Του Υποστρατήγου
ε.α. Κωνσταντίνου Αργυροπούλου
Σας διαβεβαιώ, ότι δεν είμαι Έλληνας του
καναπέ. Υπάρχει ένας καναπές στο σπίτι μου, αλλά αποφεύγω να καθίσω εκεί για να
μη φθείρεται. Τον διατηρώ σε ανεκτή κατάσταση, με την προοπτική να αντέξει στα
όσα υπόλοιπα χρόνια μου απομένουν, για υποδοχή επισκεπτών, ώστε να είμαι εν
τάξει σε όσες κοινωνικές επιταγές έχουν απομείνει σύννομες. Τώρα πια δεν
υπολογίζω σε δαπάνες συντηρήσεως του χώρου μου, για τους γνωστούς επιβληθέντες
λόγους λιτότητας.
Προχθές ωστόσο τόλμησα και έγειρα
αναπαυτικά για λίγο στον καναπέ. Έπλεξα τα χέρια μου πίσω από τον αυχένα μου και
έκλεισα προς στιγμή τα βλέφαρά μου. Σε λίγο ένιωσα, ότι πετούσα. Εξέτεινα τα
χέρια μου και τα αισθάνθηκα σαν φτερά. Τα κίνησα πάνω κάτω και βρέθηκα ψηλά
στον ουρανό. Κάτω είδα τη γη σαν έργο τέχνης με ανάσα. Λιβάδια καταπράσινα.
Θάλασσα καταγάλανη. Νησιά μικρά, πολλά, μαγευτικά. Με ανεμόμυλους. Με μικρά
σπιτάκια. Κατάλευκα. Σκαλοπάτια στενά. Ασβεστωμένα. Με φυτά. Βουκαμβίλιες,
γιασεμιά. Το άρωμά τους έφτανε μέχρις εμένα, εκεί ψηλά. Αίσθηση ωραία.
Ονειρική.
Μακριά στον ορίζοντα πρόσεξα, ότι κάτι
σύννεφα με διάφανη λευκότητα μετασχηματίζονταν αργά και έλαβαν μορφή ανθρώπινη.
Ήταν η μορφή στρατιώτης; Ήταν πολιτικός; Έστρεψα το βλέμμα μου και γύρω μου
είδα και άλλους ομοίους ιπταμένους ανθρώπους. Ρώτησα τον διπλανό μου για το
φαινόμενο του ορίζοντα. Εκείνος μου αποκρίθηκε με προθυμία. Ήταν διαβασμένος.
Καταλάβαινε. Ήξερε.
Μου είπε, ότι το φαινόμενο αυτό είναι
ένας πραγματικός ηγέτης. Ένας ηγέτης εθνικός. Ένας ηγέτης με αυτοπεποίθηση.
Αυτός που ξέρει να οδηγεί. Που ξέρει να προβλέπει, να αξιολογεί, να αποφασίζει.
Να επιβλέπει στην εκτέλεση των αποφασισθέντων. Να είναι ενάρετος και άξιος
σεβασμού.
Υποκλίθηκα από σεβασμό προς τη μεγάλη
αυτή μορφή. Υποκλίθηκαν και οι υπόλοιποι.
Κάποιος ανάμεσά μας μίλησε. Αυτή η μορφή που βλέπετε, με τη δύναμη ενός
ολοκληρωμένου..
πνεύματος, τις παράλληλες δυνάμεις της εθνικής οικονομίας, των
ενόπλων δυνάμεων και τις λοιπές συνιστώσες, που απαρτίζουν την εθνική ισχύ,
κατόρθωσε να σταματήσει τις ύαινες, που τριγύριζαν κοντά για να καταβροχθίσουν
την πατρίδα. Αυτές οι ύαινες νόμισαν, ότι είχαν μπροστά τους ένα ψοφίμι ανάξιο
της ιστορίας του.
Αυτός που βλέπετε, μετασχημάτισε την
πατρίδα με ένα είδος ειρηνικής και πνευματικής επαναστάσεως, η οποία οφείλεται
στην εθνική συνείδηση του ίδιου του ηγέτου. Οφείλεται στην διαφωτιστική του
ικανότητα υπέρ οιουδήποτε στοιχείου θεωρείται εθνικό. Είναι μία προσωπικότητα
ακτινοβολούσα. Ωστόσο, η πολιτική του σκέψη είναι πραγματιστική, διότι διατηρεί
μία αδιαμφισβήτητη συνοχή και συνάφεια με την πορεία των πολιτικών γεγονότων
και των λοιπών τεκταινομένων στην διεθνή κοινότητα. Είναι ο ηγέτης, ο οποίος
έχει βαθμομετρήσει με ακρίβεια τις κατά του έθνους απειλές και έχει οργανώσει
όχι μόνον την άμυνα της πατρίδας αλλά και την δυνατότητα να αποκτήσει η πατρίδα
την επιβαλλόμενη στρατιωτική ισχύ. Ισχύς, η οποία από την φύση της αποκτά
διεκδικητικό και διαπραγματευτικό πλεονέκτημα για την επιβολή της δικής μας
βουλήσεως έναντι εκείνων, που ασεβούν λόγω και έργω εις βάρος των εθνικών μας
συμφερόντων.
Αυτός ο ηγέτης γνωρίζει τι συμβαίνει
γύρω και εκτιμά το πώς πρέπει να είναι. Έχει επανιδρύσει το κράτος ουσιαστικά
και όχι με φραστικά συνθήματα του πεζοδρομίου. Έδωσε στην δημοκρατία τέτοια
υπόσταση, με σκοπό να καταστούμε πολίτες κατάλληλοι και συντελεστές εθνικής
ανελίξεως και όχι αποχαυνωμένοι ψηφοφόροι. Το έχει επιτύχει με την εκπαίδευσή
μας. Μας δίδαξε, ότι ο λόγος του λαού πρέπει να έχει ηθικό περιεχόμενο. Να
είναι δηλαδή μία συνειδητή σύνθεση από εθνικά στοιχεία. Και εκείνος αξιοποιεί
τον λόγο σαν δίδαγμα, το οποίο διαχρονικά αποδεικνύεται, ότι λειτουργεί σαν
δίκαιο κοινωνικό συμβόλαιο.
Είναι αυτός που μας διδάσκει την
ορθολογική ουσία του σύγχρονου πολιτισμού, που αποτελεί και την συνέχεια του
αρχαίου μας πολιτισμού, αυτού, που έχει καταξιωθεί σαν παγκόσμιος οδηγός της
διανόησης.
Είναι αυτός, που οραματίσθηκε μία
κοινωνία, στην οποία η ύπαρξη των διαχρονικών αρετών της φυλής μας πρέπει να
υπολογίζεται σαν η εθελούσια πίστη ενός εκάστου εξ ημών. Μας δίδαξε τι θα πει
εθνική αφοσίωση και πως πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να υπερπηδούμε όλοι μαζί το
όποιο εμπόδιο βρεθεί στον δρόμο του γένους μας. Όλοι μαζί. Και πιο πολύ να
βοηθήσουν αυτοί που έχουν την δύναμη. Την πνευματική. Την οικονομική.
Στιβαρό έθνος κατ’ αυτόν σημαίνει
στήριξη σε κοινές αρχές, κοινή πολιτεία, κοινή γλώσσα, αμόλυντη εθνική επικράτεια,
κοινή καταγωγή, κοινή ιστορία, κοινή ηθική. Προσοχή όμως. Έννοιες, όπως αυτή
της πολυπολιτισμικότητας, εμείς οι κατάλληλοι πολίτες, τις εννοούμε σαν ιοβόλες
ενέσεις που καταστρέφουν το ανοσοποιητικό σύστημα του εθνικού μας σώματος και
οδηγούν στον βέβαιο εθνικό μας θάνατο.
Αυτός ο ηγέτης πιστεύει, ότι για το
έθνος, η ζωή είναι ένας αγώνας, όπως και στα άτομα. Όσοι λυγίζουν πρέπει να
ψέξουν τον εαυτό τους και μόνον. Αυτό το έθνος, αδήριτος μας λέει, είναι η
ανάγκη να στέκεται με γερές τις βάσεις του σε ένα περιβάλλον διεθνές με όλα τα
στοιχεία , να συνηγορούν στο να τύχει θαυμασμού και σεβασμού.
Ένα σύννεφο κατάμαυρο μπήκε στο οπτικό
μου πεδίο. Τί; Πώς;
Ξαφνικά ξύπνησα.
Έβαλα τα κλάματα...
