Φθινοπωρινή ισημερία

Φθινοπωρινή ισημερία έχουμε την 23η Σεπτεμβρίου φέτος, γιατί κατά την ημερομηνία αυτή ο Ήλιος εισέρχεται στην μηδενική μοίρα του αστερισμού του ζωδίου του Ζυγού (στις 4:05 π.μ.) και έτσι εισερχόμαστε αστρονομικά στην εποχή του φθινοπώρου.

"Η Φθινοπωρινή Ισημερία του Ηλίου συμβολίζει την εμφάνιση της ανθρώπινης ψυχής για να αντιπροσωπευθεί η εκδήλωσις της Λογικής Νοήσεως (3ο ιερό δράμα της εξελικτικής πορείας της φύσεως).
Στα άλλα επίπεδα έχουμε την πρώτη εμφάνιση των όντων κάθε επιπέδου". 

 
Οι Ορφικοί κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία εκδήλωναν την λατρεία τους προς την Φύση γιατί έφερνε στο Είναι τους τα Όντα. Πρωτίστως όμως ο εορτασμός στρεφόταν στο γεγονός της εμφάνισης της ανθρώπινης ψυχής.


Την ψυχή αυτή την ονόμαζαν Κόρη Πρωτογόνη, σπούδαζαν τις εκδηλώσεις της, και έφθασαν στο σημείο να την διακρίνουν ως νοητικό ον της Φύσης (λογική νόηση).

Η πρώτη μύηση στα Ορφικά μυστήρια λάμβανε χώραν αμέσως μετά την Φθινοπωρινή Ισημερία.
Κατά την μύηση αυτή αποκαλύπτονταν τα περί της σύστασης της μητέρας Γης και της εμφάνισης τής ανθρώπινης ψυχής.
Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία γινόταν η εισαγωγή των αμύητων.
Κατά την εισαγωγή ελάμβανε χώραν μακρά τελετή για την εμφάνιση στο Είναι της Κόρης της Πρωτογόνης.
Έλεγαν ότι η Κόρη η Πρωτογόνη είναι κόρη του Ουρανού και της Γαίας, δηλαδή αποτέλεσμα της επιμιξίας των δυνάμεων του Ουρανού (που συμβολίζει τον άπειρο χώρο δηλαδή την Συνεχή ή Αμέριστη ουσία) και της Γης (που συμβολίζει την Ατομική ή Μεριστή ουσία). 

Με την τελετή αυτή οι Μύστες της Ελευσίνας απέδιδαν ευγνωμοσύνη προς την θεία Φύση η οποία έφερε στο Είναι το ψυχικό Είναι κάθε οντότητας.
Έτσι οι Μύστες ως πρώτο αντικείμενο είχαν να εξετάσουν ποιά ήταν η Κόρη η Πρωτογόνη, δηλαδή πώς εμφανίσθηκε η ψυχή της Φύσης.
Η περίοδος από την Φθινοπωρινή Ισημερία μέχρι την Χειμερινή Τροπή του Ηλίου συμβολίζει την περίοδο κατά την οποία η ψυχή του ανθρώπου θα περάσει το πρώτο στάδιο εξέλιξής της που είναι η καλλιέργεια των σπερμάτων τών, προς γονιμοποίηση, Ιδεών.
Τα σπέρματα αυτά κυοφορούνται κατά τις διαδοχικές ενσαρκώσεις, με την επενέργεια του νόμου της Ειμαρμένης. Κατά την περίοδο αυτή η ανθρώπινη ψυχή θα δεχθεί τις επιδράσεις του Ουρανού, θα διαπλάσει τον ηθικό χαρακτήρα της και θα διαμορφώσει την συνείδησή της κατά τρόπον ώστε να διακανονίζει την ζωή της σε αρμονία προς τους όμοιούς της.
Οι Ορφικοί θεωρούσαν την περίοδο από την Φθινοπωρινή ισημερία μέχρι την Χειμερινή τροπή του Ηλίου ως αντιστοιχούσα προς την πρώτη περίοδο του ανθρώπινου γένους κατά την οποία η ανθρώπινη ψυχή κατόρθωσε να εκδηλώσει τις δυναμικότητές της που της επέτρεψαν να χαρακτηρισθεί ως πραγματικό νοητικό Ον.
Έτσι κατόρθωσε να βρει τον δρόμο της δημιουργίας των ανθρώπινων κοινωνιών οι οποίες θα της εξασφάλιζαν την πρόοδό της.
Οι ατμοσφαιρικές μεταβολές αυτή την χρονική περίοδο έλεγαν ότι είναι η ζώσα αλληγορική εικόνα της πρώτης ψυχικής ιστορίας του ανθρώπινου γένους.
Η πτώση των υδάτων της βροχής, κατά την χρονική αυτή περίοδο, έλεγαν ότι εικονίζει τις κατερχόμενες από τον ουρανό ακτίνες του φωτός.
Επίσης, έλεγαν, ότι όπως καλλιεργείται η Γη για να εκδηλώσει την βλάστηση, έτσι πρέπει να καλλιεργούνται και οι ανθρώπινες ψυχές για να εκδηλώσουν τις δυνάμεις τους και να τις μεταβάλουν σε Ιδέες και συναισθήματα.
Επίσης όπως τα ύδατα καθιστούν γόνιμη την Γη προς καλλιέργεια των σπερμάτων από τα οποία θα εμφανισθεί η βλάστηση και από αυτήν τα άνθη και οι καρποί, έτσι και οι ανθρώπινες ψυχές πρέπει να εκδηλωθούν.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια εικόνιζαν, επίσης, την περίοδο από την Φθινοπωρινή Ισημερία μέχρι την Χειμερινή Τροπή του Ηλίου ως αντιστοιχούσα στην περίοδο που η μητέρα Γη αναπαύεται και αναδιοργανώνει τις δυνάμεις της για να παρασκευασθεί να δεχθεί στους κόλπους της, προς γονιμοποίηση, τα σπέρματα των καρπών. Επίσης εκτός από τις εσωτερικές τελετές, είχαν και εξωτερικές εκδηλώσεις. Έτσι κατά τις αρχές του Φθινοπώρου έρχονταν και παρέμεναν στον παρακείμενο Ναό του Παρθενώνος, παρθένες της πόλης των Αθηνών, οι οποίες ύφαιναν τον

 πέπλο της θεάς της Σοφίας Αθηνάς.
Οι παρθένες αυτές, που
παρέμεναν εκεί, έξι μήνες για να φτιάξουν το έργο τους, αλληγορούσαν την αγνότητα τής ψυχής η οποία κατά τους μήνες του Φθινοπώρου και του Χειμώνα θα δεχθεί το σπέρμα της θείας ιδεολογίας, θα καλλιεργήσει και θα εκδηλώσει αυτό με τα αποτελέσματά του και θα υφάνει πέπλο με τον οποίο περιβαλλόμενη η Αθηνά θα αναγορευθεί θυγατέρα της Σοφίας»(1).

Τα Ελευσίνια Μυστήρια αποτελούσαν αναμφισβήτητα έναν από τους πιο ιερούς και σεβαστούς θεσμούς, ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού.
Σύμφωνα με την μυθολογική παράδοση, ιδρυτής των Ελευσινίων Μυστηρίων φέρεται ο Εύμολπος ή ο Μουσαίος ο οποίος ήταν γυιος του Ορφέως, υπάρχουν όμως και πλήθος άλλων εκδοχών, έτσι ώστε σήμερα να είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορούμε να καταλήξουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα, ως προς τον λόγο της εμφάνισής τους, τον τρόπο της διεξαγωγής τους αλλά και το ακριβές περιεχόμενο των διδασκαλιών και των μυήσεών τους, όπως αναφέρεται από πολλούς ερευνητές.
Μία έρευνά μου, όμως, που έγινε επάνω στην Οδύσσεια του Ομήρου με την αναφορά του στις πόλεις που επισκέφθηκε ο Οδυσσεύς φανερώνει ότι είναι όντως δημιουργοί των Ελευσινίων Μυστηρίων οι: Εύμολπος, Διοκλής, Κελεός και Τριπτόλεμος. Ας αφουγκραστούμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο μου:

Πανσέληνος Παρθένου

Η Πανσέληνος του ζωδίου της Παρθένου, θα είναι στην μέγιστη λάμψη της, στις 10 Σεπτεμβρίου, στις 13 μ.μ. ώρα Ελλάδος, στις 17 μοίρες και 41΄ πρώτα λεπτά των Ιχθύων. Άρα δεν θα είναι η πλήρης κάλυψή της στον νυχτερινό ουρανό μας.

Η Παρθένος (Λατινικά: Virgo, συντομογραφία: Vir) είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.

Είναι βόρειος αστερισμός, ο μεγαλύτερος από όλους τους ζωδιακούς αστερισμούς σε έκταση, αλλά και ο μακρύτερος
(καλύπτει περί τις 52 μοίρες). Συνορεύει με τους αστερισμούς της κόμης της Βερενίκης, του Λέοντα, του Κρατήρα, του Κόρακα, της  Ύδρας, του Ζυγού, του Όφεως (το τμήμα της Κεφαλής) και του Βοώτη.




Η Αστραία στην Ελληνική μας Μυθολογία κατά μία εκδοχή είναι η καταστέρωση του αστερισμού της Παρθένου.

Ήταν θυγατέρα του Αστραίου και της Ηούς ή σύμφωνα με άλλους του Διός και της Θέμιδος.

Κατέβηκε από τον ουρανό στην γη την εποχή του Χρυσού αιώνα και διατηρούσε μεταξύ των πρώτων ανθρώπων την ειρήνη, την ευνομία και την δικαιοσύνη. Αλλά, όταν πέθαναν οι αθώοι εκείνο άνθρωποι της πρώτης γενιάς, οι μεταγενέστεροι άρχισαν να παρανομούν, να αδικούν και να πολεμούν μεταξύ τους, και εκείνη νιώθοντας αποστροφή αναχώρησε για τα όρη και τις ερημιές για να μην βλέπει τα κακά. Τέλος, επειδή πλήθαιναν οι πόλεμοι και την τάραζαν και εκεί, ανέβηκε πάλι στον ουρανό και κάθισε στο Ζώδιο εκείνο το οποίο πήρε από αυτήν το όνομα Παρθένος, μιας και η ίδια ήταν παρθένος.
 Άλλες πηγές μας πληροφορούν ότι, όταν ο πατέρας της παρακινούσε τους Τιτάνες να ξεσηκωθούν σε πόλεμο εναντίον των θεών, εκείνη είχε αντίθετη άποψη, λέγοντας ότι δεν ήταν δίκαιο. Όταν οι θεοί το πληροφορήθηκαν την καταστέρωσαν τιμώντας την για την δικαιοσύνη της, επιπλέον δε την ονόμασαν Θέμιδα και Δίκη. Κατ' άλλους ο αστερισμός αναπαριστά την Περσεφόνη, την κόρη της θεάς Δήμητρας.

Γενικώς ως μορφή στον αστερισμό απεικονίζεται να κρατά ένα κλαδί φοινικιάς στο δεξί της χέρι και ένα στάχυ στο αριστερό.
Σχετικά ο Νόννος την αποκαλεί «σταχυώδη Κούρη». Επίσης, κάποτε αναφέρεται ίδια με την θεά  Δήμητρα, ενώ οι Ρωμαίοι αστρολόγοι ονόμαζαν το ζώδιο Arista (= ο θερισμός) από όπου και το Arista Puella(e) του Καίσιου.
Σύμφωνα με άλλη μυθολογική εκδοχή ήταν η Ηριγόνη, κάτι που εμφανίζεται και στην Αποθέωση που έγραψε ο Βιργίλιος.
Η Ηριγόνη υποτίθεται ότι μεταφέρθηκε στα ουράνια μαζί με τον πατέρα της Ικάριο, που λέγεται ότι είναι ο Βοώτης. Τέλος, άλλες προσωποποιήσεις περιλαμβάνουν την Ειρήνη (αδελφή της Αστραίας), την Σίβυλλα, την Κυβέλη και την Τύχη.
Είναι χαρακτηριστική η συσχέτιση με τυφλές (μεταφορικά) θεότητες όπως η Δίκη και η Τύχη, πράγμα που συνδέεται με το ότι η αστρική μορφή εμφανίζεται ακέφαλη, καθώς οι αστέρες που παριστάνουν το κεφάλι της δεν είναι καθόλου φωτεινοί.
Ας ασχοληθούμε όμως με την Πανσέληνό μας:
Οι ενέργειες, της Πανσελήνου του ζωδίου της Παρθένου, βοηθούν στην δόμηση της κατανόησης, από την ψυχή, της Εγωικότητας και την βοηθούν να γίνει γέφυρα, ανάμεσα στο Κατώτερο και στο Ανώτερο Εγώ, ώστε να αφομοιώσει όλες τις προσωπικές εντυπώσεις και σκέψεις μας, για να μπορέσουν να αποθηκευτούν και να αποθανατιστούν μαζί της, όντας τα μόνα στοιχεία της εφήμερης Προσωπικότητάς μας, που επιβιώνουν του θανάτου και του χρόνου.
Είναι λογικό, ότι μόνον ό,τι είναι ευγενές, πνευματικό και θείο θα αποτελέσει μαρτυρία στην Αιωνιότητα ότι, όντως, ζήσαμε.
Η 6η Πύλη της Παρθένου, γιατί η Παρθένος είναι το 6ο ζώδιο, στον Ζωδιακό Κύκλο, είναι ένα ενεργειακό πεδίο που ωθεί τον άνθρωπο, τον πλανήτη μας και το Ηλιακό μας σύστημα σε εξέλιξη και εκδήλωση της ποιότητας του Σχεδίου της κάθε ψυχής.
Είναι η ενέργεια, η οποία οδηγεί στην Ενόραση, συνδυάζοντας την ύλη με το Πνεύμα και φέρνοντας ομορφιά. Γι’ αυτό αντιπροσωπεύεται από την 6η ακτίνα η οποία εκδηλώθηκε πριν από 2.000 χρόνια.
Είναι, επίσης, ποιότητα 4ης ακτίνας, την οποία θέτει σε ενέργεια η Σελήνη, η οποία αντιπροσωπεύει το Πυρ δια τριβής, δηλαδή, την Αρμονία μέσω Συγκρούσεως, η οποία οδηγεί στην αποκάλυψη της θρησκευτικής μας ποιότητας
και ποιότητα 2ης ακτίνας, η οποία αντιπροσωπεύει το Ηλιακό Πυρ, μέσω του Ιεραρχικού πλανήτη Διός, ο οποίος καθοδηγεί την Αγάπη – Σοφία.
Αυτή η Πανσέληνος αντιπροσωπεύει το εξάκτινο αστέρι της φυσικής γέννας μας, το οποίο εάν ανοιχθεί και τεντωθεί θα μας παρουσιάσει έναν ρόμβο, σύμβολο της Υλιστικής Πραγματικότητας και της Πνευματικής Θεϊκής Ύπαρξης και της Ερμητικής ρήσης «Ό,τι επάνω και κάτω».
Είναι, το αστέρι αυτό, το σύμβολο της γειώσεως της Ύλης – Μορφής, στο κάτω Τρίγωνο, το οποίο στην ανερχόμενη βάση του συναντά την βάση του επάνω Τριγώνου, των Θεϊκών Δυνάμεων.
Το Πνευματικό Τρίγωνο, με αυτόν τον τρόπο, αντικατοπτρίζεται στην ύλη μέσω της κοσμικής δυνάμεώς του και κάνει δυνατή, την φαινομενική ύπαρξη και τις αντιλήψεις της πλάνης του αστρικού πεδίου μας, να φιλτραριστούν και να μεταφερθούν στον Πνευματικό Κόσμο, σαν Ηθικό Δίδαγμα των γήινων ενεργειών μας.
Το εξάκτινο αστέρι, επίσης, απεικονίζει την διαδικασία της ενέλιξης – πτώσης – καθόδου και την αντίθετή της, τής εξέλιξης – ανέλιξης – ανόδου.

Ο άθλος του Ηρακλέους, που αντιπροσωπεύει την Πανσέληνο του ζωδίου της Παρθένου είναι «Η ζώνη της Ιππολύτης». Η Ιππολύτη (1) ή με βάση άλλη εκδοχή