Από τις οικογένειες λοιπόν Οικονόμου οι Γερμανοί πληροφορήθηκαν την τοποθεσία όπου βρίσκονταν τα μαντριά της Οικογένειας Μπιμπή και αμέσως μια ομάδα από εννέα Γερμανούς με επικεφαλής Αξιωματικό ξεκίνησαν και έφθασαν στο Μαρσιάρη, εκεί που βρίσκονταν τα ανοιξιάτικα μαντριά του Μπιμπή.
Στην αποστολή αυτή θα βρισκόντουσαν ασφαλώς και Ταγματασφαλίτες και άλλοι χαφιέδες που όλοι τους όμως έφερναν τη Γερμανική στολή. Μέσα στην καλύβα βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή τα τρία αδέλφια της οικογένειας Μπιμπή, ο Κώστας, ο Γιώργος και ο Χρήστος. Μαζί τους βρισκόντουσαν και οι γυναίκες: Μαρίνα γυναίκα του Κώστα, Μπίλιω γυναίκα του Γιώργου και Κωνσταντίνα, αδελφή των τριών παιδιών. Όλοι τους βρίσκονταν κλεισμένοι μέσα υπακούοντας στις διαταγές των Γερμανών που είχαν δώσει με τις προκηρύξεις που είχαν πετάξει από πριν.
Οι Γερμανοί σε θέση μάχης πλησίασαν την καλύβα, αφού πρώτα είχαν πάρει τέτοια μέτρα προστασίας σαν να πήγαιναν να καταλάβουν κάποιο πολεμικό οχυρό, ενώ μέσα στην καλύβα βρίσκονταν έξι άοπλοι, αθώοι και φιλειρηνικοί άνθρωποι και βίαια εισόρμησαν μέσα με παρατεταμένα τα όπλα τους και το δάχτυλο στη σκανδάλη.
Μόλις μπήκαν μέσα ζήτησαν από τους άνδρες τις ταυτότητες τους, ήθελαν έτσι και τυπικά να βεβαιωθούν αν ήσαν οι καταζητούμενοι και αφού έκαναν τον έλεγχο, έπειτα τις έσκισαν και τις πέταξαν και στη συνέχεια, όπως αργότερα αφηγήθηκαν οι τρεις γυναίκες που ήσαν μέσα, κάτι τους είπαν σε άπταιστα Ελληνικά και αμέσως με άγριο και βάρβαρο τρόπο τους έσπρωξαν και τους έβγαλαν έξω από την καλύβα, αφήνοντας μέσα τις τρεις γυναίκες, στις οποίες έδωσαν εντολή να παραμείνουν εκεί μέσα ακίνητες και να μη τολμήσει καμιά τους να βγει έξω γιατί θα εκτελεστεί αμέσως.
Έντρομες οι γυναίκες υπάκουσαν στους Γερμανούς, οι οποίοι με παρατεταμένα πάντα τα όπλα τους, οδήγησαν τα τρία αδέλφια λίγα μέτρα πιο πέρα νοτιοδυτικά της καλύβας και χωρίς να περάσει πολύ ώρα, παρά ελάχιστα λεπτά, ακούστηκαν από την καλύβα ριπές αυτομάτων όπλων και αμέσως μετά τρεις μεμονωμένοι πυροβολισμοί. Το δράμα είχε συντελεστεί. Τα τρία παιδιά του Ιωάννη Μπιμπή κείτονταν νεκροί μέσα στους μικρούς θάμνους και επάνω στα αγριολούλουδα που εκείνη την εποχή βρίσκονταν σε έξαρση ζωής, όπως η φύση προστάζει.
Οι σφαίρες των βάρβαρων κατακτητών, που αυτόν τον καιρό πίστευαν πως είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο, είχαν προσθέσει ακόμα τρία θύματα στις τόσες χιλιάδες της υπόδουλης Ελλάδας και που το αποκορύφωμα αυτού του δράματος είναι ότι συντελείται με τη συμπαράσταση των συνοδών Ελλήνων χαφιέδων δυστυχώς.
Το τι διάλογος έγινε από τους Γερμανούς με τα τρία μελλοθάνατα παιδιά, μέσω του Έλληνα διερμηνέα, από τη στιγμή που τους πήραν από την καλύβα μέχρι τη στιγμή που οι σφαίρες των βάρβαρων δολοφόνων σταμάτησε τη ζωή των νέων, είναι άγνωστο, γιατί κανείς δεν έζησε από
268
κοντά εκείνες τις φοβερές στιγμές, παρά μόνο οι δράστες που έμειναν για πάντα άγνωστοι. Οι τρεις γυναίκες που ήσαν φυλακισμένες μέσα στη καλύβα, άκουσαν μόνο τους πυροβολισμούς που φανέρωναν την αποτρόπαιη εκτέλεση των τριών νέων.
Οι χαφιέδες Έλληνες συνοδοί δεν άφησαν ποτέ τους καμιά μαρτυρία αυτά που έγιναν τότε εκεί. Πως μπορούσε άλλωστε να γίνει αυτό, αφού θα ισοδυναμούσε με ομολογία του εγκλήματος. Έτσι δύο μήνες και κάτι απο τότε που εκτελέστηκε ο Κωνσταντίνος Ρόζης στο Αμαριανό, έχουμε τώρα τα τρία επόμενα θύματα της Γερμανικής θηριωδίας, στη διάρκεια των λεγομένων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων των Γερμανών, όρος ατυχής γιατί θα ήταν προτιμότερο να ονομάζονταν δολοφονικές επιχειρήσεις των Γερμανών, τη στιγμή που αντάρτης δεν βρέθηκε πουθενά, ούτε συμπλοκή έγινε καμιά που να δικαιολογεί τον πρώτο ορισμό " Εκκαθαριστική επιχείρηση ".
Στην αποστολή αυτή θα βρισκόντουσαν ασφαλώς και Ταγματασφαλίτες και άλλοι χαφιέδες που όλοι τους όμως έφερναν τη Γερμανική στολή. Μέσα στην καλύβα βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή τα τρία αδέλφια της οικογένειας Μπιμπή, ο Κώστας, ο Γιώργος και ο Χρήστος. Μαζί τους βρισκόντουσαν και οι γυναίκες: Μαρίνα γυναίκα του Κώστα, Μπίλιω γυναίκα του Γιώργου και Κωνσταντίνα, αδελφή των τριών παιδιών. Όλοι τους βρίσκονταν κλεισμένοι μέσα υπακούοντας στις διαταγές των Γερμανών που είχαν δώσει με τις προκηρύξεις που είχαν πετάξει από πριν.
Οι Γερμανοί σε θέση μάχης πλησίασαν την καλύβα, αφού πρώτα είχαν πάρει τέτοια μέτρα προστασίας σαν να πήγαιναν να καταλάβουν κάποιο πολεμικό οχυρό, ενώ μέσα στην καλύβα βρίσκονταν έξι άοπλοι, αθώοι και φιλειρηνικοί άνθρωποι και βίαια εισόρμησαν μέσα με παρατεταμένα τα όπλα τους και το δάχτυλο στη σκανδάλη.
Μόλις μπήκαν μέσα ζήτησαν από τους άνδρες τις ταυτότητες τους, ήθελαν έτσι και τυπικά να βεβαιωθούν αν ήσαν οι καταζητούμενοι και αφού έκαναν τον έλεγχο, έπειτα τις έσκισαν και τις πέταξαν και στη συνέχεια, όπως αργότερα αφηγήθηκαν οι τρεις γυναίκες που ήσαν μέσα, κάτι τους είπαν σε άπταιστα Ελληνικά και αμέσως με άγριο και βάρβαρο τρόπο τους έσπρωξαν και τους έβγαλαν έξω από την καλύβα, αφήνοντας μέσα τις τρεις γυναίκες, στις οποίες έδωσαν εντολή να παραμείνουν εκεί μέσα ακίνητες και να μη τολμήσει καμιά τους να βγει έξω γιατί θα εκτελεστεί αμέσως.
Έντρομες οι γυναίκες υπάκουσαν στους Γερμανούς, οι οποίοι με παρατεταμένα πάντα τα όπλα τους, οδήγησαν τα τρία αδέλφια λίγα μέτρα πιο πέρα νοτιοδυτικά της καλύβας και χωρίς να περάσει πολύ ώρα, παρά ελάχιστα λεπτά, ακούστηκαν από την καλύβα ριπές αυτομάτων όπλων και αμέσως μετά τρεις μεμονωμένοι πυροβολισμοί. Το δράμα είχε συντελεστεί. Τα τρία παιδιά του Ιωάννη Μπιμπή κείτονταν νεκροί μέσα στους μικρούς θάμνους και επάνω στα αγριολούλουδα που εκείνη την εποχή βρίσκονταν σε έξαρση ζωής, όπως η φύση προστάζει.
Οι σφαίρες των βάρβαρων κατακτητών, που αυτόν τον καιρό πίστευαν πως είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο, είχαν προσθέσει ακόμα τρία θύματα στις τόσες χιλιάδες της υπόδουλης Ελλάδας και που το αποκορύφωμα αυτού του δράματος είναι ότι συντελείται με τη συμπαράσταση των συνοδών Ελλήνων χαφιέδων δυστυχώς.
Το τι διάλογος έγινε από τους Γερμανούς με τα τρία μελλοθάνατα παιδιά, μέσω του Έλληνα διερμηνέα, από τη στιγμή που τους πήραν από την καλύβα μέχρι τη στιγμή που οι σφαίρες των βάρβαρων δολοφόνων σταμάτησε τη ζωή των νέων, είναι άγνωστο, γιατί κανείς δεν έζησε από
268
κοντά εκείνες τις φοβερές στιγμές, παρά μόνο οι δράστες που έμειναν για πάντα άγνωστοι. Οι τρεις γυναίκες που ήσαν φυλακισμένες μέσα στη καλύβα, άκουσαν μόνο τους πυροβολισμούς που φανέρωναν την αποτρόπαιη εκτέλεση των τριών νέων.
Οι χαφιέδες Έλληνες συνοδοί δεν άφησαν ποτέ τους καμιά μαρτυρία αυτά που έγιναν τότε εκεί. Πως μπορούσε άλλωστε να γίνει αυτό, αφού θα ισοδυναμούσε με ομολογία του εγκλήματος. Έτσι δύο μήνες και κάτι απο τότε που εκτελέστηκε ο Κωνσταντίνος Ρόζης στο Αμαριανό, έχουμε τώρα τα τρία επόμενα θύματα της Γερμανικής θηριωδίας, στη διάρκεια των λεγομένων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων των Γερμανών, όρος ατυχής γιατί θα ήταν προτιμότερο να ονομάζονταν δολοφονικές επιχειρήσεις των Γερμανών, τη στιγμή που αντάρτης δεν βρέθηκε πουθενά, ούτε συμπλοκή έγινε καμιά που να δικαιολογεί τον πρώτο ορισμό " Εκκαθαριστική επιχείρηση ".
