Περιβαντολογικές καταστροφές και ο μύθος του Ερυσίχθονα

Ο μύθος του Ερυσίχθονα παραμένει επίκαιρος και αποτελεί ένα διαχρονικό μήνυμα στην ανθρωπότητα. Δυστυχώς οι σύγχρονοι Ερυσίχθονες πολλοί. Καταστροφείς του φυσικού περιβάλλοντος άνθρωποι που έχουν υιοθετήσει αξίες υπερκαταναλωτισμός, ανταγωνισμός, οικονομική κυριαρχία, άκρατος υλισμός και αποξένωσε από την φύση, την οποία την αντιμετωπίζουμε ως ξένο και άψυχο σώμα χρήσιμο. Την καταστρέφουμε συστηματικά,  ξεχνώντας πως αποτελούμε αναπόσπαστο τμήμα της, και πως οι ακόρεστες επιθυμίες μας  είναι άπειρες, την στιγμή που  ο πλανήτης μας είναι πεπερασμένος.

Αξίες marketing, διαφημίζουν το πρόσκαιρο κέρδος και το ατομικό συμφέρον αδιαφορώντας για τις ανεπανόρθωτες βλάβες που προκαλούν στο περιβάλλον, υποθηκεύοντας  το μέλλον των επόμενων γενιών. Αναζήτηση  πλούτου,  και επίπλαστου ευημερισμού, αδιαφορία  για τις πραγματικές μας  ανάγκες, και τις επιπτώσεις των επιλογών μας.

Στην Ελλάδα όπου κυριαρχεί ο ανορθολογισμός η έλλειψη σχεδιασμού, η μη εφαρμογή των νόμων, η κομματοκρατίας, ο ατομισμός  και ο ωχαδερφισμός, το μέλλον των παιδιών μας καταστρέφεται συστηματικά, όχι μόνο από την οικονομική πτώχευση και τα μνημόνια αλλά και την συστηματική καταστροφή του περιβάλλοντος και τις πυρκαγιές  οι οποίες   έχουν ως αποτέλεσμα  πλήθος άλλων περιβαλλοντολογικών  επιπτώσεων και καταστροφών. Πριν από 11 μόνο χρόνια είχε ξανακαεί η Ελλάδα. Η επιθυμία και η βούληση του Νεοέλληνα δεν μπορεί να παραβιάζει ατιμώρητα, τους νόμους της φύσης, της οικολογίας, της οικονομίας και της κοινωνίας.

Οι δασικές πυρκαγιές από το 1973 και μετά, αυξήθηκαν αποδεικνύοντας την παντελή έλλειψη σχεδίου, και την υποταγή στα σκοτεινά οικονομικά συμφέροντα, που μαίνονται τις δασικές εκτάσεις προκαλώντας εγκληματικούς εμπρησμούς. Και ενώ οι αντιπρόσωποι της κληρονομικής δημοκρατίας μας , κάνουν λόγο για αναδασώσεις και σχέδια επί χάρτου, στην πράξη ολιγωρίες και παραλήψεις, αλλά και εμπαιγμοί, όπως η αναθεώρηση του άρθρου 24 για τα δάση, που αναστέλλει τις κατεδαφίσεις των αυθαιρέτων, αποδεικνύει τα αντίθετα. Κατά την περίοδο της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό, υπολογίζεται ότι τα ελληνικά δάση κάλυπταν το 50% περίπου του ελληνικού εδάφους., ενώ σήμερα περίπου καλύπτουν περίπου το 20%, έχουμε ακόμη αρκετά να κάψουμε.

Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας διαμόρφωσε στο πέρασμα του χρόνου τις κατάλληλες εκείνες συνθήκες για μια βλάστηση, που εκτός της Ιβηρικής χερσονήσου, διατηρεί την μεγαλύτερη ποικιλία ειδών χλωρίδας στην Ευρώπη. 

Από τα είδη της ελληνικής χλωρίδας, το 13% περίπου συναντάται μόνο στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα έχουμε, δέκα «Εθνικούς Δρυμούς» συνολικής έκτασης περίπου 68.000 εκταρίων, από τα οποία 34.000 εκτάρια είναι οι πυρήνες τους.

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 727 μετα ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ!!

Η άγνωστη ελληνική επανάσταση του 727 μετα. ενάντια στους Βυζαντινούς κατακτητές και η σφαγή 650.000 Ελλήνων!!!!!
Βρισκόμαστε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο) την εποχή του Λέοντος Γ’ του Ισαύρου. Ήταν αυτοκράτωρ από το 717 έως το 741. Αν και κατάφερε να αποκρούσει προσωρινά τους εξ ανατολής εχθρούς, στα υπόδουλα ελληνικά εδάφη σιγόβραζε η Επανάσταση των «Ελλαδικών» όπως την αποκαλούν οι βυζαντινές πηγές.

Σύμφωνα με παλαιότερους ιστορικούς, όπως ο A. Lombard, η καταστολή της Ελληνικής Επαναστάσεως ήταν μία προσπάθεια «αποκαθάρσεως» της βυζαντινής αυτοκρατορίας εκ μέρους του Λέοντος από το «μίασμα της ειδωλολατρίας».
Άλλοι ιστορικοί όπως ο Νικηφόρος Βρυέννιος θεώρησαν ότι μαζί με την Επανάσταση των Ελλήνων προς αποκατάσταση των Ιερών Βωμών και Ναών, στο επαναστατικό ρεύμα ενώθηκαν και κοινωνικοπολιτικές αξιώσεις, όπως η μείωση της φορολογίας.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι η γενοκτονία 650.000 Ελλήνων από τους βυζαντινούς στρατιώτες έγινε υπό τις εντολές των Εβραιοχριστιανών επισκόπων, όπως γράφει στην βιογραφία του ο Ιερεύς του Διονύσου Κόρεσος, αντίτυπο της οποίας έχουν διασώσει οι Άραβες αντιγραφείς και λόγιοι.

Ο Ιερεύς Κόρεσος ήτο μαζί με τον Συνέστιο πρωτεργάτες και Εθνομάρτυρες της Επανάστασης.
Ο V. N. Zlatarski γράφει ότι ο Κόρεσος ξεκίνησε από την Αρκαδία και ο Συνέστιος από την Αθήνα.

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΙΣΣΟΥ :Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΔΑΡΕΙΟΥ!!

Ο Μέγας Αλέξανδρος στη Μικρά Ασία - Οι πολεμικές προετοιμασίες του Δαρείου - Οι κινήσεις των αντιπάλων πριν τη σύγκρουση - Η μεγάλη μάχη - Τα στρατηγικά λάθη του Δαρείου και η ευφυής τακτική του Αλέξανδρου - Ο απολογισμός της μάχης

Μετά τη μάχη στον Γρανικό ποταμό ο Μέγας Αλέξανδρος διέσχισε τη Μικρά Ασία και έφτασε στη Συρία. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Δαρείος συγκεντρώνει στρατό και κατευθύνεται προς το μέρος του ο Μακεδόνας στρατηλάτης επέστρεψε με τον στρατό του στην Κιλικία. Στην Ισσό της Κιλικίας το 333 π.Χ. (πιθανότατα στις αρχές Νοεμβρίου) ,έλαβε χώρα μια σκληρή μάχη ανάμεσα στα μακεδονικά στρατεύματα και τους Πέρσες του Δαρείου. Με τη μάχη αυτή θα ασχοληθούμε στο σημερινό μας άρθρο.

Ο Αλέξανδρος στη Μικρά Ασία

Μετά την επιτυχή έκβαση της μάχης στον Γρανικό ποταμό (334 π.Χ.) ο Αλέξανδρος κατέλαβε τις Σάρδεις, την πρωτεύουσα της Λυδίας και στη συνέχεια αφού απελευθέρωσε τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας, συνέχισε την πορεία του στη Φρυγία. Στην αρχαία πρωτεύουσα της Φρυγίας, το Γόρδιο, ο Αλέξανδρος με τον στρατό του έμειναν τον χειμώνα του 334-333 π.Χ. Εκεί έκοψε και τον περίφημο Γόρδιο δεσμό με το σπαθί του σύμφωνα με μία εκδοχή, ενώ κατά μία άλλη τον έλυσε τραβώντας το καρφί που ένωνε τον ζυγό με τον ρυμό (μικρό επίμηκες ξύλο, κάθετο στον άξονα άμαξας από τις δύο πλευρές του οποίου ζεύονται τα ζώα).

Η άμαξα με τον περίφημο δεσμό βρισκόταν στην ακρόπολη του Γορδίου και ήταν αφιέρωμα του μυθικού Γόρδιου, που φέρεται ως οικιστής της Φρυγίας. Σύμφωνα με την παράδοση, όποιος έλυνε τον Γόρδιο δεσμό θα γινόταν βασιλιάς, κύριος της Ασίας. Επηρεασμένος από την παράδοση, ο Μέγας Αλέξανδρος το κόψιμο ή το λύσιμο του δεσμού το θεώρησε θεϊκό σημάδι και την επόμενη μέρα έκανε ευχαριστήριες θυσίες στους θεούς.
(Στούς Θεούς που βρίζουν σήμερα οι Εβραιόπληκτοι Ρωμιοί που το παίζουν Μακεδονομάχοι!!)

Θα αναφερθούμε τώρα σε ένα άλλο γεγονός πολύ ενδιαφέρον και σίγουρα λιγότερο γνωστό από τον Γόρδιο δεσμό. Φεύγοντας από την πόλη Φάσιλη της Λυκίας και κατευθυνόμενος προς την Πέργη, έστειλε ένα μέρος του στρατού του μέσα από τα βουνά, καθώς οι Θράκες είχαν εξομαλύνει τον δρόμο. Ο ίδιος με το υπόλοιπο στράτευμα κινήθηκε παράλληλα προς τη θάλασσα από την ακτή. Στο απόκρημνο ακρωτήριο των Χελιδονιών, που βρίσκεται στην ακτή της Παμφυλίας κοντά στην Αττάλεια, συμβαίνει ένα περίεργο φυσικό φαινόμενο. Ενώ συνήθως οι βράχοι του ακρωτηρίου που κατεβαίνουν αιχμηροί στη θάλασσα, δεν επιτρέπουν τη διάβαση σε αυτό το σημείο, όταν φυσούν συνεχείς βόρειοι άνεμοι η θάλασσα υποχωρεί και σχηματίζεται πέρασμα. Όταν ο Αλέξανδρος με τους άνδρες του έφτασε εκεί, παρόλο που δεν ήταν η εποχή των βοριάδων, φύσηξαν ισχυροί βόρειοι άνεμοι, η θάλασσα υποχώρησε και ο Αλέξανδρος με το στράτευμά του κατόρθωσαν να περάσουν. Αμέσως μετά τη διάβασή τους άλλαξε η φορά των ανέμων και το πέρασμα εξαφανίστηκε πάλι μέσα στη θάλασσα. Ο θαυμασμός όλων ήταν μεγάλος και από πολλούς θεωρήθηκε ως θεϊκό σημάδι, κάτι ανάλογο με το πέρασμα των Ισραηλιτών υπό τον Μωυσή από την Ερυθρά Θάλασσα.

Την άνοιξη του 333 π.Χ. ο Ρόδιος Μέμνων, στον οποίο είχαμε αναφερθεί εκτενώς στο άρθρο μας για τη μάχη του Γρανικού, αρρώστησε και πέθανε κατά την πολιορκία της Μυτιλήνης. Ο Αλέξανδρος κατάλαβε αμέσως πόσο σημαντικό ήταν αυτό το γεγονός, καθώς πλέον ο κίνδυνος που υπήρχε στα νώτα του είχε εκλείψει. Ο Μέμνων θεωρείται ότι ήταν ο μόνος που μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στον μεγάλο στρατηλάτη. Όπως έγραψε χαρακτηριστικά ένας νεότερος ιστορικός: ''Η Ασία ολόκληρη δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τον Αλέξανδρο παρά μόνο με έναν Έλληνα''.

Την άνοιξη του 333 π.Χ. ο Αλέξανδρος αφού κατέλαβε την Καππαδοκία την ''εντός του Άλυος'', προχώρησε με το εκστρατευτικό σώμα προς την οροσειρά του Ταύρου για να καταλάβει τις διαβάσεις προς την Κιλικία και κυρίως τις περίφημες Κιλίκιες Πύλες. Η πορεία του δεν ήταν καθόλου εύκολη, καθώς τα όρη εκεί ήταν δύσβατα και απόκρημνα. 

Φτάνοντας στην Ταρσό της Κιλικίας ο Αλέξανδρος έπαθε υπερκόπωση. Σύντομα παρουσίασε συνεχείς σπασμούς, υψηλό πυρετό και παρατεταμένη αϋπνία. Οι περισσότεροι γιατροί πίστευαν ότι δεν θα κατάφερνε να επιβιώσει. Αιτία για τη σοβαρή ασθένειά του ήταν πιθανότατα το γεγονός ότι κολύμπησε στα κρύα νερά του ποταμού Κύδνου, οι πηγές του οποίου βρίσκονται στην οροσειρά του Ταύρου.