Η έννοια «Πρόεδρος της Δημοκρατικής
Συμπαράταξης» είναι η πιο θορυβώδης προεδρική υπόθεση μετά το «Πρόεδρος
Εδεσσαϊκού», που παραπέμπει στο γνωστό βίντεο. Ενδεχομένως να εμπεριέχει
και την ίδια κενότητα και ασάφεια περιγραφής περιεχομένου, μόνο που
στην πρώτη περίπτωση, μιλάμε θεωρητικά τουλάχιστον, για πολιτική.
Γράφει ο Κώστας Βαξεβάνης
Αν η νέα διαδικασία επιλογής του νέου ηγέτη της ξαναματανέας Κεντροαριστεράς πάρει χρόνο, ίσως δούμε υποψήφιο και κανέναν από τους θυρωρούς της Χαριλάου Τρικούπη. Αυτά περιπαικτικά και σκωπτικά, διότι υπάρχουν και τα σοβαρά που είναι χειρότερο.
Η Προεδρία της Κεντροαριστεράς συγκεντρώνει περισσότερους υποψήφιους από όσους μπορεί να καταναλώσει το κόμμα. Το πρώτο ερώτημα είναι ποιο κόμμα ή αν θέλετε ποιος πολιτικός χώρος; Το ΠΑΣΟΚ, αμέσως μετά την εκλογική συντριβή του και τη Ζιγδοποίησή του, μπήκε σε μια απέλπιδα διαδικασία επιβίωσης. Στην πραγματικότητα ήταν πρωτίστως η προσπάθεια των στελεχών του να επιβιώσουν και λιγότερο η απολογία τους σε κάποια ιστορική ευθύνη.
Το ΠΑΣΟΚ στάθηκε ανίκανο ως πολιτικός φορέας να κατανοήσει όσα συνέβαιναν. Έτσι, όχι μόνο με την πολιτική του κατέστρεψε τα μεσαία στρώματα τα οποία το ανέδειξαν στην εξουσία και αποτελούσαν την εκλογική του βάση αλλά αρνήθηκε να κάνει αυτοκριτική γι’ αυτό που τελικώς κατέληξε να εκφράζει: την εκτεταμένη διαφθορά και την εκσυγχρονισμό της διαπλοκής που αποτέλεσε την Σημιτική χλωρίδα, κοπρισμένη επιμελώς με τα λύματα ενός κλειστού κύκλου συμφερόντων. Το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, κατέληξε ως Ευαγγελικό ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, με αυτούς που το υποστηρίζουν να κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν πως είναι εικόνα και ομοίωσή του. Αυτό το ΠΑΣΟΚ βγάζει πλέον η Φώφη Γεννηματά σε σχολική εκδρομή ως δασκάλα ρηχών λεκτικών και πολιτικών σχημάτων.
Το ηττημένο ΠΑΣΟΚ, χρειάστηκε να κατρακυλήσει πρώτα, στη πιο αντιδραστική συμπόρευση με τη ΝΔ, παγιδευμένο από τις φιλοδοξίες του Βενιζέλου, που διαπραγματευόταν τη πολιτική του επιβίωση πουλώντας πολυσυλλεκτικότητα στη μία αντιδραστική πολιτική που εφάρμοζε η ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ, συνετρίβη πάνω στο όγκο του Βενιζέλου, πριν αρπάξει το σωσίβιο της ΝΔ.
Το εφεύρημα της Κεντροαριστεράς, δεν έχει καμία πολιτική βάση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα που επιμένουν πως το εκφράζουν. Για να το περιγράψω όπως το αντιλαμβάνομαι, ένα τσούρμο φιλόδοξων υπό εξαφάνιση, οι οποίοι διακατέχονται από μένος (όσο και η ηγετική ομάδα της ΝΔ) για την απομάκρυνσή τους από την εξουσία, συνενώνεται κάτω από την κοινή αντιΤσιπρική αντίληψη. Η απομάκρυνση από την εξουσία έχει άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά από την αφαίρεσή της από τη ΝΔ στα πλαίσια του παλιού δικομματισμού. Αυτή τη φορά η απομάκρυνση είναι μόνιμη και τα πρόσωπα αρκετά καμμένα στο καμίνι του κάθε Καμίνη.
Η Σημιτική «Ελιά» ποτίστηκε ανεπιτυχώς από το Ποτάμι την ραφιναρισμένης διαπλοκής και κατέληξε ξεραμένη, να εκφράζεται από τη νηφαλιότητα του Ψαριανού και την αρχηγική αγωνία του Στουρνάρα.
Δεν υπάρχει καμιά Δημοκρατική Παράταξη, που η δημοκρατικότητά της να μην ενοχλείται από το Βενιζέλο αλλά από τον Τσίπρα. Δεν υπάρχει Δημοκρατική Παράταξη που να καταπίνει το Μητσοτάκη, την οικογενειοκρατία, το πελατειακό κράτος, τη διαφθορά δεκαετιών αλλά να βλέπει ως εχθρό το ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν μπορεί να υπάρχει Κεντροαριστερά που να συγγενεύει περισσότερο με τον Άδωνη και το Βορίδη, απ ό,τι με την Αριστερά.
Η Κεντροαριστερά πρέπει να έχει θέσεις, πολιτική συμμαχιών και πρόσωπο. Τα πρόσωπα της νέας Κεντροαριστεράς είναι αμαρτωλά και οι θέσεις τόσο ομιχλώδεις που να χωράνε κάθε πικραμένο ή Πικραμένο. Μόνο η πολιτική συμμαχιών είναι εμφανής και ξεκάθαρη: συμμαχία ακόμη και με τον διάβολο (και με τη φωτιά και τους ναζί Εσθονούς ακόμη) για να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί και πέρα φαντάζονται πως θα καταφέρουν να διαμοιράσουν τα ιμάτια της εξουσίας.
Η πιθανότητα στις επόμενες εκλογές να δημιουργηθούν συσχετισμοί που απαιτούν κυβερνήσεις συμμαχιών, ενεργοποιούν τις φιλοδοξίες όλων αυτών που δεν θα υπήρχαν πολιτικά αν δεν υπήρχαν τα ΜΜΕ που τους πλασάρουν, για να διεκδικήσουν κομμάτι της εξουσίας που προφανώς δεν τους παρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠΑΣΟΚ από μια μεγάλη Ανώνυμη Εταιρεία της πολιτικής, έχει μετατραπεί σε offshore, όπου άγνωστα κεφάλαια και νέα ονόματα παλεύουν να κρύψουν την κομπίνα και φυσικά να επιβιώσουν. Αν πραγματικά κάποιοι από αυτούς αντιλαμβάνονται την Κεντροαριστερά όχι ως φιλοδοξία αλλά ως πολιτικό χώρο πρέπει να το αποδείξουν. Να συνδιαλέγεσαι με τον Άδωνη και να συμφωνείς περισσότερο μαζί του απ’ ό,τι με τον χώρο που απορρόφησε τους ίδιους του ψηφοφόρους σου δεν είναι μόνο αυτοκτονία. Είναι πολιτική επιπέδου Προέδρου Εδεσσαϊκού.
http://www.koutipandoras.gr/article/o-proedros-toy-edessaikoy-ypopshfios-sth-dhsym
