Τα Γερμανικά Στρατεύματα από τον Αμαριανό ανηφόρησαν προς τη Σκάλα με τα Μηχανοκίνητα μέσα τους αλλά και πεζοί, πέρασαν τις στροφές της Σκάλας και βγήκαν στο ίσωμα, όπου στρατοπέδευσαν και πάλι για να ξεκουραστούν και να σχεδιάσουν και πάλι την πορεία των επιχειρήσεων, αφού έλαβαν υπόψη τους και την οπτική εικόνα της περιοχής.
Εκεί συμβουλεύτηκαν τους χάρτες τους, τις καταστάσεις των προδιαγραφών, αντάλλαξαν απόψεις με τους Ταγματασφαλίτες και τους χαφιέδες που είχαν μαζί τους και πήραν τις τελικές τους αποφάσεις. Εκεί φαίνεται πως τον κύριο ρόλο στις σχεδιαζόμενες επιχειρήσεις έπαιξε ο Ταγματασφαλίτης Αξιωματικός, που επειδή καταγόταν από τη Νέα Επίδαυρο, γνώριζε πολλά για τη δράση των Χελιωτών στην Αντίσταση . Γνώριζε πολύ καλά και ονόματα και γεγονότα για όλους τους κατοίκους του Χελιού, από πληροφορίες φυσικά που είχε πάρει από τους σπιούνους μέσα από το χωριό και θεωρείται γεγονός ότι αυτός έκανε την τελική επιλογή για τα άτομα εκείνα που προδιαγραμμένα βρέθηκαν στο εκτελεστέο απόσπασμα των Γερμανών.
Ο παραπάνω Αξιωματικός μετά τις επιχειρήσεις των Γερμανών υπηρέτησε στη συνέχεια σαν Λοχαγός στα Τάγματα Ασφαλείας στο Ναύπλιο, μέχρι την κατάρρευση της Γερμανίας και τη διάλυση των Ταγμάτων ασφαλείας που επακολούθησε, οπότε κατέφυγε δραπέτης στην Αθήνα για να αποφύγει τις αντεκδικήσεις από τους συγγενείς των θυμάτων του και από τότε είναι άγνωστο τουλάχιστο σε εμένα ποιο ήταν το τέλος του.
Οι Γερμανοί αφού ξεκουράστηκαν στο ίσωμα πάνω από τη Σκάλα και αφού σχεδίασαν καλά τις επιχειρήσεις τους, ακροβολίστηκαν σε παράταξη μάχης και άρχισαν να κατεβαίνουν προς το Μοναστήρι της Παναγίας (Μονή Ταλαντίου) και χτένιζαν κυριολεκτικά ολόκληρη την περιοχή της Τούρμιζας και ανατολικότερα μέχρι το Ρέμα του Φλώρου.
Στην Τούρμιζα συνάντησαν τους πρώτους τσοπάνηδες, μέσα στις καλύβες τους, τις οικογένειες του Ιωάννου Σπύρου Οικονόμου και του αδελφού του Χρήστου Σπύρου Οικονόμου, τους οποίους αμέσως πήραν μαζί τους.
Κατά την μαρτυρία της γυναίκας του Χρήστου Οικονόμου, Ευφροσύνης, ο επικεφαλής των επιχειρήσεων Γερμανός αξιωματικός ζήτησε από τους Οικονόμου που ήσαν ακόμα κρατούμενοι, με επιμονή να τους υποδείξουν που βρίσκονται τα μαντριά της οικογένειας Μπιμπή, γεγονός που σήμαινε ότι οι Γερμανοί είχαν στη διάθεση τους συγκεκριμένες πληροφορίες για ορισμένα άτομα και τα αναζητούσαν με επιμονή στην πορεία των επιχειρήσεων. Φαίνεται πως ήξεραν πολύ καλά όλη την αντιστασιακή δραστηριότητα του Γ. Μπιμπή και ότι είχαν πάρει την απόφαση να ξεκληρίσουν όλη την οικογένεια Μπιμπή που βρισκόταν στη στάνη.
Φυσικά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πληροφορίες αυτές είχαν δοθεί μέσα από το χωριό από τα πρόσωπα εκείνα που ψάρευαν με δυο καλάμια, που ήσαν οργανωμένοι στο ΕΑΜ, αλλά πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους και σε αυτούς που διαφωνούσαν με το ΕΑΜ και που γνώριζαν πολύ καλά όλη τη δράση της οικογένειας Μπιμπή.
Η οικογένεια Μπιμπή γνώριζε πολύ καλά το διπλό ρόλο αυτών των ανθρώπων, που πρώτα έβαψαν τα χέρια τους στο αίμα μέσα στις τάξεις του ΕΑΜ και έπειτα πήγαν να συνεχίσουν την δραστηριότητα τους μέσα από τα τάγματα ασφαλείας. Είχαν λοιπόν πάντα το φόβο μήπως η οικογένεια Μπιμπή, κάποια ημέρα γίνει ο κατήγορος τους και γι αυτό το λόγο πάντα είχαν στο μυαλό τους να τους βγάλουν από τη μέση και δύο φορές που τους δόθηκε η ευκαιρία, μία στις επιχειρήσεις των Γερμανών και μία στις επιχειρήσεις των ανταρτών, κατηγορώντας τους την πρώτη φορά για αναρχικούς και τη δεύτερη φορά για αντιδραστικούς, κατάφεραν έτσι να ξεκληριστεί η οικογένεια Μπιμπή, όπως παρακάτω θα γνωρίσουμε
Εκεί συμβουλεύτηκαν τους χάρτες τους, τις καταστάσεις των προδιαγραφών, αντάλλαξαν απόψεις με τους Ταγματασφαλίτες και τους χαφιέδες που είχαν μαζί τους και πήραν τις τελικές τους αποφάσεις. Εκεί φαίνεται πως τον κύριο ρόλο στις σχεδιαζόμενες επιχειρήσεις έπαιξε ο Ταγματασφαλίτης Αξιωματικός, που επειδή καταγόταν από τη Νέα Επίδαυρο, γνώριζε πολλά για τη δράση των Χελιωτών στην Αντίσταση . Γνώριζε πολύ καλά και ονόματα και γεγονότα για όλους τους κατοίκους του Χελιού, από πληροφορίες φυσικά που είχε πάρει από τους σπιούνους μέσα από το χωριό και θεωρείται γεγονός ότι αυτός έκανε την τελική επιλογή για τα άτομα εκείνα που προδιαγραμμένα βρέθηκαν στο εκτελεστέο απόσπασμα των Γερμανών.
Ο παραπάνω Αξιωματικός μετά τις επιχειρήσεις των Γερμανών υπηρέτησε στη συνέχεια σαν Λοχαγός στα Τάγματα Ασφαλείας στο Ναύπλιο, μέχρι την κατάρρευση της Γερμανίας και τη διάλυση των Ταγμάτων ασφαλείας που επακολούθησε, οπότε κατέφυγε δραπέτης στην Αθήνα για να αποφύγει τις αντεκδικήσεις από τους συγγενείς των θυμάτων του και από τότε είναι άγνωστο τουλάχιστο σε εμένα ποιο ήταν το τέλος του.
Οι Γερμανοί αφού ξεκουράστηκαν στο ίσωμα πάνω από τη Σκάλα και αφού σχεδίασαν καλά τις επιχειρήσεις τους, ακροβολίστηκαν σε παράταξη μάχης και άρχισαν να κατεβαίνουν προς το Μοναστήρι της Παναγίας (Μονή Ταλαντίου) και χτένιζαν κυριολεκτικά ολόκληρη την περιοχή της Τούρμιζας και ανατολικότερα μέχρι το Ρέμα του Φλώρου.
Στην Τούρμιζα συνάντησαν τους πρώτους τσοπάνηδες, μέσα στις καλύβες τους, τις οικογένειες του Ιωάννου Σπύρου Οικονόμου και του αδελφού του Χρήστου Σπύρου Οικονόμου, τους οποίους αμέσως πήραν μαζί τους.
Κατά την μαρτυρία της γυναίκας του Χρήστου Οικονόμου, Ευφροσύνης, ο επικεφαλής των επιχειρήσεων Γερμανός αξιωματικός ζήτησε από τους Οικονόμου που ήσαν ακόμα κρατούμενοι, με επιμονή να τους υποδείξουν που βρίσκονται τα μαντριά της οικογένειας Μπιμπή, γεγονός που σήμαινε ότι οι Γερμανοί είχαν στη διάθεση τους συγκεκριμένες πληροφορίες για ορισμένα άτομα και τα αναζητούσαν με επιμονή στην πορεία των επιχειρήσεων. Φαίνεται πως ήξεραν πολύ καλά όλη την αντιστασιακή δραστηριότητα του Γ. Μπιμπή και ότι είχαν πάρει την απόφαση να ξεκληρίσουν όλη την οικογένεια Μπιμπή που βρισκόταν στη στάνη.
Φυσικά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πληροφορίες αυτές είχαν δοθεί μέσα από το χωριό από τα πρόσωπα εκείνα που ψάρευαν με δυο καλάμια, που ήσαν οργανωμένοι στο ΕΑΜ, αλλά πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους και σε αυτούς που διαφωνούσαν με το ΕΑΜ και που γνώριζαν πολύ καλά όλη τη δράση της οικογένειας Μπιμπή.
Η οικογένεια Μπιμπή γνώριζε πολύ καλά το διπλό ρόλο αυτών των ανθρώπων, που πρώτα έβαψαν τα χέρια τους στο αίμα μέσα στις τάξεις του ΕΑΜ και έπειτα πήγαν να συνεχίσουν την δραστηριότητα τους μέσα από τα τάγματα ασφαλείας. Είχαν λοιπόν πάντα το φόβο μήπως η οικογένεια Μπιμπή, κάποια ημέρα γίνει ο κατήγορος τους και γι αυτό το λόγο πάντα είχαν στο μυαλό τους να τους βγάλουν από τη μέση και δύο φορές που τους δόθηκε η ευκαιρία, μία στις επιχειρήσεις των Γερμανών και μία στις επιχειρήσεις των ανταρτών, κατηγορώντας τους την πρώτη φορά για αναρχικούς και τη δεύτερη φορά για αντιδραστικούς, κατάφεραν έτσι να ξεκληριστεί η οικογένεια Μπιμπή, όπως παρακάτω θα γνωρίσουμε
