Οι Γερμανικές ορδές αφού την πρώτη ημέρα των επιχειρήσεων σκόρπισαν το θάνατο στην περιοχή της Τούρμιζας κοι του Μοναστηριού εκτελώντας εννέα συνολικά άτομα, βοηθούμενοι στο έργο τους και από τους Ταγματασφαλίτες που είχαν μαζί τους, συνέχισαν το αιματηρό τους έργο προχωρώντας προς το χωριό όπου τα πρώτα τμήματα έφθασαν εκεί στις 25 Μαΐου 1944, ενώ συνεχιζόταν η εκκαθάριση και στο Μοναστήρι. Μόλις έφθασαν στο χωριό, ο επικεφαλής των επιχειρήσεων αξιωματικός έβγαλε διαταγή να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι του χωριού, όσοι βέβαια είχαν μείνει στο χωριό, γιατί πολλοί από αυτούς είχαν εγκαταλείψει το χωριό και είχαν βρει καταφύγιο στο Αργός και στο Ναύπλιο.
Η πρώτη αυτή συγκέντρωση έγινε σε μια υποτυπώδη πλατεία που είχε το χωριό (το αλώνι) και εκεί παρουσίασαν μια κατάσταση με ονόματα Χελιωτών που άγνωστο ήταν από που την είχαν προμηθευτεί και ποίοι ήσαν εκείνοι που είχαν δώσει τις σχετικές πληροφορίες για να συνταχθεί η κατάσταση αυτή.
Η Κατάσταση αυτή περιείχε πολλά ονόματα, αλλά εκείνη τη στιγμή μεταξύ των Γερμανών και των ιθυνόντων του χωριού άρχισε να γίνεται ένα παζάρι, άρχισαν δηλαδή στην κατάσταση αυτή να σβήνουν και να γράφουν ονόματα, σαν να επρόκειτο να μοιράσουν δώρα και δεν σκέπτονταν καθόλου, ότι το γράψιμο ενός νέου ονόματος σήμαινε γι αυτόν θανατική καταδίκη, ενώ το σβήσιμο ενός ονόματος σήμαινε απονομή χάριτος γι αυτόν. Οι λεγόμενοι όμως ηγέτες του χωριού που ίσως μερικοί από αυτούς να ήσαν γραμμένοι αρχικά στην κατάσταση, φρόντισαν να σβήσουν τους εαυτούς των και τους συγγενείς τους και να συμπληρώσουν την κατάσταση με άλλα ονόματα, υπογράφοντας έτσι για αυτούς την θανατική καταδίκη.
270
Τελικά στη κατάσταση αυτή παρέμειναν τα παρακάτω οκτώ ονόματα:
1. Εμμανουήλ Δημήτριος Κωνσταντίνου
2. Καμπόσος Πέτρος Αναστασίου
3. Μάρας Δημήτριος Αναστασίου
4. Μπιμπής Γεώργιος Ιωάννου
(5. Μπέλεσης Δημήτριος Πέτρου
6. Ταμπάκης (Δράμαλης) Γεώργιος Αναστασίου
7. Ταμπάκης (Δράμαλης) Κων/νος Αναστασίου
8. Τόσκας Ιωάννης Κυριάκου
'Από τα οκτώ αυτά ονόματα ο Γεώργιος Ιωάννου Μπιμπής είχε ήδη εκτελεστεί από τους Γερμανούς την προηγούμενη ημέρα στο Μοναστήρι, ενώ ο Ταμπάκης Γεώργιος του Αναστασίου, είχε προλάβει και είχε φύγει από το χωριό και έτσι δεν συνελήφθη καθόλου και επομένως στη λίστα έμειναν μόνο έξι ονόματα τελικά.
Οι Γερμανοί αμέσως ξεχώρισαν τα έξι αυτά άτομα και τους απάγγειλαν την κατηγορία ότι όλοι τους ήσαν οργανωμένοι στο ΕΑΜ και τους επέβαλαν την ποινή του θανάτου, χωρίς να δοθεί το δικαίωμα σε αυτούς να απολογηθούν για την κατηγορία που τους είχε αποδοθεί.
Έτσι η προδοσία μέσα από το χωριό είχε συντελεσθεί, τα άτομα που σβήστηκαν από τη λίστα ήσαν αυτά που μαρτύρησαν για τους έξι ότι ήσαν άτομα ενεργά αναμεμιγμένοι στο ΕΑΜ και σε άλλες αντιστασιακές οργανώσεις και έτσι αυτοί τελικά έγιναν τα εξιλαστήρια θύματα για να γλιτώσουν οι πρώτοι τα κεφάλια τους, παρά το γεγονός, ότι πολλοί από αυτούς ήσαν οργανωμένοι στο ΕΑΜ και όχι μόνο αλλά βαρύνονταν και με εγκλήματα σε βάρος αθώων ανθρώπων, ο δε τελευταίος στη λίστα των μελλοθανάτων Ιωάννης Τόσκας ούτε καν ήταν αναμεμιγμένος στο ΕΑΜ, αλλά μπήκε στη λίστα για να αντικαταστάσει κάποιον άλλον ένοχο που σβήστηκε από αυτήν, για να συμπληρωθεί το νούμερο έξι, που έπρεπε κατά τους Γερμανούς να περιλαμβάνει η λίστα.
Αμέσως μια ομάδα Γερμανών με παρατεταμένα τα όπλα παρέλαβε τα έξι αυτά άτομα και τα οδήγησε έξω από το χωριό κοντά στην Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα και εκεί τηρώντας τους τύπους μιας θανατικής καταδίκης, τους απάγγειλαν την κατηγορία ότι ήσαν μέλη της αναρχικής κομμουνιστικής οργάνωσης του ΕΑΜ και πως η Γερμανική στρατιωτική Διοίκηση τους καταδικάζει σε θάνατο δια τυφεκισμού.
Εκεί τους τοποθέτησαν σε παράταξη μπροστά από έναν τοίχο και αμέσως με το παράγγελμα του επικεφαλής αξιωματικού, οι ριπές των αυτομάτων όπλων αντήχησαν στην απέναντι πλαγιά και τους θέρισαν όλους, για να επακολουθήσει έπειτα η χαριστική βολή από τον επικεφαλής του αποσπάσματος.
Η όλη διαδικασία ήταν σύντομη και μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας, άλλα έξι άτομα από το Χέλι έπεσαν νεκροί μπροστά στο μαντρότοιχο ενός αλωνιού, κοντά στην Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, εκεί ακριβώς που άλλοτε στο Πανηγύρι του Αγίου, χόρευαν οι νέοι του χωριού. Οι νεκροί
271
Χελιώτες, από τις επιχειρήσεις των Γερμανών, έφθασαν έτσι τους δέκα πέντε.
Οι χαφιέδες που συνόδευαν τους Γερμανούς, αμέσως μετά την εκτέλεση, σύλησαν τα πτώματα των εκτελεσθέντων, αφαιρώντας τους εκτός από κάθε πολύτιμο αντικείμενο που είχαν μαζί τους, όπως ρολόγια, δακτυλίδια κ.λ.π. ακόμα και τα χρυσά τους δόντια που είχαν μέσα στο στόμα τους.
Η πρώτη αυτή συγκέντρωση έγινε σε μια υποτυπώδη πλατεία που είχε το χωριό (το αλώνι) και εκεί παρουσίασαν μια κατάσταση με ονόματα Χελιωτών που άγνωστο ήταν από που την είχαν προμηθευτεί και ποίοι ήσαν εκείνοι που είχαν δώσει τις σχετικές πληροφορίες για να συνταχθεί η κατάσταση αυτή.
Η Κατάσταση αυτή περιείχε πολλά ονόματα, αλλά εκείνη τη στιγμή μεταξύ των Γερμανών και των ιθυνόντων του χωριού άρχισε να γίνεται ένα παζάρι, άρχισαν δηλαδή στην κατάσταση αυτή να σβήνουν και να γράφουν ονόματα, σαν να επρόκειτο να μοιράσουν δώρα και δεν σκέπτονταν καθόλου, ότι το γράψιμο ενός νέου ονόματος σήμαινε γι αυτόν θανατική καταδίκη, ενώ το σβήσιμο ενός ονόματος σήμαινε απονομή χάριτος γι αυτόν. Οι λεγόμενοι όμως ηγέτες του χωριού που ίσως μερικοί από αυτούς να ήσαν γραμμένοι αρχικά στην κατάσταση, φρόντισαν να σβήσουν τους εαυτούς των και τους συγγενείς τους και να συμπληρώσουν την κατάσταση με άλλα ονόματα, υπογράφοντας έτσι για αυτούς την θανατική καταδίκη.
270
Τελικά στη κατάσταση αυτή παρέμειναν τα παρακάτω οκτώ ονόματα:
1. Εμμανουήλ Δημήτριος Κωνσταντίνου
2. Καμπόσος Πέτρος Αναστασίου
3. Μάρας Δημήτριος Αναστασίου
4. Μπιμπής Γεώργιος Ιωάννου
(5. Μπέλεσης Δημήτριος Πέτρου
6. Ταμπάκης (Δράμαλης) Γεώργιος Αναστασίου
7. Ταμπάκης (Δράμαλης) Κων/νος Αναστασίου
8. Τόσκας Ιωάννης Κυριάκου
'Από τα οκτώ αυτά ονόματα ο Γεώργιος Ιωάννου Μπιμπής είχε ήδη εκτελεστεί από τους Γερμανούς την προηγούμενη ημέρα στο Μοναστήρι, ενώ ο Ταμπάκης Γεώργιος του Αναστασίου, είχε προλάβει και είχε φύγει από το χωριό και έτσι δεν συνελήφθη καθόλου και επομένως στη λίστα έμειναν μόνο έξι ονόματα τελικά.
Οι Γερμανοί αμέσως ξεχώρισαν τα έξι αυτά άτομα και τους απάγγειλαν την κατηγορία ότι όλοι τους ήσαν οργανωμένοι στο ΕΑΜ και τους επέβαλαν την ποινή του θανάτου, χωρίς να δοθεί το δικαίωμα σε αυτούς να απολογηθούν για την κατηγορία που τους είχε αποδοθεί.
Έτσι η προδοσία μέσα από το χωριό είχε συντελεσθεί, τα άτομα που σβήστηκαν από τη λίστα ήσαν αυτά που μαρτύρησαν για τους έξι ότι ήσαν άτομα ενεργά αναμεμιγμένοι στο ΕΑΜ και σε άλλες αντιστασιακές οργανώσεις και έτσι αυτοί τελικά έγιναν τα εξιλαστήρια θύματα για να γλιτώσουν οι πρώτοι τα κεφάλια τους, παρά το γεγονός, ότι πολλοί από αυτούς ήσαν οργανωμένοι στο ΕΑΜ και όχι μόνο αλλά βαρύνονταν και με εγκλήματα σε βάρος αθώων ανθρώπων, ο δε τελευταίος στη λίστα των μελλοθανάτων Ιωάννης Τόσκας ούτε καν ήταν αναμεμιγμένος στο ΕΑΜ, αλλά μπήκε στη λίστα για να αντικαταστάσει κάποιον άλλον ένοχο που σβήστηκε από αυτήν, για να συμπληρωθεί το νούμερο έξι, που έπρεπε κατά τους Γερμανούς να περιλαμβάνει η λίστα.
Αμέσως μια ομάδα Γερμανών με παρατεταμένα τα όπλα παρέλαβε τα έξι αυτά άτομα και τα οδήγησε έξω από το χωριό κοντά στην Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα και εκεί τηρώντας τους τύπους μιας θανατικής καταδίκης, τους απάγγειλαν την κατηγορία ότι ήσαν μέλη της αναρχικής κομμουνιστικής οργάνωσης του ΕΑΜ και πως η Γερμανική στρατιωτική Διοίκηση τους καταδικάζει σε θάνατο δια τυφεκισμού.
Εκεί τους τοποθέτησαν σε παράταξη μπροστά από έναν τοίχο και αμέσως με το παράγγελμα του επικεφαλής αξιωματικού, οι ριπές των αυτομάτων όπλων αντήχησαν στην απέναντι πλαγιά και τους θέρισαν όλους, για να επακολουθήσει έπειτα η χαριστική βολή από τον επικεφαλής του αποσπάσματος.
Η όλη διαδικασία ήταν σύντομη και μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας, άλλα έξι άτομα από το Χέλι έπεσαν νεκροί μπροστά στο μαντρότοιχο ενός αλωνιού, κοντά στην Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, εκεί ακριβώς που άλλοτε στο Πανηγύρι του Αγίου, χόρευαν οι νέοι του χωριού. Οι νεκροί
271
Χελιώτες, από τις επιχειρήσεις των Γερμανών, έφθασαν έτσι τους δέκα πέντε.
Οι χαφιέδες που συνόδευαν τους Γερμανούς, αμέσως μετά την εκτέλεση, σύλησαν τα πτώματα των εκτελεσθέντων, αφαιρώντας τους εκτός από κάθε πολύτιμο αντικείμενο που είχαν μαζί τους, όπως ρολόγια, δακτυλίδια κ.λ.π. ακόμα και τα χρυσά τους δόντια που είχαν μέσα στο στόμα τους.
