώνη μέσα στην οποία κυκλοφορούν οι πλανήτες. Μάλιστα, όταν ο ουρανός είναι αίθριος και δεν υπάρχει φωταύγεια, μπορούμε να δούμε μία υποφώσκουσα κηλίδα η οποία είχε επισημανθεί από την αρχαιότητα και φέρει το όνομα Φάτνη ή Praesaepe (Πραισέπη).
Τον αστερισμό, σύμφωνα με την Μυθολογία μας, όπως διαβάσαμε από τους Καταστερισμούς του Ερατοσθένους, τον καταστέρωσε η θεά  Ήρα, όταν ο Ηρακλής αγωνιζόμενος να φονεύσει την Λερναία Ύδρα τον συνέτριψε με το πέλμα του. 

Άλλη εκδοχή για την ονομασία, Καρκίνος, είναι η οπισθοδρομική κίνηση που κάνει ο Ήλιος, ο οποίος φτάνοντας στο Περιήλιό του, στο Θερινό Ηλιοστάσιο (22 Ιουνίου), στο ακρότατο σημείο του Βορείου Ημισφαιρίου κατέρχεται προς το Νότιο Ημισφαίριό του στο Αφήλιο, στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο (22 Δεκεμβρίου), σαν κάβουρας.
Το δύσκολο γλυφικό του ζωδίου του Καρκίνου, κατ’ άλλους είναι τα λείψανα κάποιας εικόνας κάποιου ζώου, κατ’ άλλους, ίσως, να σχετίζεται με τους δύο αστέρες που βρίσκονται στις δύο πλευρές της Φάτνης και οι οποίοι ονομάζονται Όνοι, σε ενθύμηση των δύο όνων οι οποίοι έλαβαν μέρος στην Γιγαντομαχία υπέρ των Ολυμπίων θεών, στην χερσόνησο της Μακεδονικής Παλλήνης, της αρχαιότερης Φλέγρας.

Μία άλλη εκδοχή για τους δύο Όνους, μυθολογικά, είναι ότι ο θεός Διόνυσος πηγαίνοντας για να συναντήσει τον θεό Δία, κάποτε, εμποδίστηκε από κάποιο έλος δίπλα στο οποίο έβοσκαν δύο Όνοι. Ο ένας από τους δύο ανέλαβε να τον περάσει απέναντι και από τότε «τη συνεργία» του θεού Διός καταστερώθηκαν με την Φάτνη ανάμεσά τους, για να απολαμβάνουν εκεί, αιωνίως, άφθονη τροφή. 

Κατά τους αστρολόγους τα ζώδια του Καρκίνου, του  Σκορπιού και των Ιχθύων σχηματίζουν το Υδάτινο Τρίγωνο. Το ζώδιο του Καρκίνου αποτελούσε πάντοτε «τον οίκο της Σελήνης» σύμφωνα με μία παλαιά δοξασία κατά την οποία η Σελήνη βρισκόταν στην περιοχή του αστερισμού όταν δημιουργήθηκε ο Κόσμος. 

Εθεωρείτο, επίσης, σαν το «Ωροσκόπιο του Κόσμου» επειδή ο Καρκίνος από όλα τα ζώδια βρίσκεται πιο κοντά στο Ζενίθ, όπως ανέφερα πιο πριν. 

Οι αρχαίοι ονόμαζαν τον άξονα των ζωδίων Καρκίνου – Αιγόκερω 

ΑΡΧΑΙΕΣ" ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ!!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΤΙ ΣΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΝΑΖΩΡΑΙΟΙ!!!

 

 Υπήρχαν σημαντικές και πολυγραφότατες γυναίκες φιλόσοφοι, που συνέβαλαν τα μέγιστα στο θαύμα της αρχαίας Ελλάδας. Μερικές από αυτές ήταν οι εξής:
ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ  ΑΠΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΥΠΗΡΧΑΝ 6 ΘΕΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ 6 ΓΥΝΑΙΚΕΣ!!

Αρήτη της Κυρήνειας – 5ος αιώνας π.Χ.

Η Αρήτη ήταν σύγχρονη του Σωκράτη. ∆ίδασκε φιλοσοφία στη σχολή της Αττικής. Ήτανε κόρη του Αριστίππου, του ιδρυτή της Κυρηναϊκής Σχολής της φιλοσοφίας. Ακόµη και την εποχή του Βοκάκιου (1313-1375 µ.Χ.) χίλια χρόνια αργότερα µνηµονευόταν ως πολύτιµη πηγή γνώσεων, συγγραφέας 40 βιβλίων, και δασκάλα περισσοτέρων από 110 φιλοσόφων. Ο γιος της Αρίστιππος

επίσης φιλόσοφος, συνέχισε την οικογενειακή παράδοση ως διευθυντής της Κυρηναϊκής Σχολής. Ονοµάστηκε «Μητροδίδακτος», επειδή διδάχτηκε τη φιλοσοφία από τη µητέρα του, πράγµα σπάνιο για την εποχή εκείνη.

Διοτίμα από τη Μαντινεία – φιλόσοφος

Ο Πλάτωνας έγραψε ότι τιµήθηκε από τον Σωκράτη (469-399 π.Χ.) ως δασκάλα του. Ο Πλάτωνας δίδαξε δύο γυναίκες στο σχολείο του: τη Λασθένια και Αξιόθεα του Φύλου (350 π.Χ). Υπήρξε επίσης ιέρεια στην Μαντινεία της Αρκαδίας. Σήµερα, κέντρα µελετών και ιδρύµατα φέρουν το όνοµά της.

Περικτιώνη – Φυσική φιλόσοφος

Υπήρξε µαθήτρια του Πυθαγόρα (569 – 475 π.Χ.) και πιθανόν δίδασκε στη σχολή του. ∆ύο από τα έργα της που έχουν διασωθεί µέχρι σήµερα και αποδίδονται σ’ αυτήν είναι η «Σοφία» και «Αρµονία της Γυναίκας».

Θυµίστα – φυσική φιλόσοφος

Ήταν σύζυγος του Λέοντος, και επιστολογράφος του Επίκουρου (371 – 271 π.Χ.). Ονοµαζόταν “η θηλυκή Σόλων” και ήταν γνωστή ως φιλόσοφος. (Ο Σόλων ήταν ο µεγάλος νοµοθέτης της Αρχαίας Αθήνας).