Έλληνες αεί παίδες εισίν»

Στην φωτογραφία τα απομεινάρια του αρχικού προ – Παρθενώνα που κατέστρεψαν στην επιδρομή τους οι Πέρσες. Ότι υλικό απέμεινε από τους παλιούς ναούς της Ακρόπολης, οι αρχαίοι τα χρησιμοποίησαν για να οχυρώσουν τα τείχη της Ακρόπολης, αλλά και  ως παραδειγματισμό και ενθύμηση της ισχύς που οφείλουν να έχουν όσοι επιθυμούν να είναι ελεύθεροι  για τις επόμενες γενιές στην Ακρόπολη.

Το καλοκαίρι του 480 π.Χ., μετά τη μάχη των Θερμοπυλών, οι περισσότερες Ελληνικές πόλεις έχουν υποταχθεί στους Πέρσες, οι οποίοι στο πέρασμά τους καίνε και καταστρέφουν τα πάντα. Με προτροπή του Θεμιστοκλή οι Αθηναίοι εγκαταλείπουν την πόλη τους, που λίγο αργότερα λεηλατείται και πυρπολείται με μανία από τον περσικό στρατό. Γυναίκες και παιδιά είχαν μεταφερθεί στην Τροιζήνα, οι άνδρες είχαν μπει στα πλοία να πολεμήσουν. Στην Ακρόπολη είχαν οχυρωθεί οι ταμίες της θεάς Αθηνάς, καθώς και λίγοι ηλικιωμένοι και άρρωστοι που δεν μπορούσαν να κινηθούν. θεώρησαν πως  είτε οι Πέρσες θα σεβόντουσαν την ιερότητα της Ακροπόλεως , είτε η Αθηνά θα τους προστάτευε.  Πάνω σε αυτούς λοιπόν και στα ιερά της πόλεως ξέσπασε η μανία των Περσών. Με πύρινα βέλη έβαλαν φωτιά στο «ξύλινο τείχος», κατέλαβαν τον ιερό Βράχο, έκαψαν τους ναούς και κομμάτιασαν τα αγάλματα. Στη φωτιά κάηκε και το σύμβολο της Θεάς  Αθηνάς η ιερή της ελιά στο Ερέχθειο.  Όταν η καμμένη ελιά ξαναβλάστησε και οι Αθηναίοι νίκησαν στην ναυμαχία Σαλαμίνας, οι Αθηναίοι αναθάρρησαν. 

 .

Οι Πέρσες ηττήθηκαν και οι Αθηναίοι επανήλθαν στην κατεστραμμένη και λεηλατημένη πόλη,  διαπιστώνοντας πως τα ιερά τους είχαν βεβηλωθεί και καταστραφεί από τους Βάρβαρους Πέρσες.  Οι Αθηναίοι ξαναέχτισαν τα ιερά τους,  μέρος όμως από τα ερείπια της βεβήλωσης τα άφησαν ως παραδειγματισμό και ενθύμηση της ισχύς που οφείλουν να έχουν όσοι επιθυμούν να είναι ελεύθεροι  για τις επόμενες γενιές στην Ακρόπολη. Κάποια από τα ερείπια αυτά της μανίας των καταστροφής των Περσών  είναι ακόμη ορατά περιμετρικά της Ακρόπολης στην Βόρεια κλιτύ, καθώς χρησιμοποιήθηκαν στο τείχος της Ακροπόλεως... 
 .
Σε ανασκαφές που έγιναν το 1886 κοντά στο Ερέχθειο έναν μεγάλο λάκκο βρέθηκαν πολλά αρχαϊκά αγάλματα και νομίσματα, συσσωρευμένα στο ίδιο σημείο. Είχαν τοποθετηθεί εκεί πολύ αργότερα από τους ίδιους απογόνους των Αθηναίων θυμάτων της  Ακρόπολης το 480 π.X. από τους Πέρσες. Οι  Αθηναίοι  έθαψαν κάποια από  τα σπασμένα και καμένα αναθήματα που τα είχαν αφήσει άθικτα μετά την καταστροφή ανάμεσα στους γκρεμισμένους ναούς, ως τραγική ανάμνηση. .

Φωτογραφία από τις ανασκαφές του 1886 στο Ερέχθειο όπου βρέθηκαν πολλά κατεστραμμένα αγάλματα από τους Πέρσες. Η λεζάντα γράφει: «Ανασκαφή του παρά το βόρειον τείχος χώρου, εν ω ευρέθησαν τα πολλά αγάλματα». 

 .

 

Οι Πύλες του Άδη στην Αρχαία Ελλάδα και οι παράξενοι θρύλοι

Ανέκαθεν οι άνθρωποι, και πάντα σε συνεργασία με τη φύση, δημιουργούσαν με το νου τους και πέρα από αυτόν τον κόσμο άλλους κόσμους, παράξενους και μυθικούς, στους οποίους κατάφερναν με μυστηριώδη πάντα τρόπο να εισέρχονται, να τους περιηγούνται, να συζητούν ή ακόμα να πολεμούν και να συλλέγουν εντυπώσεις. Από τους κόσμους εκείνους ένας, ίσως ο πιο γνωστός σε όλους μας, ήταν ο «Κάτω Κόσμος», ο κόσμος των σκιών, ο χθόνιος 'Aδης. Πρόκειται για έναν τόπο που, αν τον ψάξουμε, θα τον βρούμε (με άλλο όνομα πολλές φορές) σχεδόν παντού: στις μυθολογίες των λαών, στις παραδόσεις, στις καταγραφές αρχαίων ή νεότερων περιηγητών, σε λογοτεχνικά συγγράμματα, σε ζωγραφικές παραστάσεις αρχαίων αγγείων, σε σκοτεινά και απρόσιτα σπήλαια, σε ψυχομαντεία και ξεχασμένους τόπους, στα ομηρικά έπη, σε σύγχρονα ελληνικά τραγούδια, σε ταινίες του Χόλιγουντ και γενικά στην τέχνη.

Επειδή σε μερικές σελίδες θα ήταν αδύνατο να προσεγγίσουμε όλες τις παραπάνω πτυχές του Κάτω Κόσμου, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, αφού βάλουμε σε ένα σακίδιο τη φωτογραφική μηχανή και τη βιβλιογραφία μας, είναι να μπούμε στη βάρκα της φαντασίας και κωπηλατώντας να ταξιδέψουμε για λίγο μαζί σαν φανταστική παρέα, με προορισμό κάποιες από τις πύλες του 'Aδη που βρίσκονται στην πατρίδα μας. Αφού φτάσουμε σε αυτές, σίγουρα θα κοιτάξουμε για λίγο από τις ημιφωτισμένες εισόδους το παράξενο και άγνωστο εσωτερικό τους...

Ταίναρο: Το Νεκρομαντείο του Ποσειδώνα

Αφού φτάσαμε στο νοτιότερο σημείο της Πελοποννήσου, στο ακρωτήριο Ταίναρο, αφήσαμε τη βάρκα μας στη γεμάτη βότσαλα ακτή και κατευθυνθήκαμε προς το ναό, στην κορυφή του λόφου, που ήδη από τα μέσα του όρμου είχε τραβήξει την προσοχή μας.

Καθώς περπατούσαμε προς εκείνον, γύρω μας συναντήσαμε παντού αρχαία πηγάδια και ορθογώνιους λίθους που έστεκαν εδώ κι εκεί, μισοβαλμένοι τις περισσότερες φορές μέσα στο χώμα. Έπειτα από λίγο φτάσαμε στο ναό για τον οποίο είχαμε λιγοστές πληροφορίες.

Σκύβοντας, μπήκαμε μέσα με τη σειρά και προσεγγίσαμε το ιερό του. Ήταν ένας χριστιανικός ναός που όλως περιέργως το μόνο που θύμιζε κάτι τέτοιο ήταν το ιερό του. Δύο μισοσπασμένες κολώνες και λίγα ακόμη υπολείμματα ενός αρχαίου πιθανόν ναού έστεκαν στην επιφάνεια του ιερού και τον κοσμούσαν μαζί με μερικές χριστιανικές εικόνες.

Κάπως έτσι είδαμε το στενό ιερό του ναού των Αγίων Ασωμάτων, του παλαιού χριστιανικού ναού που δημιουργήθηκε από τα ερείπια του αρχαίου ελληνικού μαντείου του Ποσειδώνα Ταιναρίου, το οποίο βρισκόταν λίγα μέτρα πιο κάτω, μέσα σε σπήλαιο.

Αποχαιρετώντας το ναό, αρχίσαμε να συζητάμε για το μυθικό εκείνο σπήλαιο, που ήταν και ο επόμενος προορισμός μας. Όταν το πρωτοείδαμε να αχνοφαίνεται κάτω από τους βράχους στους οποίους βαδίζαμε, αισθανθήκαμε τυχεροί, καθώς δεν υπήρχε στην περιοχή κανένα σημάδι που να μας οδηγεί κοντά του.