Σ΄αυτό το ιστολόγιο θα διαβάσετε εκτός των άλλων και την ιστορία του χωριού Αραχναίο που βρίσκεται στο Νομό Αργολίδας.



Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Η σημαντική μάχη των Μύλων (13 Ιουνίου 1825) - Οι Έλληνες νικούν για πρώτη φορά τον Ιμπραήμ λίγο έξω από το Ναύπλιο

Ο σοβαρότερος κίνδυνος κατάπνιξης της Ελληνικής επανάστασης προήλθε από την επέμβαση του οργανωμένου τακτικού Αιγυπτιακού στρατού υπό τον ικανό και έξυπνο στρατηγό Ιμπραήμ. Με περιπετειώδη τρόπο ο Ιμπραήμ κατάφερε να αποβιβάσει 4000 άνδρες, πυροβολικό και ιππείς στο Νεόκαστρο στις 26 Φεβρουαρίου 1825. Ο στρατός και το ηθικό των Ελλήνων βρίσκονταν στο χειρότερο δυνατό σημείο μετά από δύο σκληρούς εμφυλίους πολέμους, την λεηλασία της
Αναπαράσταση της μάχης των Μύλων
Πελοποννήσου από κυβερνητικά Ρουμελιώτικα στρατεύματα και την φυλάκιση σημαντικών οπλαρχηγών (Κολοκοτρώνης, Νικηταράς) και προκρίτων που άνηκαν στους ηττημένους της εμφύλιας διένεξης. Σύντομα ο Ιμπραήμ ενισχύθηκε με νέες αφίξεις στρατευμάτων, αυξάνοντας την δύναμη του σε 17.000 άνδρες.

Μετά την ενίσχυση του, ο Ιμπραήμ δεν καθυστέρησε καθόλου αλλά αντιθέτως με τη ευστροφία και την διορατικότητα του έφερε τους Έλληνες σε δύσκολη θέση. Νίκησε τα Ελληνικά στρατεύματα στην θέση Κρεμμύδια στις 7 Απριλίου, νίκησε τον ηρωικό Παπαφλέσσα στο Μανιάκι στις 19 Μαΐου κι έτσι κατέλαβε όλη την Μεσσηνία που ήταν επαρχία σημαντική λόγω της μεγάλης αγροτικής της παραγωγής, για τον εφοδιασμό των στρατευμάτων. Η κυβέρνηση πανικόβλητη από τις εξελίξεις παρείχε αμνηστία στους φυλακισμένους και όρισε τον Κολοκοτρώνη αρχιστράτηγο όλης της Πελοποννήσου. Ο Κολοκοτρώνης ξεκίνησε να μαζεύει στρατεύματα στο Λεοντάρι, αλλά οι εκκλήσεις του σε όλη την επαναστατημένη Ελλάδα δεν έβρισκαν μεγάλη ανταπόκριση.


Ο Ιμπραήμ για άλλη μια φορά κινήθηκε κεραυνοβόλα, εκστράτευσε και κατέλαβε την Τριπολιτσά και με μια τελική κίνηση εισέβαλε στην Αργολίδα στις 11 Ιουνίου 1826 με κατεύθυνση προς το Ναύπλιο. Ο Κολοκοτρώνης δεν προλάβαινε να επέμβει καθώς βρισκόταν στην Καρύταινα και έτσι η Επανάσταση διέτρεχε θανάσιμο κίνδυνο. Η πτώση του Ναυπλίου ίσως να επέφερε και το σβήσιμο της φωτιάς της Ελληνικής Επανάστασης. Πανικός κατέλαβε το "εκτελεστικό" και τους κατοίκους του Ναυπλίου σε σημείο να δημιουργηθεί πολιτοφυλακή από 2000 ενόπλους από τον Ανδρέα Μεταξά για την τήρηση της τάξης στην πόλη. Σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή την υπεράσπιση του Ναυπλίου
Δημήτριος Υψηλάντης
ανέλαβαν ο Δημήτριος Υψηλάντης ως επικεφαλής και οι Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης και Ιωάννης Μακρυγιάννης. Το βράδυ της 12ης Ιουνίου οι τρεις οπλαρχηγοί κατέλαβαν την οχυρή θέση των Μύλων μπροστά στο Ναύπλιο με 300 άνδρες περίπου. Ανάμεσα τους βρίσκονταν και 100 οπλοφόροι που προέρχονταν από την περιοχή του Ολύμπου.

Η θέση των Μύλων ήταν φύση οχυρή και ήταν αδύνατον να κυκλωθεί αλλά μπορούσε μόνο να καταληφθεί με κατά μέτωπον επίθεση. Επίσης η θέση στους Μύλους ήταν πολύτιμη για το Ναύπλιο καθώς από την τοποθεσία αυτή προερχόταν η ύδρευση της πόλης. Οι υπερασπιστές κατέλαβαν και οχύρωσαν μια σειρά από αποθήκες καθώς και έναν φράχτη που αποτελούσαν μια υποτυπώδη συνεχόμενη γραμμή άμυνας. Αυτόπτης μάρτυρας της πορείας των υπερασπιστών από το Ναύπλιο ήταν ο Γάλλος ναύαρχος Δεριγνύ, που δεν πίστευε στα μάτια του βλέποντας τις κινήσεις των Ελλήνων στην ακτή. Ο ίδιος πλησίασε τον Υψηλάντη και προσπάθησε να τον μεταπείσει, λέγοντας του ότι είναι σκέτη αυτοκτονία να αντιπαρατεθεί με τόσο λίγους άνδρες σε τόσο αδύναμες θέσεις εναντίον ενός ισχυρού οργανωμένου στρατού που διέθετε πυροβολικό και ιππικό. Η απάντηση του Υψηλάντη ήταν Λεωνίδειος "Εδώ ήλθομεν για νικήσωμεν η να αποθάνομεν".

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Η άγνωστη συνάντηση του Καραϊσκάκη και του Κιουταχή



Η απρόοπτη συνάντηση των δύο ανδρών έγινε την επόμενη μέρα της μάχης του Χαϊδαρίου, όταν ακόμα οι πυροβολισμοί και οι κραυγές ήταν νωπές στην ακοή όσων πήραν μέρος στην μάχη. Ο Καραϊσκάκης και ο Κιουταχής βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο απέναντι ο ένας στον άλλο, επί ουδετέρου εδάφους, χωρίς να το περιμένει κανένας απ΄τους δύο και αντάλλαξαν χαρακτηριστικές φράσεις. Στις 9 Αυγούστου 1826, ήταν αγκυροβολημένη στα παράλια της περιοχής η φρεγάτα του Γάλλου ναυάρχου Ντεριγνύ, όταν αυτός δέχθηκε επί του πλοίου την επίσκεψη του Κιουταχή και του Ομέρ Πασά με την ακολουθία τους. Οι Τούρκοι στρατηγοί βρίσκονταν ακόμη στην μεγάλη αίθουσα του πλοίου, όταν πλησίασε στη γαλλική ναυαρχίδα το ψαριανό πλοίο του Γιαννίτση που μετέφερε τον Καραϊσκάκη, όταν αυτός έστειλε μήνυμα στο Ντεριγνύ ότι ήθελε να τον επισκεφθεί. Ο Γάλλος ναύαρχος, αφού είχε δεχθεί τον Τούρκο στρατηγό, δεν ήταν δυνατόν να αρνηθεί την επίσκεψη στον Έλληνα στρατηγό και παράγγειλε να τον φέρουν. Ή του εζήτησε ο Κιουταχής να φέρει εκεί τον Καραϊσκάκη, ή εσκηνοθέτησε ο ίδιος την ταυτόχρονη επίσκεψη για να δεί αντιμέτωπους τους δύο αντιπάλους, ή η επίσκεψις και των δύο οφείλετο σε σύμπτωση και ο Ντεριγνύ ενόμισε ότι ο Καραϊσκάκης και ο Κιουταχής ήθελαν να συναντηθούν προς συνεννόηση, για ζητήματα που ενδιέφεραν και τους δύο και επέλεξαν για αυτό την γαλλική φρεγάτα ως ουδέτερο έδαφος. Η ιστορία δεν έχει απαντήσει σε αυτό το ερώτημα. Το σίγουρο είναι, πως ο Καραϊσκάκης δεν το γνώριζε.
Ο Καραϊσκάκης οδηγήθηκε προς την αίθουσα της φρεγάτας ακολουθούμενος από τον Γ. Λύκον, τον Χελιώτη, τονΧρηστίδη και τον Ψαριανό πλοίαρχο. Μόλις βρέθηκαν αντιμέτωποι οι στρατηγοί έδειξαν έκπληξη και ταραχή και οι δύο. 
Ο Καραϊσκάκης υποπτεύθηκε παγίδα και είπε σιγά προς τον Χρηστίδη φέρνοντας το χέρι του στη λαβή του σπαθιού.

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Το ΜΥΘΙΚΟ πουλί ΦΟΙΝΙΚΑΣ και η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ των ΘΕΩΝ στο 2012


ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΤΟ ΜΥΘΙΚΟ ΠΟΥΛΙ ΚΑΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ.
Ιερό μυθικό πουλί. Η Φιλική Εταιρεία χρησιμοποίησε τον Φοίνικα ως σύμβολο του Ελληνικού κράτους που ξαναγεννιέται από τη στάχτη του. Ο Α. Υψηλάντης στη σημαία του Ιερού Λόγου και ο Καποδίστριας τον καθιέρωσε επίσημο έμβλημα του κράτους και το απεικόνισε πάνω στα νομίσματα και τις σφραγίδες. Από τον Ησίοδο τον -8ο αιώνα, έχουμε την αρχαιότερη αναφορά για τον Φοίνικα, που τον ταυτίζει με τον ήλιο και τον Θεό Απόλλωνα. 
Κατά τον Ηρόδοτο είχε το μέγεθος του αετού και πούπουλα χρυσοκόκκινα (βιβλ. 2,73). Κάθε 500 χρόνια ερχόταν από την Αραβία στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, μεταφέροντας το νεκρό πατέρα του, τον οποίο τύλιγε σε σχήμα αυγού μέσα σε σμύρνα και τον έθαβε στο ιερό του Ήλιου. 
Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος, λέει: «Δεν έχω δει ποτέ αυτό το πουλί παρά μόνο σε εικόνες. Μέρη του φτερώματός του έχουν το χρυσό χρώμα και άλλα βαθυκόκκινο και μοιάζει στο περίγραμμα και τις διαστάσεις με αετό. Το πουλί αυτό μοιάζει με μεγάλο αετό ή με ερωδιό με χρυσό και κόκκινο φτέρωμα αν και ο κινέζικος έχει πέντε χρώματα. Του δίνουν πολλές ηλικίες, 500 , 540 , 1000 , 1461 , 12.994 χρόνια. Αυτός είναι ο Φοίνικας που γνωρίζουμε, το πουλί που αναγεννάτε μέσα από τις στάχτες του». 
Ο Φοίνικας δεν ζει με φρούτα ή λουλούδια, αλλά με μία υγρή κολλώδη ουσία, όπως το ρετσίνι, που ευωδιάζει λιβάνι. Μύρα η κομμιοφόρος. Κατά τον Πλίνιο ένας μόνο Φοίνικας υπάρχει σ` ολόκληρο τον κόσμο. Όταν γερνά, κατασκευάζει φωλιά με κλαδιά αρωματικών φυτών, τη γεμίζει με αρώματα και πεθαίνει καιόμενος μέσα σ` αυτή. Από τη στάχτη του ξαναγεννιέται και μεταφέρει τα λείψανα της προηγούμενης υπάρξεώς του μαζί και της φωλιάς του στην πόλη του Ήλιου για ταφή. 
Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος γράφει ότι : «Ο Φοίνικας ζούσε 1.460 έτη και οι ενδείξεις της επιστροφής του δίνονταν από τις κινήσεις των αστέρων». Ο Πλατωνικός Φιλόσοφος Κέλσιος, στο έργο του «Αληθής Λόγος», μας λέει: Ένα πουλί της Αραβίας, ο Φοίνικας, κουβαλά στην Αίγυπτο τον νεκρό πατέρα του τυλιγμένο σε σμύρνα (βαλσαμόδεντρο) και τον αποθέτει στο τέμενος του ήλιου.
Ο Οβίδιος μας λέει, ο Φοίνικας έρχεται από την Ασσυρία, αλλά αυτό το πουλί εμφανίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου. Όλα αυτά τα πουλιά έχουν ταυτιστεί με τον ήλιο και μοιάζουν πολύ στο πουλί που περιγράφει ο Οβίδιος. Ο Οβίδιος στο έργο του «Μεταμορφώσεις» γράφει τα εξής για τον Φοίνικα: «Ο Φοίνικας, όπως τον ονομάζουν οι Έλληνες, είναι ένα μυθικό πουλί, που αναγεννάτε από την τέφρα του. Είναι ένα ιερό πουλί που έρχεται πάντα από την ανατολή και φέρνει τον πατέρα του βαλσαμωμένο μέσα σε μια σφαίρα γεμάτη μύρο και πηγαίνει και την αφήνει μέσα στον ναό του Ηλίου της Ηλιούπολης. Εκεί χτίζει και την φωλιά του στην πέτρα του ηλίου, και από εκεί χανόταν μέσα στις φλόγες όταν ήθελε να φύγει. Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν το πουλί αυτό «Μπενού» και το ταύτιζαν με τον θεό Ατούμ, θεό της δημιουργίας, κατόπιν με τον Ρα και τέλος με τον Όσιρι. Τα κείμενα των πυραμίδων τοποθετούν το γεγονός της δημιουργίας και των Ζεπ Τεπί (θεοί) στην Ηλιούπολη, στον «Ναό του Φοίνικα».
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Φοίνικας, αυτό το εξαίσιο πουλί, εμφανίζεται σαν από θαύμα πάντα από τον ανατολικό ορίζοντα κατά την διάρκεια παγιωμένων σημείων του ουρανού, για να αναγγείλει την αρχή μιας νέας κοσμικής εποχής. Επέστρεφε στην Ηλιούπολη αναγεννημένος κάθε 1.460 χρόνια, όταν έκλεινε ο Σωθικός (Σειριακός) κύκλος, ο οποίος και ονομαζόταν «Ιδανικό Νέο Έτος» και συνέπιπτε με την ηλιακή αύξηση του Σειρίου.
Οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας αναφέρουν ότι τα μυστήρια της Αιγύπτου ή «Μυστήρια του Όσιρι» θεσπίστηκαν από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, που ήταν παιδαγωγός του Όσιρι. Σχεδόν όλες οι πληροφορίες για τα αιγυπτιακά Μυστήρια προέρχονται από τον Έλληνα ιστορικό Ηρόδοτο. Έδρα των αιγυπτιακών μυστηρίων ήταν η πόλη Άβυδος, με τον μεγαλοπρεπή ναό του θεού «Ήλιου – Ρα». Όμως τα πιο μεγάλα και τα πιο ιερά μυστήρια της αιγυπτιακής θρησκείας ήταν τα «Μυστήρια του Φοίνικα» στην Ηλιούπολη. 
Ο Φοίνικας ήταν ένα ιερό πουλί γνωστό σαν «Πνεύμα του Αναστημένου Όσιρι», το οποίο, σύμφωνα με τις θρησκευτικές δοξασίες της Αιγύπτου, ζούσε στον αστερισμό του Σειρίου. Ήταν το θεϊκό σύμβολο του Όσιρι και δήλωνε την αναγέννηση, η οποία άρχιζε από το «Μέγαρο του Φοίνικα» της Ηλιούπολης, όπως αναφέρουν τα κείμενα της πυραμίδας Τεξτς. Ο Γερμανός φιλόλογος Αδόλφος Έρμαν αναφέρει τα εδάφια των ταφικών μνημείων στα οποία είναι γραμμένα τα εξής : «Η ψυχή του Όσιρι κατοικεί στο πουλί Μπενού (Φοίνικας)». Ο ίδιος ο Όσιρις λέει : «Είμαι ο μεγάλος Φοίνικας που είναι το Ένα. Είμαι ο Όσιρις που έρχομαι από τον Σείριο. Είμαι ο επιβλέπων των πάντων».

ΚΑΠΟΤΕ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΧΩΡΑ ΖΟΥΣΑΝ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΗΜΙΘΕΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ, ΤΩΡΑ ΖΟΥΝΕ ΑΠΛΑ, ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΜΑΡΙΣΤΕΣ


Γράφει «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ»

Κάποτε σε αυτήν την χώρα ζούσαν άνθρωποι που δεν δίστασαν ούτε στιγμή να τα βάλουν ακόμα και με τους ίδιους τους θεούς, κάποτε σε αυτήν την πατρίδα ζούσαν άνθρωποι που με τα έργα τους, την σκέψη τους και την παιδεία τους ανάγκασαν φίλους και εχθρούς να υποκλιθούν μπροστά τους, κάποτε σε αυτά τα ιερά χώματα πατούσαν άνθρωποι με αξίες και αρχές, ποτίζοντας όταν έπρεπε το πεινασμένο και ξερό χώμα με το αίμα τους, κάποτε εδώ σε αυτόν τον τόπο υπήρχαν άνθρωποι, πολεμιστές ιεροί, πολεμιστές, που μπροστά τους υποκλίθηκε ακόμα και η ίδια η ιστορία, τώρα απλά ζούνε και υπάρχουν ένα διαλυμένο συνονθύλευμα από ανθέλληνες τομαριστές, που για την προστασία του εαυτού τους και μόνο προσφέρουν στον οιοδήποτε τα πάντα, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, έστω και αν πρόκειται ακόμα για την ίδια τους την πατρίδα, για το ίδιο τους το σπίτι, για τους τάφους των πρόγονων τους, για το παρών και το μέλλον των παιδιών τους.


Που είστε πατριώτες, που είστε ήρωες, που είστε ρε πολεμικά θηρία, που χαθήκατε, που σπείρατε τον σπόρο σας και εξαφανίστηκε στο πέρασμα των βροχών που ήλθαν, που είστε ρε αθάνατα παλικάρια, που είστε χαμένοι, ελάτε, ελάτε τώρα αμέσως, που είστε, ποιός άρχοντας του κάτω κόσμου, η ποιός θάνατος σας έχει φυλακίσει, ελάτε τώρα, ελάτε αμέσως, χωρίς καμία δικαιολογία, χωρίς καμία καθυστέρηση, ελάτε να σαλπίσετε και πάλι την μάζωξη, με το ιερό κέρας της φυλής μας, ελάτε και εμείς γονατιστοί εμπρός στο δικό σας μεγαλείο, με σκυμμένο το κεφάλι, όχι από φόβο, αλλά από ντροπή, κρατώντας σφιχτά τις σάρισες θα δώσουμε και πάλι τον όρκο για λευτεριά και ανεξαρτησία της πατρίδος μας, από εχθρούς, ανθέλληνες και προδότες, έως ο έτερος προσπέσει.

Αγαπημένη μου πατρίδα, κάποια στιγμή, κάποια ώρα, θέλω να πιστεύω και πριν κλείσουμε τα μάτια μας και πριν φύγουμε από αυτόν τον άρρωστο και σάπιο κόσμο να αξιωθούμε και εμείς όπως και οι πρόγονοι μας να δώσουμε για εσένα και μόνο την αδιάφορη ζωή μας και να δεχτείς το μολυσμένο αίμα μας να ποτίσει τα διψασμένα από αγάπη χώματα σου.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Μαυρογαλαζοπρασινοσκουφίτσα

Μαυρογαλαζοπρασινοσκουφίτσα
Μια φορά κι έναν καιρό, ίσως και δύο ή τρεις καιρούς, ήταν ένα κοριτσάκι που το λέγαν Μαυρογαλαζοπρασινοσκουφίτσα. Ζούσε µε τη µητέρα της στην άκρη του δάσους, ενώ στην άλλη άκρη του δάσους, ανατολή µεριά, ζούσε η γιαγιά της. Γιατί δεν µένανε µαζί, είναι άγνωστο.

Μια µέρα, η µητέρα της Μαυροναλαζοπρασινοσκουφίτσας είπε στην κόρη της:
«Φίτσα (σ.σ. το υποκοριστικό της), θα φτιάξω λίγο φαγητό να το πας στη γιαγιά σου που είναι πολύ άρρωστη. Αλλά, προσοχή, καθώς θα διασχίζεις το δάσος, µη µιλήσεις σε κανέναν ξένο και προ παντός µακριά από τον Κακό Λύκο. Θυµάσαι τι πάθαµε την προηγούµενη φορά».
«Δεν πάω πουθενά», είπε η Φίτσα, «ας ψοφήσει η κωλόγρια που µας έχει ρηµάξει µε τις αρρώστιες της, τζάµπα τρώει, τζάµπα πίνει και περιµένει από µας να τη σώσουµε κάθε φορά».

«Φίτσα, δεν σκέφτεσαι πραχτικά. Ό, τι δίνουµε στη γιαγιά θα το πάρουµε στο πολλαπλάσιο, θα µας µείνει το σπίτι και τα χωράφια της. Άσε που είµαι βέβαιη πως στο γιούκο πρέπει να έχει χωµένα µπόλικα χρήµατα και δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν βρεθούν και καταθέσεις της στην Ελβετία».
Η Μαυρογαλαζοπρασινοσκουφίτσα το σκέφτηκε, άλλαξε γνώµη, κι αποφάσισε να γίνει η task force διάσωσης της γιαγιάς.

Πήρε δρόµο, λοιπόν, µε το φαγώσιµο σχέδιο Μάρσαλ στο καλαθάκι της, κι άρχισε να διασχίζει το δάσος. Στα µισά της διαδροµής βρίσκει και τον Κακό Λύκο. «’Ελα µαζί µου», του λέει, «έχουµε νέα επιχείρηση διάσωσης της γιαγιάς», του Λύκου του τρέξαμε τα σάλια και την ακολούθησε. Λίγο παρακάτω συνάντησαν και τον κυνηγό. «’Ελα µαζί µας, είπε µε επιτακτικό ύφος η Φίτσα, «πάµε να ταΐσουμε την κωλόγρια», κι ο κυνηγός ακολούθησε συµπληρώνοντας την τρόικα διάσωσης της γιαγιάς. Στη διαδροµή η Μαυρογαλαζοπραοινοσκουφίτσα µοιράστηκε µε τους συνεργούς της το σχέδιο διάσωσης: «Εσύ θα αναλάβεις να της κάνεις PSI», είπε στον Λύκο, «εσύ θα αναλάβεις την αποκρατικοποίησή της, θα κάνεις το σπίτι φύλλο φτερό, θα καταγράψεις οτιδήποτε έχει αξία», είπε στον κυνηγό «κι εγώ θα την ταΐσω µε τη θρεπτική σούπα από δηλητηριώδη µανιτάρια».

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Τζάμπα άντρες

Έχω να επιλέξω ανάμεσα σε έναν σοσιαλιστή και σε έναν ακροδεξιό. Ανάμεσα σε έναν Μεσογειακό και έναν Βόρειο, σε έναν Έλληνα και σε έναν Ευρωπαίο. Αν το κάνω συναισθηματικά η επιλογή θα είναι εύκολη. Αν το κάνω με συνείδηση του τι θέλω να ακούσω η επιλογή είναι επίπονη. Όταν όμως μιλάμε για αλήθειες πρέπει να ξέρουμε να βάζουμε στην άκρη το συναίσθημα. Θα επιλέξω τον ακροδεξιό Βρετανό ευρωβουλευτή, Νάιτζελ Φάρατζ, που ζήτησε τον λόγο με λεβεντιά (ακόμη και αν η λέξη αυτή δεν υπάρχει στο αγγλικό λεξιλόγιο) από τον πρόεδρο της Ε.Ε, Χέρμαν Βαν Ρόμποϊ.: "…από τότε που αναλάβατε έχουμε δει την Ελλάδα να υποβιβάζεται, σε τίποτα περισσότερο από ένα προτεκτοράτο. Κύριε, δε νομιμοποιήστε επ’ ουδενί να κατέχετε αυτή τη θέση, και μπορώ να πω με σιγουριά, ότι μπορώ να μιλήσω εξ ονόματος της πλειοψηφίας του βρετανικού λαού που λέει: «Δεν σας γνωρίζουμε δεν σας θέλουμε κι όσο πιο σύντομα αποσυρθείτε, τόσο το καλύτερο»".Προτεκτοράτο λοιπόν. Αυτή είναι η αλήθεια από έναν εκπρόσωπο μιας Δύναμης που ξέρει καλά το πώς στήνονται τα προτεκτοράτα. Ήρθε ο ψυχρός και γκρίζος Άγγλος να ζητήσει εξηγήσεις από την ευρωπαϊκή εξουσία για το ποιο σκηνικό στήνεται παγκοσμίως, με τις ευλογίες της Ε.Ε, πίσω από τις πλάτες των Ελλήνων. Όταν λοιπόν τις τελευταίες ημέρες έχουν ξαμολύσει τα ελληνικά βουλευτικά τσοπανόσκυλα σε κάμπους και ραχούλες για να καθησυχάσουν τον λαό ότι «και οι ίδιοι ως βουλευτές λαός είναι», κάνουν άτιμο παιχνίδι. Διότι οι εκλεγμένοι γνωρίζουν αυτό που γνωρίζει και ο Άγγλος ευρωβουλευτής. Μόνο που αν και ορκίστηκαν να προφυλάσσουν τον λαό αλλά και να υπερασπίζονται τα δίκαιά του, ρίχνουν στάχτη στα μάτια του. Τα λαϊκά παιδιά της διπλανής πόρτας με το σοσιαλιστικό σηματάκι στο πέτο μπροστά σε ένα αγγλάκι που δεν μάτωσε τα γόνατά του σε αλάνες αλλά σε γκαζόν, μοιάζουν με αντρικές καρικατούρες.
Γιατί λοιπόν δεν λένε την αλήθεια στον λαό που τους ψήφισε παρά μόνο παίρνουν οδηγίες από ένα ύπουλο σύστημα για το πώς θα οδηγήσουν το κοπάδι στην σφαγή; Διότι αν δεν ισχύει ότι το σχέδιο είναι προμελετημένο και ότι για Προτεκτοράτο ούτε λόγος, γιατί δεν έπιασαν από το γιακά τον φλούφλη Άγγλο, ζητώντας του τον λόγο; Η απάντηση είναι απλή. Για να ζητήσεις τον λόγο πρέπει να έχεις balls. Όχι εκείνα με τα κεφτεδάκια. Τα άλλα, αυτά που οι εκλεγμένοι σοσιαλιστές τα θυμούνται μόνο όταν μιλάνε σε έναν ήδη πολιτικά ευνουχισμένο λαό. 
Πηγη:  Simple Man

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Οι "φιλέλληνες" και το τέρας στο μυαλό μας


Ένα ακόμα βίντεο, που ενώ μας πλησιάζει στην πηγή, νερό δεν θα πιούμε. Ο μεταφραστής περιορίζει το θέμα στη διάσταση: "ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ" - "ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ". Τίποτα δεν μάθαμε από το 1821 ως σήμερα;

Αυτή η διάκριση μας ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ από το πρόβλημα που είναι ένα: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ; ΤΙ ΖΗΤΑ Ο ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΣ; ΓΙΑΤΙ Ο ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ ΔΕΝ ΖΗΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ (ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΚΑΙΡΟΣ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ)
Το πρόβλημα είναι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ. Δεν το βλέπει ο δυτικός κόσμος. Έχει αφεθεί στην εικονική πραγματικότητα της πλήρως ελεγχόμενης πληροφόρησης, επειδή του έδινε ένα επίπεδο ζωής που οικονομικά εξαρτιόταν 100% από μη κρατικό έλεγχο. Έτσι σύγκρινε τον εαυτό του με το επίπεδο ζωής του τρίτου κόσμου, το οποίο δημιούργησε ο ίδιος ιδιωτικός παράγοντας. Παρασύρθηκε από τις σειρήνες της καλοπέρασης και έπαψε να ασχολείται με την "πόλη" που ήλεγχαν πια οι ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ δηλ οι ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ. Το πολιτικό σύστημα έγινε πλήρως ελεγχόμενο από το χρήμα. Ο κόσμος διχάστηκε με ψεύτικα συνθήματα των πολιτικών και οι πολίτες είχαν την ψευδαίσθηση πηγαίνοντας στην κάλπη ότι ΕΠΕΛΕΓΑΝ οι ίδιοι, όμως κάποιοι είχαν διαμορφώσει πριν απ' αυτόν τις διαθέσιμες επιλογές του και (για τον φόβο των Ιουδαίων) είχαν επηρρεάσει-δελεάσει την πλειοψηφία (βλ. και εξωθεσμικό σύστημα διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων). Μετά από πλύση εγκεφάλου που υπέστη, ο πολίτης ανήγαγε την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία σε πανάκεια, χωρίς να βλέπει ότι το σύστημα τον είχε εγκλωβίσει πλήρως. Πίστεψε ότι ο σοσιαλισμός είναι αντίπαλος του καπιταλισμού (στην Ελλάδα κάτι διδαχθήκαμε απ' αυτό τα τελευταία 40 χρόνια).

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Γιατί κατεβαίνει τώρα η Ρωσία στην Μεσόγειο;


Τι συμβαίνει στην Ανατολική Μεσόγειο;
Το 1947 στην αρκτική Ρώσοι επιστήμονες ανακάλυψαν μια υποθαλάσσια οροσειρά, που έφτανε μέχρι την Γροιλανδία και την ονόμασαν Λομονόσοφ.
Αυτή η οροσειρά γεωλογικά είναι συνέχεια της Σιβηρίας.
Το 1982 υπογράφτηκε στον ΟΗΕ το διεθνές δίκαιο της θάλασσας που καθορίζει τα θέματα της υφαλοκρηπίδας στα 12 ναυτικά μίλια από της ακτές.
Με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας δεν έχουν συμφωνήσει και δεν το έχουν υπογράψει δυο χώρες οι ΗΠΑ (λόγω αρκτικής) και η Τουρκία (λόγω Αιγαίου).
Σύμφωνα με το δίκαιο του ΟΗΕ αν μια χώρα έχει υποθαλάσσια οροσειρά η οποία είναι γεωλογική συνέχεια μιας εξωτερικής γεωλογικής διαμόρφωσης τότε η υφαλοκρηπίδα της επεκτείνεται μέχρι 12 ναυτικά μίλια από το τέλος της υποθαλάσσιας οροσειράς. Επομένως η υφαλοκρηπίδα της Ρωσίας με βάση το δίκαιο φτάνει μέχρι την Γροιλανδία και έτσι όλη η αρκτική της ανήκει.
Στον βόρειο πόλο όμως είναι το 25% των υδρογονανθράκων και άρα η Ρωσία έχει την δυνατότητα να γίνει η μεγαλύτερη ενεργειακή δύναμη του κόσμου. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπέγραψαν το δίκαιο οι ΗΠΑ.
Από την άλλη η Τουρκία γνωρίζοντας ότι αν εφαρμοστεί το δίκαιο δεν έχει υφαλοκρηπίδα που να έχει κοιτάσματα δεν το υπόγραψε και έθεσε θέμα αιτίας πολέμου την εφαρμογή του στο αιγαίο. Επομένως η Ελλάδα αν τολμήσει να το εφαρμόσει, σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν οι Τούρκοι, θα οδηγηθεί σε σύγκρουση.
Έτσι η Ελλάδα για να μην υπάρξει ποτέ η δυνατότητα να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο οδηγήθηκε στο ευρώ με την προοπτική να δεσμευθεί και να χάσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα (με ένα μνημόνιο ας πούμε) άλλα για να γίνει αυτό έπρεπε να χρεοκοπήσει.
Ουσιαστικά όμως οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί μέσω της Ελλάδας δημιουργούν τετελεσμένο για την κατάργηση και την μη εφαρμογή του δικαίου έτσι ώστε και η Ρωσία να χάσει την αρκτική.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Πούτιν πρόσφερε 25 δις δάνειο τότε ώστε να μην πάει η Ελλάδα στο ΔΝΤ… και η Κίνα άλλα τόσα. για να μην χάσει την αρκτική.
Για αυτό τον λόγο χρεοκοπήσαμε και μπήκαμε στο μηχανισμό στήριξης για να μην υπάρξει ποτέ η πιθανότητα δημιουργίας τετελεσμένου στο Αιγαίο για εφαρμογή του διεθνούς δικαίου που θα μπορεί η Ρωσία να το χρησιμοποιήσει στην Χάγη (ως δεδικασμένο) και να κερδίσει την υφαλοκρηπίδα της αρκτικής.

Τα Ανθεστήρια


Τα Ανθεστήρια στην Aρχαιότητα ήταν Ιωνική Γιορτή προς τιμή του Θεού Διόνυσου και γιορτάζονταν κυρίως στην Αθήνα, κατά το μήνα Ανθεστηρίωνα  (τέλος Φεβρουαρίου - αρχές Μαρτίου).  Γιορτάζονταν επίσης σε διάφορες πόλεις της Ιωνίας.
Οι γιορτές των Ανθεστηρίων στην Αθήνα διαρκούσαν τρεις μέρες.  Η γιορτή περιελάμβανε συμπόσιο όλων των Αθηναίων, διαγωνισμό οινοποσίας και προσφορά στεφανιών από λουλούδια προς τον τιμώμενο Θεό.  Η τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη στους νεκρούς και πρόσφεραν μέσα σε χύτρες, σπόρους στο Διόνυσο και στο χθόνιο Ερμή.
Η λέξη Ανθεστήρια προέρχεται από τη λέξη Άνθος - ήταν δηλαδή η γιορτή των λουλουδιών.  Υπάρχει επίσης η άποψη ότι προέρχεται από το ρήμα «αναθέσασθαι»  που σημαίνει εξορκίζω, αφού η γιορτή των Αρχαίων Ανθεστηρίων ήταν και γιορτή αφιερωμένη τις ψυχές των νεκρών και τον εξορκισμό των κακών πνευμάτων.
Τα Ανθεστήρια ως γιορτή των λουλουδιών και της Άνοιξης, της αναγέννησης της φύσης και της καρποφορίας, συνδυάστηκαν και με το μύθο του Πλούτωνα και της Περσεφόνης που διασώθηκε στον Ομηρικό Ύμνο προς τη Δήμητρα.
Σύμφωνα με το μύθο, η Δήμητρα είχε αποκτήσει με το Δία μια πολύ όμορφη κόρη, την Περσεφόνη.
Η ομορφιά της θάμπωσε το Θεό του Κάτω Κόσμου, τον Πλούτωνα, ο οποίος μια μέρα την έκλεψε και την πήρε μαζί του στο σκοτεινό του βασίλειο, τον Άδη.
Η Δήμητρα οργισμένη και θλιμμένη κλείστηκε στο Ναό που είχε κτίσει ο βασιλιάς της Ελευσίνας, Κέλεος.  Μαζί της μαράζωσε και ολόκληρη η γη.  Τα χωράφια ξεράθηκαν, τα λουλούδια μαράθηκαν και οι καρποί σάπισαν.  Οι άνθρωποι άρχισαν να πεθαίνουν από την πείνα και οι θεοί φοβήθηκαν ότι η ανθρωπότητα θα καταστρεφόταν.
Παρ’ όλες τις προσπάθειες των θεών, η Δήμητρα παρέμεινε αμετάπειστη.
Ο Δίας έστειλε τον Ερμή στον Πλούτωνα και του ζήτησε ν' αφήσει την Περσεφόνη ελεύθερη.

Χαρίζουν το μονοπώλιο για τα πετρέλαια


Νομοθετική διάταξη πριμοδοτεί ανάδοχο για την έρευνα και αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων εις βάρος των υπόλοιπων ενδιαφερομένων.
Κραυγαλέα και κατάφωρη παραβίαση των ευρω – κανονισμών και της νομοθεσίας περί ελευθέρου ανταγωνισμού. 

Στη μονοπωλιακή παράδοση της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στις ερευνητικές ζώνες, που έχουν σημανθεί με τον πρόσφατο νόμο του ΥΠΕΚΑ, παραπέμπει σκανδαλώδης διάταξη που περιλαμβάνεται στο θεσμικό πλαίσιο προσέλκυσης επενδυτών (με τη σφραγίδα του υφυπουργού Ενέργειας, Γιάννη Μανιάτη), με την οποία ουσιαστικά φωτογραφίζεται πετρελαϊκός κολοσσός που ήδη έχει λάβει θέση μάχης για την απόκτηση των δικαιωμάτων έρευνας και αξιοποίησης του ελληνικού ορυκτού πλούτου στις πρώτες περιοχές που έχουν οριοθετηθεί.
Με τη διατύπωση που έχει επιλεγεί στη σύνταξη της διάταξης που αποκαλύπτει η «Ι», κατά κορυφαίους παράγοντες της διεθνούς πετρελαϊκής αγοράς, αποκλείονται, με την πρακτική των αντικινήτρων, επενδυτικοί οργανισμοί και σχηματισμοί που προεξοφλείται ότι θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον να συμμετάσχουν στις έρευνες, ενώ κορυφαίοι νομικοί, εντός και εκτός συνόρων, και στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ευθέως κάνουν λόγο για κραυγαλέα και κατάφωρη παραβίαση των ευρωπαϊκών κανονισμών και της νομοθεσίας περί ελευθέρου ανταγωνισμού.