Έχουν περάσει τρεις ημέρες από τότε που έγιναν οι πρώτες εκτελέσεις στο Μοναστήρι και στην Τούρμιζα. Όλες οι απόπειρες που είχε κάνει ο Μπαρμπαγιάννης ο Μπιμπής για να πάρει τα παιδιά του από τον τόπο της εκτέλεσης και να τα μεταφέρει στο χωριό για την ταφή, είχαν αποβεί άκαρπες και είχε κινδυνεύσει και εκείνος να είχε την ίδια τύχη με τα παιδιά του.
Στην απόγνωση του όμως ο Μπαρμπαγιάννης, την τέταρτη ημέρα αποφάσισε να πάει στον Γερμανό Διοικητή και να ζητήσει την άδεια για να πάει στο Μοναστήρι και να μεταφέρει τα παιδιά του στο χωριό. Μαζί με τον Πρόεδρο του χωριού, τον Χρήστο Πασπαλιάρη και τον Γαμπρό του Δημήτριο Κύρκα, ξεκίνησαν και επισκέφθηκαν τον Γερμανό Στρατιωτικό Διοικητή που διεύθυνε τις επιχειρήσεις και είχε το στρατηγείο του στο σπίτι των αδελφών Οικονόμου.
Ο Γερμανός Αξιωματικός φάνηκε πρόθυμος στην παράκληση του Ιωάννου Μπιμπή, να δώσει την απαιτουμένη άδεια για να γίνει η μεταφορά των νεκρών από το Μοναστήρι στο χωριό για την ταφή τους και να μη μείνουν τα πτώματα ακόμα στο ύπαιθρο και γίνουν τροφή στα όρνια και τα άγρια σαρκοβόρα ζώα. Ο Γερμανός Διοικητής ρώτησε πόσα άτομα θα είναι η αποστολή για να το γράψει στην άδεια και πήρε την απάντηση ότι η αποστολή θα αποτελείται από επτά άτομα και τρία μουλάρια.
Ο Γερμανός Διοικητής συμπλήρωσε την άδεια την έδωσε στον Μπαρμπαγιάννη και προφορικά του είπε, ότι η αποστολή που την ίδια
275
ημέρα θα έφευγε για το Μοναστήρι, θα κρατούσε μπροστά και μια λευκή σημαία, συγχρόνως δε έστειλε και το σχετικό σήμα στο φυλάκιο που βρισκόταν στο δρόμο από όπου θα περνούσε η αποστολή, για να επιτρέψουν σε αυτήν, να πάει στο Μοναστήρι και να ξαναγυρίσει πάλι στο χωριό. Με το ίδιο σήμα ενημέρωσε το φυλάκιο ότι η αποστολή αυτή θα αποτελείτο από επτά άτομα και τρία μεγάλα ζώα (Μουλάρια) και ότι θα κρατούσε και μία λευκή σημαία.
Έτσι οργανώθηκε η ομάδα που θα πήγαινε στο Μοναστήρι από τα παρακάτω επτά άτομα που τα περισσότερα ήσαν άμεσα συγγενείς των θυμάτων και οι υπόλοιποι φίλοι και γείτονες αυτών, οι οποίοι με προθυμία δήλωσαν τη συμμετοχή τους σε αυτή την αποστολή.
1. Μπιμπή Μαριγώ Αναστασίου, νύφη των εκτελεσθέντων
2. Ρόζης ή Μανώλης Ιωάννης Αναστασίου, πρωτεξάδελφος των εκτελεσθέντων
3. Τριμπόνιας Κων/νος Παναγιώτου, κουνιάδος του εκτελεσθέντος Κ. Μπιμπή
4. Ταμπάκης Χρήστος Δημητρίου, εξάδελφος των εκτελεσθέντων
5. Βαρδάκας Ιωάννης Χρήστου, φίλος του εκτελεσθέντος Χρήστου Μπιμπή
6. Καπετανάκη Δήμητρα Παναγιώτου, γειτόνισσα των εκτελεσθέντων
7. Κοροντάνη Ευαγγελία Δημητρίου, επίσης γειτόνισσα των εκτελεσθέντων.
Συντονιστής της αποστολής αυτής ήταν ο Δημήτριος Κύρκας γαμπρός του Ιωάννη Μπιμπή. Η ομάδα αυτή μαζί με τρία γερά μουλάρια είχαν συγκεντρωθεί στου Βέτσερη και εκεί εφοδιάστηκε με τη σχετική άδεια την οποίαν τους έδωσε ο οργανωτής της αποστολής Δημήτριος Κύρκας και αφού φόρτωσαν στα μουλάρια τρία πρόχειρα, φέρετρα και πήρανε μαζί τους και μια λευκή σημαία, ήσαν πλέον έτοιμοι για αναχώρηση.
Ενώ όμως ήσαν όλα έτοιμα, ο Ιωάννης Ρόζης γύρισε και είπε στον οργανωτή της αποστολής, Δημήτριο Κύρκα "Βρε Μήτρο θα πάμε εμείς να φέρουμε τους σκοτωμένους και εσύ θα μείνεις εδώ ασφαλής; "Τότε ο Δημήτριος Κύρκας από φιλότιμο γύρισε και του είπε: " Θα έλθω και εγώ μαζί σας" και έτσι τα άτομα της αποστολής έγιναν οκτώ και όχι εφτά όπως έγραφε η άδεια των Γερμανών, γεγονός που ίσως να ήταν η αιτία για τη μοιραία κατάληξη της αποστολής αυτής όπως παρακάτω 6α διαπιστώσουμε.
Η ομάδα αυτή από τα οκτώ άτομα ξεκίνησε για τον τόπο του μαρτυρίου, εκεί κοντά προς Μοναστήρι, κρατώντας μπροστά μια λευκή σημαία, αφού όλοι τους ήσαν εφοδιασμένοι και με τις αστυνομικές τους ταυτότητες. Ξεκίνησαν όλοι μαζί με ζωγραφισμένη τη θλίψη στα πρόσωπα τους, αλλά και με το φόβο για το αποτέλεσμα της αποστολής.
Τα πτώματα ήσαν άταφα τρεις ολόκληρες ημέρες και ήταν η τέταρτη αυτή ημέρα που πήγαινε η αποστολή. Η Μαγιάτικη ζέστη ήταν αρκετά έντονη και οπωσδήποτε θα είχε αρχίσει η αλλοίωση των πτωμάτων, γεγονός που θα δυσκόλευε αρκετά το έργο της περισυλλογής και της μεταφοράς αυτών στο χωριό.
276
Η αποστολή είχε απομακρυνθεί από το χωριό περί τα 1,500 μέτρα και βάδιζε προς το Μοναστήρι, προς τον τόπο του μαρτυρίου και βρισκόταν ακριβώς στο σημείο που ο δρόμος προς το Μοναστήρι, κατηφόριζε από την πλαγιά που ακολουθούσε παράλληλα προς το ρέμα, για να μπει μέσα στη ρεματιά και από εκεί και κάτω θα ακολουθούσε την κοίτη του ρέματος, ακριβέστερα δε πολύ κοντά σε ένα πηγάδι που βρισκόταν εκεί του Γεωργίου Οικονόμου.
Απέναντι ακριβώς από το σημείο αυτό, σε μια βραχώδη περιοχή, βρισκόταν ένα από τα μόνιμα φυλάκια των Γερμανών. Σε αυτή λοιπόν τη θέση ήταν γραφτό να παιχθεί ένα ακόμα δράμα για την οικογένεια Μπιμττή και τους άλλους συγγενείς και φίλους που είχαν συμπαρασταθεί στο πρώτο δράμα αυτής της οικογένειας.
Το τι ακριβώς μεσολάβησε για να παιχθεί αυτό το δράμα δεν έγινε ποτέ γνωστό, γιατί κανείς δεν έζησε από την αποστολή αυτή. Ίσως τα άτομα που ήταν περισσότερα από ότι έγραφε η άδεια και είχε ειδοποιηθεί και το φυλάκιο, να έβαλε αυτό σε υπόνοιες και να θεώρησαν το όγδοο άτομο ύποπτο; Δεν έγινε επίσης γνωστό αν το φυλάκιο επικοινώνησε με τον Διοικητή στο χωριό και από εκεί να πήρε σχετικές εντολές να ενεργήσει έτσι όπως ενέργησε ή μόνοι τους να πήραν τις αποφάσεις των.
Χωρίς καμιά χρονοτριβή και χωρίς καμιά ειδοποίηση προς τα μέλη της αποστολής, τα πολυβόλα των Γερμανών από το απέναντι φυλάκιο, στράφηκαν προς την αποστολή που αμέριμνη βάδιζε στο δρόμο της και άρχισαν να ξερνούν φωτιά και όλεθρο με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και τα οκτώ άτομα της αποστολής και το ένα από τα τρία μουλάρια να πέσουν νεκρά από τις σφαίρες των Γερμανών.
Μετά τον πολυβολισμό και την εκτέλεση εν ψυχρώ όλων των μελών της αποστολής, οι Γερμανοί στρατιώτες πλησίασαν τα πτώματα και αφού ο επικεφαλής Αξιωματικός έδωσε τη χαριστική βολή στους οκτώ ανθρώπους και το ένα μουλάρι, θυμήθηκαν να ερευνήσουν τα πτώματα για να διαπιστώσουν την ταυτότητα τους και εκτός από τα προσωπικά αντικείμενα που είχαν στις τσέπες τους, βρήκαν και τις ταυτότητες τους και τη γραπτή άδεια του Γερμανού Διοικητή και σαν να μη συνέβη τίποτα το σπουδαίο, υπερήφανοι οι Γερμανοί στρατιώτες, ότι εκτέλεσαν το στρατιωτικό τους καθήκον, έσκισαν την άδεια και τις ταυτότητες σε μικρά κομμάτια και αφού τα σκόρπισαν επάνω στα άψυχα κουφάρια, αποσύρθηκαν και πάλι στο απέναντι φυλάκιο, ικανοποιημένοι ότι έφεραν σε πέρας την αποστολή τους προσθέτοντας ακόμα οκτώ νεκρούς στο μακρύ κατάλογο των θυμάτων, όλους οικείους, συγγενείς και φίλους της οικογένειας Μπιμπή και έτσι τα θύματα των Γερμανών έφθασαν τα είκοσι οκτώ στη διάρκεια των επιχειρήσεων.
Λίγη ώρα μετά την εκτέλεση των οκτώ, τα δύο μουλάρια που γλίτωσαν από τις σφαίρες των Γερμανών φορτωμένα με τα πρόχειρα φέρετρα γύρισαν μόνα τους στο χωριό και όλοι τότε οι κάτοικοι του χωριού προαισθάνθηκαν ότι κάποιο μεγάλο κακό πρέπει να συνέβη στην αποστολή και δεν άργησε να φθάσει το μαντάτο ότι όλη η ομάδα της αποστολής είχε εκτελεσθεί από τους Γερμανούς. Νέοι λοιπόν θρήνοι και κοπετοί στο χωριό για τα οκτώ ακόμα θύματα της Γερμανικής Θηριωδίας.
277
Έτσι στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Γερμανών στην περιοχή του Χελιού το Μάιο του 1944, αντί για αντάρτες, οι Γερμανοί σκότωσαν είκοσι οκτώ άτομα, άντρες, γυναίκες και παιδιά, ανθρώπους άοπλους, αγαθούς και φιλήσυχους που καμιά σχέση δεν είχαν με τους αντάρτες που πριν λίγο δρούσαν σε εκείνη την περιοχή και μαζί με τον Κωνσταντίνο Ρόζη που είχε εκτελεστεί το Μάρτη του 1944 στον Αμαριανό, ο συνολικός αριθμός των θυμάτων έφθασε τα είκοσι εννέα άτομα. Σκόπιμο θεωρούμε να παραθέσουμε συγκεντρωτική Αλφαβητική Κατάσταση όλων των εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς, ανδρών, γυναικών και παιδιών κατοίκων του Χελιού.
1. Βαρδάκας Ιωάννης Χρήστου
2. Εμμανουήλ Δημήτριος Κωνσταντίνου
3. Καμπόσος Πέτρος Αναστασίου
4. Καπετανάκη Δήμητρα Παναγιώτου
5. Κόλλια Μαρία Θωμά
6. Κόλλια Μαρίνα Βασιλείου
7. Κόλλιας Δημήτριος Νικολάου
8. Κόλλιας Κωνσταντίνος Κυριάκου
9. Κοροντάνη Ευαγγελία Δημητρίου
10. Κύρκας Δημήτριος Εμμανουήλ
11. Μανώλης Γεώργιος Ευαγγέλου
12. Μανώλης ή Ρόζης Ιωάννης Αναστασίου
13. Μανώλης ή Ρόζης Κωνσταντίνος Αναστασίου
14. Μάρας Δημήτριος Αναστασίου
15. Μπέλεσης Δημήτριος Πέτρου
16. Μπιμπή Μαριγώ Αναστασίου
17. Μπιμπής Γεώργιος Ιωάννου
13. Μπιμπής Κωνσταντίνος Ιωάννου
19. Μπιμττής Χρήστος Ιωάννου
20. Οικονόμου Γεώργιος Ιωάννου
21. Οικονόμου Δημήτριος Χρήστου
22. Οικονόμου ή Μαρέλης ίωάννης Δημητρίου
23. Οικονόμου Παναγιώτης Ιωάννου
24. Οικονόμου Χρήστος Σττυρίδωνος
25 Ταμπάκης ή Δράμαλης Κωνσταντίνος Αναστασίου
26. Ταμπάκης Χρήστος Δημητρίου
27, Τόσκας Ιωάννης Κυριάκου
28. Τριμπόνια Γιαννούλα χαραλ
29 Τριμπόνιας Κωνσταντίνος Παναγιώτου
Στην απόγνωση του όμως ο Μπαρμπαγιάννης, την τέταρτη ημέρα αποφάσισε να πάει στον Γερμανό Διοικητή και να ζητήσει την άδεια για να πάει στο Μοναστήρι και να μεταφέρει τα παιδιά του στο χωριό. Μαζί με τον Πρόεδρο του χωριού, τον Χρήστο Πασπαλιάρη και τον Γαμπρό του Δημήτριο Κύρκα, ξεκίνησαν και επισκέφθηκαν τον Γερμανό Στρατιωτικό Διοικητή που διεύθυνε τις επιχειρήσεις και είχε το στρατηγείο του στο σπίτι των αδελφών Οικονόμου.
Ο Γερμανός Αξιωματικός φάνηκε πρόθυμος στην παράκληση του Ιωάννου Μπιμπή, να δώσει την απαιτουμένη άδεια για να γίνει η μεταφορά των νεκρών από το Μοναστήρι στο χωριό για την ταφή τους και να μη μείνουν τα πτώματα ακόμα στο ύπαιθρο και γίνουν τροφή στα όρνια και τα άγρια σαρκοβόρα ζώα. Ο Γερμανός Διοικητής ρώτησε πόσα άτομα θα είναι η αποστολή για να το γράψει στην άδεια και πήρε την απάντηση ότι η αποστολή θα αποτελείται από επτά άτομα και τρία μουλάρια.
Ο Γερμανός Διοικητής συμπλήρωσε την άδεια την έδωσε στον Μπαρμπαγιάννη και προφορικά του είπε, ότι η αποστολή που την ίδια
275
ημέρα θα έφευγε για το Μοναστήρι, θα κρατούσε μπροστά και μια λευκή σημαία, συγχρόνως δε έστειλε και το σχετικό σήμα στο φυλάκιο που βρισκόταν στο δρόμο από όπου θα περνούσε η αποστολή, για να επιτρέψουν σε αυτήν, να πάει στο Μοναστήρι και να ξαναγυρίσει πάλι στο χωριό. Με το ίδιο σήμα ενημέρωσε το φυλάκιο ότι η αποστολή αυτή θα αποτελείτο από επτά άτομα και τρία μεγάλα ζώα (Μουλάρια) και ότι θα κρατούσε και μία λευκή σημαία.
Έτσι οργανώθηκε η ομάδα που θα πήγαινε στο Μοναστήρι από τα παρακάτω επτά άτομα που τα περισσότερα ήσαν άμεσα συγγενείς των θυμάτων και οι υπόλοιποι φίλοι και γείτονες αυτών, οι οποίοι με προθυμία δήλωσαν τη συμμετοχή τους σε αυτή την αποστολή.
1. Μπιμπή Μαριγώ Αναστασίου, νύφη των εκτελεσθέντων
2. Ρόζης ή Μανώλης Ιωάννης Αναστασίου, πρωτεξάδελφος των εκτελεσθέντων
3. Τριμπόνιας Κων/νος Παναγιώτου, κουνιάδος του εκτελεσθέντος Κ. Μπιμπή
4. Ταμπάκης Χρήστος Δημητρίου, εξάδελφος των εκτελεσθέντων
5. Βαρδάκας Ιωάννης Χρήστου, φίλος του εκτελεσθέντος Χρήστου Μπιμπή
6. Καπετανάκη Δήμητρα Παναγιώτου, γειτόνισσα των εκτελεσθέντων
7. Κοροντάνη Ευαγγελία Δημητρίου, επίσης γειτόνισσα των εκτελεσθέντων.
Συντονιστής της αποστολής αυτής ήταν ο Δημήτριος Κύρκας γαμπρός του Ιωάννη Μπιμπή. Η ομάδα αυτή μαζί με τρία γερά μουλάρια είχαν συγκεντρωθεί στου Βέτσερη και εκεί εφοδιάστηκε με τη σχετική άδεια την οποίαν τους έδωσε ο οργανωτής της αποστολής Δημήτριος Κύρκας και αφού φόρτωσαν στα μουλάρια τρία πρόχειρα, φέρετρα και πήρανε μαζί τους και μια λευκή σημαία, ήσαν πλέον έτοιμοι για αναχώρηση.
Ενώ όμως ήσαν όλα έτοιμα, ο Ιωάννης Ρόζης γύρισε και είπε στον οργανωτή της αποστολής, Δημήτριο Κύρκα "Βρε Μήτρο θα πάμε εμείς να φέρουμε τους σκοτωμένους και εσύ θα μείνεις εδώ ασφαλής; "Τότε ο Δημήτριος Κύρκας από φιλότιμο γύρισε και του είπε: " Θα έλθω και εγώ μαζί σας" και έτσι τα άτομα της αποστολής έγιναν οκτώ και όχι εφτά όπως έγραφε η άδεια των Γερμανών, γεγονός που ίσως να ήταν η αιτία για τη μοιραία κατάληξη της αποστολής αυτής όπως παρακάτω 6α διαπιστώσουμε.
Η ομάδα αυτή από τα οκτώ άτομα ξεκίνησε για τον τόπο του μαρτυρίου, εκεί κοντά προς Μοναστήρι, κρατώντας μπροστά μια λευκή σημαία, αφού όλοι τους ήσαν εφοδιασμένοι και με τις αστυνομικές τους ταυτότητες. Ξεκίνησαν όλοι μαζί με ζωγραφισμένη τη θλίψη στα πρόσωπα τους, αλλά και με το φόβο για το αποτέλεσμα της αποστολής.
Τα πτώματα ήσαν άταφα τρεις ολόκληρες ημέρες και ήταν η τέταρτη αυτή ημέρα που πήγαινε η αποστολή. Η Μαγιάτικη ζέστη ήταν αρκετά έντονη και οπωσδήποτε θα είχε αρχίσει η αλλοίωση των πτωμάτων, γεγονός που θα δυσκόλευε αρκετά το έργο της περισυλλογής και της μεταφοράς αυτών στο χωριό.
276
Η αποστολή είχε απομακρυνθεί από το χωριό περί τα 1,500 μέτρα και βάδιζε προς το Μοναστήρι, προς τον τόπο του μαρτυρίου και βρισκόταν ακριβώς στο σημείο που ο δρόμος προς το Μοναστήρι, κατηφόριζε από την πλαγιά που ακολουθούσε παράλληλα προς το ρέμα, για να μπει μέσα στη ρεματιά και από εκεί και κάτω θα ακολουθούσε την κοίτη του ρέματος, ακριβέστερα δε πολύ κοντά σε ένα πηγάδι που βρισκόταν εκεί του Γεωργίου Οικονόμου.
Απέναντι ακριβώς από το σημείο αυτό, σε μια βραχώδη περιοχή, βρισκόταν ένα από τα μόνιμα φυλάκια των Γερμανών. Σε αυτή λοιπόν τη θέση ήταν γραφτό να παιχθεί ένα ακόμα δράμα για την οικογένεια Μπιμττή και τους άλλους συγγενείς και φίλους που είχαν συμπαρασταθεί στο πρώτο δράμα αυτής της οικογένειας.
Το τι ακριβώς μεσολάβησε για να παιχθεί αυτό το δράμα δεν έγινε ποτέ γνωστό, γιατί κανείς δεν έζησε από την αποστολή αυτή. Ίσως τα άτομα που ήταν περισσότερα από ότι έγραφε η άδεια και είχε ειδοποιηθεί και το φυλάκιο, να έβαλε αυτό σε υπόνοιες και να θεώρησαν το όγδοο άτομο ύποπτο; Δεν έγινε επίσης γνωστό αν το φυλάκιο επικοινώνησε με τον Διοικητή στο χωριό και από εκεί να πήρε σχετικές εντολές να ενεργήσει έτσι όπως ενέργησε ή μόνοι τους να πήραν τις αποφάσεις των.
Χωρίς καμιά χρονοτριβή και χωρίς καμιά ειδοποίηση προς τα μέλη της αποστολής, τα πολυβόλα των Γερμανών από το απέναντι φυλάκιο, στράφηκαν προς την αποστολή που αμέριμνη βάδιζε στο δρόμο της και άρχισαν να ξερνούν φωτιά και όλεθρο με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και τα οκτώ άτομα της αποστολής και το ένα από τα τρία μουλάρια να πέσουν νεκρά από τις σφαίρες των Γερμανών.
Μετά τον πολυβολισμό και την εκτέλεση εν ψυχρώ όλων των μελών της αποστολής, οι Γερμανοί στρατιώτες πλησίασαν τα πτώματα και αφού ο επικεφαλής Αξιωματικός έδωσε τη χαριστική βολή στους οκτώ ανθρώπους και το ένα μουλάρι, θυμήθηκαν να ερευνήσουν τα πτώματα για να διαπιστώσουν την ταυτότητα τους και εκτός από τα προσωπικά αντικείμενα που είχαν στις τσέπες τους, βρήκαν και τις ταυτότητες τους και τη γραπτή άδεια του Γερμανού Διοικητή και σαν να μη συνέβη τίποτα το σπουδαίο, υπερήφανοι οι Γερμανοί στρατιώτες, ότι εκτέλεσαν το στρατιωτικό τους καθήκον, έσκισαν την άδεια και τις ταυτότητες σε μικρά κομμάτια και αφού τα σκόρπισαν επάνω στα άψυχα κουφάρια, αποσύρθηκαν και πάλι στο απέναντι φυλάκιο, ικανοποιημένοι ότι έφεραν σε πέρας την αποστολή τους προσθέτοντας ακόμα οκτώ νεκρούς στο μακρύ κατάλογο των θυμάτων, όλους οικείους, συγγενείς και φίλους της οικογένειας Μπιμπή και έτσι τα θύματα των Γερμανών έφθασαν τα είκοσι οκτώ στη διάρκεια των επιχειρήσεων.
Λίγη ώρα μετά την εκτέλεση των οκτώ, τα δύο μουλάρια που γλίτωσαν από τις σφαίρες των Γερμανών φορτωμένα με τα πρόχειρα φέρετρα γύρισαν μόνα τους στο χωριό και όλοι τότε οι κάτοικοι του χωριού προαισθάνθηκαν ότι κάποιο μεγάλο κακό πρέπει να συνέβη στην αποστολή και δεν άργησε να φθάσει το μαντάτο ότι όλη η ομάδα της αποστολής είχε εκτελεσθεί από τους Γερμανούς. Νέοι λοιπόν θρήνοι και κοπετοί στο χωριό για τα οκτώ ακόμα θύματα της Γερμανικής Θηριωδίας.
277
Έτσι στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Γερμανών στην περιοχή του Χελιού το Μάιο του 1944, αντί για αντάρτες, οι Γερμανοί σκότωσαν είκοσι οκτώ άτομα, άντρες, γυναίκες και παιδιά, ανθρώπους άοπλους, αγαθούς και φιλήσυχους που καμιά σχέση δεν είχαν με τους αντάρτες που πριν λίγο δρούσαν σε εκείνη την περιοχή και μαζί με τον Κωνσταντίνο Ρόζη που είχε εκτελεστεί το Μάρτη του 1944 στον Αμαριανό, ο συνολικός αριθμός των θυμάτων έφθασε τα είκοσι εννέα άτομα. Σκόπιμο θεωρούμε να παραθέσουμε συγκεντρωτική Αλφαβητική Κατάσταση όλων των εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς, ανδρών, γυναικών και παιδιών κατοίκων του Χελιού.
1. Βαρδάκας Ιωάννης Χρήστου
2. Εμμανουήλ Δημήτριος Κωνσταντίνου
3. Καμπόσος Πέτρος Αναστασίου
4. Καπετανάκη Δήμητρα Παναγιώτου
5. Κόλλια Μαρία Θωμά
6. Κόλλια Μαρίνα Βασιλείου
7. Κόλλιας Δημήτριος Νικολάου
8. Κόλλιας Κωνσταντίνος Κυριάκου
9. Κοροντάνη Ευαγγελία Δημητρίου
10. Κύρκας Δημήτριος Εμμανουήλ
11. Μανώλης Γεώργιος Ευαγγέλου
12. Μανώλης ή Ρόζης Ιωάννης Αναστασίου
13. Μανώλης ή Ρόζης Κωνσταντίνος Αναστασίου
14. Μάρας Δημήτριος Αναστασίου
15. Μπέλεσης Δημήτριος Πέτρου
16. Μπιμπή Μαριγώ Αναστασίου
17. Μπιμπής Γεώργιος Ιωάννου
13. Μπιμπής Κωνσταντίνος Ιωάννου
19. Μπιμττής Χρήστος Ιωάννου
20. Οικονόμου Γεώργιος Ιωάννου
21. Οικονόμου Δημήτριος Χρήστου
22. Οικονόμου ή Μαρέλης ίωάννης Δημητρίου
23. Οικονόμου Παναγιώτης Ιωάννου
24. Οικονόμου Χρήστος Σττυρίδωνος
25 Ταμπάκης ή Δράμαλης Κωνσταντίνος Αναστασίου
26. Ταμπάκης Χρήστος Δημητρίου
27, Τόσκας Ιωάννης Κυριάκου
28. Τριμπόνια Γιαννούλα χαραλ
29 Τριμπόνιας Κωνσταντίνος Παναγιώτου
