ΟΛΟΙ ΑΝΤΕΓΡΑΨΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

 

 

ΟΡΦΕΩΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ

Έργα που αποδίδονται στον Ορφέα και στους Ορφίτες.--

Τα κείμενα που αποδίδονται στον Ορφέα και τους μαθητές του, τα μέλη των Ορφικών θιάσων, αποτελούνται από τις ακόλουθες ενότητες (α) Ύμνοι, (β) Αργοναυτικά, (γ) Λιθικά και (δ) Αποσπάσματα. Όπως είναι φανερό, πρόκειται για τα κείμενα που διασώθηκαν από τη μήνη του χρόνου και των ανθρώπων.

Η πρώτη ενότητα περιέχει τους ύμνους των Ορφιτών προς τις θεότητες του πανθέου τους – του Ελληνικού πανθέου – όπως αυτό διαμορφώθηκε μέσα από τις παραδόσεις και τους μύθους.
Είναι γνωστή η Ορφική κοσμογονία και η σχέση της με την Ησιόδειο. Άλλωστε, στην τελετή έναρξης της τελευταίας Ολυμπιάδας, όλοι μας θυμόμαστε τον καταλυτικό ρόλο που παίζει ο Έρωτας, το τρίτο στοιχείο που καταρρίπτει τη δυϊστική πάλη των αντιθέτων και ζωογονεί την ένωσή τους. Ας ελπίσουμε ο εμπνευστής της συγκεκριμένης παράστασης να γνώριζε τη βαθιά φύση των νοημάτων και των συμβόλων που χρησιμοποίησε και να μην έδρασε απλώς αντλώντας ιδέες από άγνωστα θέματα.

Ας θυμηθούμε ότι κατά την Ορφική κοσμογονία ο Έρως δεν είναι άλλος από τον Φάνη, το γνωστό και ως Πρωτογέννητο, του οποίου το όνομα φέρει με τιμή ο Θίασός μας. Στην Ησιόδειο, πάλι, κοσμογονία, ο Έρως είναι αυτός που φέρει σε επαφή τη Μεγάλη Μητέρα, Γαία με το γιο της τον Ουρανό ξεκινώντας έτσι την ακολουθία γεννημάτων που οδηγεί μέχρι τον άνθρωπο.

Στα Λιθικά, έργο και αυτό του Ορφέα ως λέγεται, αναφέρονται πληροφορίες για τη φύση και ειδικότερα τους λίθους. Πρόκειται για ημιπολύτιμους και πολύτιμους λίθους των οποίων τη χρήση, τις προστατευτικές ή θεραπευτικές ιδιότητες και τις επιδράσεις περιγράφει ο Ορφέας στο κείμενο των «Λίθων».

Το κείμενο αυτό γράφτηκε μετά τα Τρωικά και κατά συνέπεια δεν έχουν ίσως την αξία και τη σημασία που έχουν για την Προϊστορική εποχή και τις γνώσεις των Αρχαιοελλήνων τα κείμενα των «Αργοναυτικών», οι «Ορφικοί Ύμνοι» και τα «Αποσπάσματα».
Μια σημαντική πληροφορία που περιέχεται στα «Λιθικά» αναφέρεται στη γνώση και χρησιμοποίηση του λάμποντος λίθου «Κρύσταλλον φαέθοντα, διαυγέα», δηλαδή του λίθου, που είναι διαφανής και λάμπει και μέσω του οποίου και τη δύναμη των ηλιακών ακτίνων ήταν δυνατό να ανάψουν φωτιά. Αναφέρεται δηλαδή αναμφισβήτητα η γνώση της χρήσης του φακού, κάτι που επιβεβαιώνεται από εντυπωσιακές ανακαλύψεις που αναφέρουν οι Ορφίτες, όπως ότι η Σελήνη έχει όρη. Στην ομάδα κειμένων των Λιθικών μπορούν να συμπεριληφθούν και άλλα με το ίδιο ή παραπλήσιο αντικείμενο τα οποία είναι (α) «Λιθικά κηρύγματα – Σωκράτους και Διονυσίου περί λίθων» και (β) «Όσοι των λίθων εις ανακωχήν ζάλης και τρικυμίας θαλάσσης».

Στα Αποσπάσματα από Ορφικά κείμενα περιλαμβάνονται οι χρυσές νεκρικές πινακίδες, τα λεγόμενα νεκροδιαβατήρια, με τα οποία θάβονταν οι Ορφίτες και περιείχαν οδηγίες για την πορεία του νεκρού στον Κάτω Κόσμο και εμφανίζουν τους νεκρούς να συνομιλούν με θεούς.

Ακόμα περιλαμβάνεται ένα αποσπασματικό κείμενο για την αρπαγή της Περσεφόνης, καθώς και δυο Θεογονίες, η Θεογονία Ιερωνύμου και Ελλανίκου και η Ραψωδική Ορφική κοσμογονία σε κδ’ Ραψωδίες. Τέλος στην ομάδα των αποσπασματικών έργων περιλαμβάνονται και άλλα κείμενα με διάφορα θέματα όπως τα «Βακχικά», οι «Διαθήκες ή Παλινωδίες», Αστρολογικά και Αστρονομικά κείμενα, επιγράμματα, ιεροτελεστικά κείμενα, όρκοι και φυσικά κείμενα (κείμενα για τη φύση και τα φυσικά φαινόμενα).

Αργοναυτικά

Τα Αργοναυτικά του Ορφέα είναι ένα ποιητικό κείμενο στο οποίο περιγράφεται η πρώτη οργανωμένη Πανελλήνια ενέργεια. Η πρώτη κίνηση στην οποία συμμετείχαν όλα οι ήρωες των Ελληνικών φύλλων, άνθρωποι αναγνωρισμένης αξίας και ικανοτήτων. Σύμφωνα με τις χρονολογήσεις και με βάση τα Τρωικά, το εγχείρημα έλαβε χώρα το 1360 ή το 1350 π.Χ. Η περίοδος ορίζει και τα φύλλα των οποίων οι ήρωες έλαβαν μέρος.

Πρόκειται για όλα τα Αρχαιοελληνικά φύλλα, από τους Πρωτοέλληνες Πελασγούς έως τα νέα εκείνη την εποχή Μυκηναϊκά φύλλα της Αργολίδας και της Μαγνησίας. Η εκστρατεία αυτή περιγράφηκε από πολλούς Έλληνες και Λατίνους ποιητές. Το πρώτο κείμενο που περιγράφει την Αργοναυτική εκστρατεία γράφηκε από τον Ορφέα. Το κείμενο αυτό δε σώθηκε.

Αυτά τα οποία αναφέρονται ως Ορφικά Αργοναυτικά τα έγραψε μάλλον ο Κροτωνιάτης Ορφέας ή ο Ονομάκριτος. Μέλη και οι δυο των Ορφικών προφανώς μετέφεραν το κείμενο του ιδρυτή τους. Επίσης περί της εκστρατείας έγραψαν ο Επιμενίδης, ο Διονύσιος από τη Μίλητο, ο Ηρόδωρος και ο Πείσανδρος. Τα κείμενα αυτά επίσης δε σώζονται.

Το μόνο που έχει σωθεί είναι το κείμενο του Απολλωνίου του Ροδίου. Από τα έργα των Λατίνων ποιητών γνωρίζουμε τη μετάφραση του Απολλωνίου από τον Πούπλιο, έργο μη σωζόμενο και το ποίημα του Βαλερίου Φλάκου σε οκτώ βιβλία. Το σίγουρο είναι ότι η εκστρατεία αυτή, η οποία έγινε στην πραγματικότητα, χρησιμοποιήθηκε από τους ποιητές, με πρώτο τον Ορφέα, συμπεριλαμβάνοντας και πολλά μυθολογικά στοιχεία, για να τονίσει την ενότητα των διάσπαρτων Ελληνικών φύλλων και να διδάξει το «η ισχύς εν τη ενώσει».

Παράλληλα μέσω του συμβολισμού που περικλείει μπορεί να θεωρηθεί ως μυητικό κείμενο, το οποίο χρησιμοποιούνταν από τους Ορφικούς στις διδασκαλίες τους.

Τα γεγονότα της ιστορίας είναι κατά το μάλλον γνωστά. Ο Ιάσονας, γιος του Αίσονα βασιλέα της Ιωλκού, μετά την εκθρόνιση του πατέρα του από αδελφό του τον Πελία, αποστέλλεται για προστασία και εκπαίδευση στο γειτονικό Πήλιο, όπου η Σχολή του περίφημου Κενταύρου Χείρωνα. Αφού μεγαλώσει εκεί αποφασίζει την κάθοδό του στο βασίλειο, που του ανήκει.

Στο δρόμο βοηθώντας την Ήρα, η οποία του εμφανίζεται με τη μορφή γριάς, να περάσει ένα ποτάμι χάνει το ένα σανδάλι του και εμφανίζεται στον Πελία μονοσάνδαλος. Ο βασιλιάς, έχοντας λάβει χρησμό, καταλαμβάνεται από φόβο και αποφασίζει να αναθέσει στον ξένο τη διεκπεραίωση ενός δύσκολου και επικίνδυνου άθλου, με σκοπό να τον εξοντώσει.

Ο πρόγονός τους Φρίξος διαφεύγοντας τον κίνδυνο να θανατωθεί από τη μητριά του Ινώ έφθασε στην Κολχίδα, τη μυθική Αία, πάνω σε ένα χρυσόμαλλο κριάρι. Αυτό το κριάρι θυσιάστηκε στον Άρη από το βασιλέα της Αίας, τον Αιήτη, γιο του Ήλιου, ενώ ο Φρίξος έλαβε ως γυναίκα την κόρη του βασιλιά Χαλκιόπη. Το δέρμα του κριού αφιερώθηκε στον Άρη και κρεμάστηκε σε μια ιερή βελανιδιά στο άλσος του Άρη, όπου το φύλαγε στην πύλη η Εκάτη και κάτω από το δένδρο ένας δράκοντας. Αυτό το δέρμα ζήτησε ο Πελίας από τον Ιάσονα.

Ο Ιάσονας, ξεκινώντας για την εκστρατεία, μετά από χρησμό, κάλεσε όλους τους ήρωες των Ελλήνων οι οποίοι έτρεξαν πάραυτα. Ο κατάλογος των Αργοναυτών, όπως ονομάστηκαν από το πλοίο τους, Αργώ, είναι μεγάλος και διαφέρει στα κείμενα. Εκτός του Ιάσονα αναφέρονται ότι έλαβαν μέρος ο Ορφέας, ο Ηρακλής, οι Διόσκουροι, οι Αιακίδηδες, ο Άκαστος γιος του Πελία, οι Βορεάδες, ο Αμφιάραος και ο Μόψος, ο Ασκληπιός, ο Λυγκέας, ο Λαέρτης, ο Νέστορας, ο Ναύπλιος και άλλοι πολλοί. Πλήρη κατάλογο των Αργοναυτών μπορεί να βρει κάποιος στο [1]. Το πλοίο Αργώ ναυπηγήθηκε στις Παγασσαίς (από το παγήσαι – ναυπηγείν) το σημερινό Βόλο από τον Άργο με τη βοήθεια της Αθηνάς. Η Αθηνά τοποθέτησε στο πλοίο ξύλο από την ιερή βελανιδιά της Δωδώνης, το οποίο είχε την ικανότητα να μιλεί και να δίδει χρησμούς. Το πλοίο αυτό ονομάζεται και «μακρά ναυς» και είναι το πρώτο επίμηκες πλοίο που κατασκευάστηκε.

Το ταξείδι των Αργοναυτών ξεκίνησε με θυσία προς όλους τους Θεούς, όπου και έλαβε χώρα ο όρκος των Αργοναυτών, να μείνουν πιστοί στον Ιάσονα. Παραπλέοντας το Πήλιο ήλθαν επίσκεψη στον Χείρωνα, όπου ο Πηλέας είδε το γιο του Αχιλλέα, που ανατρέφονταν εκεί.

Μετά περνώντας το Θερμαϊκό κόλπο και παραπλέοντας την Παλλήνη και τον Άθωνα κατέληξαν στη Σαμοθράκη, όπου κατά προτροπή του Ορφέα μυήθηκαν στα μυστήρια των Μεγάλων Θεών. Για τα Μυστήρια αυτά λίγα είναι γνωστά, μια και όλοι οι Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, από σεβασμό, τηρούσαν τη μυστικότητα. Ο Παυσανίας, ο μεγάλος περιηγητής της Ελλάδος χώρας, δεν αναφέρει τίποτε όπως κάνει και για τα Λύκαια.

Ο Απολλώνιος το ίδιο. Στο κείμενο του Ορφέα, επίσης δεν αναφέρεται τίποτε. Οι πληροφορίες που έχουμε για αυτά τα μυστήρια εξάγονται έμμεσα από άλλους νεώτερους συγγραφείς. Ας κρατήσουμε την παρακάτω ρήση για τα Μυστήρια της Σαμοθράκης «μυστήρια φρικτά τοις θεοίς, άρρητα δε τοις ανθρώποις».