Στη Μεσαιωνική εποχή, τόσο στο οροπέδιο του Αραχναίου όσο και στις υπώρειες γύρω από αυτό, εκτός απο το. χωριό Χέλι και τέσσερις οικισμούς που υπάρχουν και σήμερα ακόμα, υπήρχαν και άλλοι οικισμοί που σήμερα δεν υπάρχουν πλέον. Τέτοιοι οικισμοί ήσαν:
1. Οικισμός στα Φρακια
2. Οικισμός στη Χώριζα
3 Οικισμός στη Βίλια και στη Βίλιζα
4. Οικισμός αγνώστου ονόματος και
5. Οικισμός*αγνώστου ονόματος επίσης
6
1) Οικισμός Φράκια
0 οικισμός αυτός βρισκόταν στο δρόμο που σήμερα ενώνει το χωρίο Αραχναίο με το χωριό Αγγελοκαστρο και σε αττόστοση τέσσερα ττερίττου χιλιόμετρα από το χωριό Αραχναίο Σήμερα η περιοχή Φράκια είναι μια εκτεταμένη καλλιεργήσιμη έκταση, στην οποία υπάρχουν και πολλά πηγάδια. Στα πηγάδια αυτά πριν από τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο ποτίζονταν το καλοκαίρι, αρκετές χιλιάδες γιδοπρόβατα που έβοσκαν στην περιοχή εκείνη, αλλά και σήμερα ακόμα υπάρχει σημαντικός αριθμός από μικρά ζώα τα οποία βόσκουν και ποτίζονται εκεί. Στην ίδια περιοχή καλλιεργούνται ακόμα και σήμερα αρκετά στρέμματα με αμπέλια.
Στον οικισμό αυτόν υπήρχε και εκκλησία η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. τα ερείπια της οποίας σώζονταν μέχρι τα πρόσφατα χρόνια. Σημερα επάνω στα ερείπια αυτής της εκκλησίας έχει κτιστεί μικρός Ναίσκος αφιερωμένος στην ίδια Αγία, ο οποίος και λειτουργείται συχνά από τους πιστούς του σημερινού Αραχναίου. Δεν ξέρω όμως αν το Ναίδριο αυτό έχει την ίδια μορφή που είχε η ερειπωμένη εκεί Εκκλησία.
Ο οικισμός αυτός πιθανότατα να ήταν οικισμός αρβανιτών από τους πρώτους που εγκαταστάθηκαν στο οροπέδιο του Αραχναίου γύρω στο 1463 μ.Χ. και που ίσως οι γηγενείς τότε κάτοικοι του Χελιού να τους παραχώρησαν αυτήν την τοποθεσία για την εγκατάσταση τους. Η ονομασία δε Φράκια πιθανόν να προέρχεται από την ονομασία FRAG που σημαίνει τσουχτερό κρύο.
Υπάρχει όμως και άλλη εκδοχή ο οικισμός αυτός να ήταν οικισμός στρατιωτών οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί εκεί από την εποχή των ΔΕΛΑΡΟΣ και ήσαν φύλακες του δρόμου από τον Γκύκλο προς το Αγγελοκαστρο.
2) Οικισμός Χώριζα
Ο οικισμός αυτός βρισκόταν Ανατολικά του σημερινού Αραχναίου σε απόσταση δύο-τριών χιλιομέτρων περίπου. Στη τοποθεσία αυτή σημερα βρίσκονται μόνο σωροί από πέτρες διαφόρων μεγεθών που στα Αρβανίτικα λέγονται "Γκρμάδες" και που δεν είναι τίποτα άλλο. παρά ότι έχει απομείνει από τα ερείπια των σπιτιών που ήσαν εκεί κτισμένα.
"ΧΩΡΑ" στα Αρβανίτικα σημαίνει πόλη ή μεγάλος οικισμός και "ΧΩΡΙΖΑ," σημαίνει μικρός οικισμός ή προάστιο του μεγάλου οικισμού και συνεπώς η Χώριζα ήταν προάστιο του Χελιού.
Κοντά στον οικισμό αυτό μεταγενέστερα είχαν κτισθεί δύο ανεμόμυλοι που στην τελευταία περίοδο της λειτουργίας τους ανήκαν στον Αθανάσιο Πασπαλιάρη η Θανάσ-Μυλωνά όπως συνηθιζόταν να λέγεται από τους συγχωριανούς-του Χελιώτες.
Σήμερα οι ανεμόμυλοι αυτοί υπάρχουν ακόμη ερειπωμένοι βέβαια και Φυσικά εκτός λειτουργίας, αφού οι μεγάλες πέτρες έχουν μεταφερθεί από πολλά χρόνια στο χωριό και χρησιμοποιήθηκαν εκεί από άλλον Μυλωνά
7
που διατηρούσε μηχανοκίνητο Μύλο και λειτουργούσε μέχρι τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.
3) Οικισμός Βίλια και Βίλιζα
Οι δύο αυτοί οικισμοί βρίσκονται στις ομώνυμες τοποθεσίες Νότια του Φρουρίου Γκύκλος. Τα τοπωνύμια Βίλια και Βίλιζα οφείλουν τις ονομασίες, τους στους Αλβανούς στρατιώτες που είχε φέρει ο Θεόδωρος Παλαιολόγος και παράγονται και τα δύο από την Αρβανίτικη λέξη ΒΙΓΛΑ ττου σημαίνει παρατηρητήριο. Η κατάληξη δε ζα είναι υποκοριστικό πολλών λέξεων των Αρβανιτών που σημαίνει μικρό. ( Βίλιζα ίσον μικρή Βίλια, Χώριζα ίσον μικρή χώρα κ.λ.π. )
Η θέση Βίλια παλαιότερα πρέπει να χρησιμοποιήθηκε σαν παρατηρητήριο από τους ΔΕΛΑΡΟΣ επειδή είχε οπτική σύνδεση με τον Γκύκλο και το Ξεροκαστέλι. Στους οικισμούς αυτούς ΒΙΑΙΑ και ΒΙΛΙΖΑ φαίνεται πώς είχαν εγκατασταθεί μόνιμα στρατιώτες-παρατηρητές που ίσως αυτοί με τις οικογένειες τους να αποτελούσαν και τους μοναδικούς κατοίκους των οικισμών αυτών.
Το Λατινογενές τοπωνύμιο "ΚΑΖΑΡΜΑ" που βρίσκεται στο δρόμο Ναυπλίου-Λυγουριού κοντά στο σημερινό Χωριό Άγιος Δημήτριος" και η οπτική σύνδεση Γκύκλου-Καζάρμας μέσω Βίλιων και Βίλιζας είναι ισχυρές ενδείξεις ότι ολόκληρο το οροπέδιο του Αραχναίου την εποχή εκείνη ανήκε στους ΔΕΛΑΡΟΣ, οι οποίοι όμως έχασαν την κυριαρχία τους εκεί μετά από τη μάχη κοντά στη θέση Καρύδι της Μεγαρίδας.
Με το όνομα Βίλια υπάρχουν πολλές τοποθεσίες όχι μόνο στην Αργολίδα αλλά και σε ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο κυρίως στα μέρη που πέρασαν η και εγκαταστάθηκαν Αρβανίτες και ο σκοπός τους ήταν ο ίδιος, η κατόπτευση των κινήσεων των Στρατευμάτων. Γνωστός είναι και ο οικισμός των Βίλιων της Αττικής κοντά στον Κορινθιακό Κόλπο που οι κάτοικοι του είναι στο σύνολον Αρβανίτες. Η ίδρυση του οικισμού των Βίλιων και Βιλιζών στην περιοχή της Αργολίδας πρέπει να τοποθετηθεί στην περίοδο 1388-1394 εποχή κατά την οποίαν αποδίδεται και το Αργός στους Βενετούς.
Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010
Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010
2. Το φρούριο Γκύκλος
Στο συγκρότημα του Αραχναίου, που από την αρχαιότητα εθεωρείτο σαν πέρασμα για την επικοινωνία της Αργολίδας με την Κορινθία, από τις αρχές της πρώτης Ενετοκρατίας αναγέρθηκαν πολλά φρούρια, μεταξύ των οποίων στην περιοχή του Χελιού είναι το φρούριο Γκύκλος (πιθανόν Κύκλος). Εκτός από το φρούριο Γκύκλος στην περιοχή του Αγίου Δημητρίου ( Μετόχι ) υπάρχουν δύο ακόμα φρούρια το Ξεροκαστέλι και το Πυργούλι στα Ζεγκίλια.
Τα φρούρια αυτά, καθώς επίσης και οι πύργοι ή και τα οχυρά που βρίσκονται διάσπαρτα στο όρος Αραχναίο είναι αρχαία πολλά δε και μεσαιωνικά και εθεωρούντο σαν θέσεις εποπτεύσεων από τα στρατεύματα των Φράγκων, των Βυζαντινών κ.λ.π. που κατά καιρούς4
κυριαρχούσαν στα μέρη αυτά και αποτελούσαν ακόμη οχυρές θέσεις για την παρεμπόδιση των μετακινήσεων των στρατευμάτων των αντιμαχομένων την εποχή εκείνη.
Το φρούριο Γκύκλος βρίσκεται στο δρόμο που συνδέει απ' ευθείας το Χέλι με το Λυγουριό. Ξεκινάμε από το χωριό για το Λυγουριό πεζοπορώντας, αφήνουμε αριστερά μας τον παλαιό Βυζαντινό Ναό "ΜΕΤΟΧΙ" που ήταν το καθολικό της παλαιάς Μονής Ταλαντιου πριν από το 1761 που μεταφέρθηκε αυτή στη νέα θέση και συνεχίζοντας φθάνουμε στην πολύ γνωστή τοποθεσία "ΠΗΛΙΑΡΟΣ".
Αριστερά από τον αυχένα υπάρχει μικρό βραχώδες ύψωμα, όπου επάνω σε αυτό υπάρχουν τα ερείπια ενός φρουρίου που έχει την ονομασία Γκύκλος και περιβάλλεται Νότια και Ανατολικά από βραχώδη έξαρση ενώ το υπόλοιπο τμήμα Βόρεια και Δυτικά περιβάλλεται από τείχος. Το περιμετρικό τείχος του φρουρίου έχει πάχος 1,80 μέτρα και έχει την τεχνοτροπία του ΔΕΛΑΡΟΣ δηλαδή είναι ξερολιθοδομή όπου οι δύο όψεις του τείχους είναι κτισμένες με μεγάλες πέτρες και ενδιάμεσα το γέμισμα έχει γίνει με μικρότερες πέτρες.
Το τείχος
Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
1. Το όρος Αραχναίο
Στην Ανατολική Αργολίδα και μεταξύ της περιοχής Επιδαύρου και του Αργολικού κάμπου, απλώνεται μία μεγάλη οροσειρά που αποτελεί συγκρότημα του όρους Αραχναίου. Οι σπουδαιότερες κορυφές της οροσειράς αυτής στην περιοχή του Χελιού είναι:
Η ψηλότερη κορυφή "Ο Παπακώστας" 1.199 μέτρα
Η σπουδαιότερη κορυφή "Ο Προφήτης Ηλίας" 1.180 μετρά
"Μάλιε λύσεζε" στην περιοχή του Αρνά 1-.140 μέτρα
"Η Τραπέζωνα" 1.139 μέτρα
"Το Σιούρι" 938 μέτρα
"Η Ελαφοκορυφή ή Ντρέρι" 931 μέτρα
"Η Μάλιε Γκιόναβε" 901 μέτρα
"Η Νούσεζα" 871 μέτρα
"Η Μάλιζα" 857 μέτρα
"Ο Κουτσουρός" 793 μέτρα
Εκτός από τις κορυφές αυτές υπάρχουν και άλλες χαρακτηριστικές κορφές με διάφορες ονομασίες όπως "η Μάλιε Γ.κλιότα", "Το Μήτσιουθι" "Η Μάλιε Νιοκάστρεσε" κ.λ.π. Με μικρότερο υψόμετρο. Επάνω στην σπουδαιότερη κορυφή του Προφήτη Ηλία υπήρχε στην Αρχαιότητα Βωμός του Δία και της Ήρας επάνω στον οποίον οι αρχαίοι κάτοικοι της περιοχής θυσίαζαν σε περιόδους λειψυδρίας.
Επίσης στην Αρχαιότητα η κορυφή του Αραχναίου χρησιμοποιείτο και σαν σπουδαίος σταθμός "Φρυκτωρίας", δηλαδή ενδιάμεσος σταθμός μετάδοσης φωτεινών σημάτων, με τα οποία μεταβιβάζονταν ειδήσεις από πολύ μακρινές αποστάσεις.
Ο Αισχύλος στον Αγαμέμνονα αναφέρει ότι από το σταθμό αυτό. στην κορυφή του Αραχναίου, μεταδόθηκε στα Ανάκτορα του Ατρέα στις Μυκήνες η είδηση, ότι πραγματοποιήθηκε η άλωση της Τροίας.
Από την κορυφή του όρους Αραχναίου φαίνεται ολόκληρη η λεκάνη. όπου βρίσκεται κτισμένο το Χέλι (σημερινό Αραχναίο). Φαίνεται επίσης το φρούριο Γκύκλος και οι τοποθεσίες Βίλια και Βίλιζα που βρίσκονται κάτω από το φρούριο Γκύκλος προς την περιοχή του Λυγουριού. Φαίνεται ακόμα και η Ακρόπολη των Αθηνών και από το γεγονός αυτό συμπεραίνεται ότι το μήνυμα για την άλωση της Τροίας που στάλθηκε με τον πυρσό από την κορυφή του Αραχναίου στις Μυκήνες, το είχαν πάρει οι παρατηρητές της κορυφής αυτής με τον ίδιο τρόπο από την Ακρόπολη των Αθηνών
Στην Ανατολική Αργολίδα και μεταξύ της περιοχής Επιδαύρου και του Αργολικού κάμπου, απλώνεται μία μεγάλη οροσειρά που αποτελεί συγκρότημα του όρους Αραχναίου. Οι σπουδαιότερες κορυφές της οροσειράς αυτής στην περιοχή του Χελιού είναι:
Η ψηλότερη κορυφή "Ο Παπακώστας" 1.199 μέτρα
Η σπουδαιότερη κορυφή "Ο Προφήτης Ηλίας" 1.180 μετρά
"Μάλιε λύσεζε" στην περιοχή του Αρνά 1-.140 μέτρα
"Η Τραπέζωνα" 1.139 μέτρα
"Το Σιούρι" 938 μέτρα
"Η Ελαφοκορυφή ή Ντρέρι" 931 μέτρα
"Η Μάλιε Γκιόναβε" 901 μέτρα
"Η Νούσεζα" 871 μέτρα
"Η Μάλιζα" 857 μέτρα
"Ο Κουτσουρός" 793 μέτρα
Εκτός από τις κορυφές αυτές υπάρχουν και άλλες χαρακτηριστικές κορφές με διάφορες ονομασίες όπως "η Μάλιε Γ.κλιότα", "Το Μήτσιουθι" "Η Μάλιε Νιοκάστρεσε" κ.λ.π. Με μικρότερο υψόμετρο. Επάνω στην σπουδαιότερη κορυφή του Προφήτη Ηλία υπήρχε στην Αρχαιότητα Βωμός του Δία και της Ήρας επάνω στον οποίον οι αρχαίοι κάτοικοι της περιοχής θυσίαζαν σε περιόδους λειψυδρίας.
Επίσης στην Αρχαιότητα η κορυφή του Αραχναίου χρησιμοποιείτο και σαν σπουδαίος σταθμός "Φρυκτωρίας", δηλαδή ενδιάμεσος σταθμός μετάδοσης φωτεινών σημάτων, με τα οποία μεταβιβάζονταν ειδήσεις από πολύ μακρινές αποστάσεις.
Ο Αισχύλος στον Αγαμέμνονα αναφέρει ότι από το σταθμό αυτό. στην κορυφή του Αραχναίου, μεταδόθηκε στα Ανάκτορα του Ατρέα στις Μυκήνες η είδηση, ότι πραγματοποιήθηκε η άλωση της Τροίας.
Από την κορυφή του όρους Αραχναίου φαίνεται ολόκληρη η λεκάνη. όπου βρίσκεται κτισμένο το Χέλι (σημερινό Αραχναίο). Φαίνεται επίσης το φρούριο Γκύκλος και οι τοποθεσίες Βίλια και Βίλιζα που βρίσκονται κάτω από το φρούριο Γκύκλος προς την περιοχή του Λυγουριού. Φαίνεται ακόμα και η Ακρόπολη των Αθηνών και από το γεγονός αυτό συμπεραίνεται ότι το μήνυμα για την άλωση της Τροίας που στάλθηκε με τον πυρσό από την κορυφή του Αραχναίου στις Μυκήνες, το είχαν πάρει οι παρατηρητές της κορυφής αυτής με τον ίδιο τρόπο από την Ακρόπολη των Αθηνών
Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010
Ευλαβικό προσκύνημα στην Αργολίδα: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ
Η Μονή της Κατακεκρυμμένης, η Παναγία του Κάστρου, το Ησυχαστήριο της Οσίας Μακρίνας, η Παναγία η Θεομάνα, η Παναγιά η Βρασέρκα, η νέα Μονή Ταλαντίου, οι Αγιοι Αδριανός και Ναταλία, η εκκλησία του Κάστρου, η μονή του Προδρόμου Σταΰλια κ.ά.
Φωτο: Η παλαιά Μονή Ταλαντίου στο Αραχναίο. Σταυροειδής ναός με κεραμοπλαστικό διάκοσμο
Μοναδικές εικόνες και κείμενα για ιστορικές εκκλησιές, μοναστήρια και ασκητήρια με περίτεχνες τοιχογραφίες και φορητές εικόνες, μέσα στο δίγλωσσο λεύκωμα του Πέτρου Σαραντάκη, εκδόσεις Οιάτης, τηλ. 210-9370688 210-9370688 με τίτλο «Αργολίδα, οι εκκλησίες και τα μοναστήρια της, ευλαβικό προσκύνημα σε τόπους ιερούς».
Ο μητροπολίτης Υδρας, Σπετσών και Αιγίνης Εφραίμ, προλογίζοντας το λεύκωμα σημειώνει: «Ολα αυτά τα μνημεία αποτελούν τεκμήρια ζωής και πολιτισμού, μεγάλης ιστορικής συνέχειας που άλλα απ' αυτά, χάρις στη συνεχή ανθρώπινη παρουσία σ' αυτά, συνεχίζουν τη δημιουργική και πολιτιστική τους παρουσία και ιστορία συντηρημένα και ανακαινισμένα από τις φθορές του πανδαμάτορος χρόνου, και άλλα ευρίσκονται ως κουφάρια ανάμνησης, παλαιάς δόξας και ανθρώπινης παρουσίας».
Εκτός από τα ιστορικά μνημεία, ανάγλυφα αχνάρια της ιστορικής διαδρομής μέσα στους αιώνες, το λεύκωμα περιλαμβάνει και πλούσια βιβλιογραφία για την περιοχή: «Η Αργολίδα έχει ακουμπισμένα πάνω της περισσότερα από τέσσερις χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης παρουσίας και ιστορίας και δέθηκε με το παρελθόν της περισσότερο από κάθε άλλη γωνιά της πατρίδας μας. Κατάσπαρτη είναι η αργολική γη από αρχαία ιερά και ναούς, από γυμνάσια και θέατρα, από ακροπόλεις και κάστρα, από μύθους και παραδόσεις, από μνήμες προϊστορικές και ιστορικές. Εδώ καταγράφεται η πρώτη δύναμη του προελληνικού κόσμου, στις πολύχρυσες Μυκήνες, οι οποίες αποτέλεσαν το μυθικό πρόλογο της ιστορίας των Ελλήνων» σημειώνει ο συγγραφέας.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/11/2007
Αφιερωμένο σε όλους τους συγχωριανούς μου
Έχει αναρτηθεί και στο: http://arachnaion-heli.blogspot.com/
και είναι από το δίσκο του Ξυδάκη - Γκόνη "Τένεδος"
Τρίτη 17 Αυγούστου 2010
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
«Αν γνωρίζουμε το παρελθόν μας , την ιστορία μας , τότε μπορούμε να αξιοποιήσουμε αποτελεσματικότερα το παρόν και να σχεδιάσουμε με λιγότερα λάθη το μέλλον μας.»
Η παραπάνω αλήθεια είναι αυτή που με προέτρεψε για να αρχίσω μια έρευνα για την Ιστορία του χωριού μου.
Με δισταγμό και δέος επιχείρησα να σκιαγραφήσω μπροστά σε όλους τους αναγνώστες την Ιστορία του χωριού μου και την συμβολή αυτού σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες της φυλή μας , από την εποχή που η πατρίδα μας υποδουλώθηκε στους Τούρκους μέχρι και σήμερα.
Ο μεγάλος μου δισταγμός δικαιολογείται από το φόβο, μήπως δεν μπορέσω να παρουσιάσω ολοκληρωμένο το έργο που ξεκίνησα και μήπως κάποιος άλλος θα ήταν περισσότερο από εμένα ενημερωμένος στα Ιστορικά Θέματα και ίσως πιο κατάλληλος γι' αυτή την εργασία.
Έκανα δε αυτή την τόλμη από απέραντη αγάπη προς τον τόπο της καταγωγής μου , βέβαιος για την αγαθή μου πρόθεση περισσότερο , παρά για την αμφίβολη επιτυχία του σκοπού μου αυτού.
Εάν σε ολόκληρο τον κόσμο , ένα έθνος μπορεί να καμαρώνει για την ευγενή του καταγωγή , τούτο είναι το ελληνικό έθνος.
Η αίγλη όμως που τον περιβάλλει έχει εξαγορασθεί με μιά απέραντη σειρά από πολέμους , από υποδουλώσεις , από φρικτά βασανιστήρια και ότι το δίπλωμα αυτής της αίγλης είναι γραμμένο με αίμα.
Ο ελληνικός λαός στην μακραίωνα ιστορία του , διώχθηκε , υποδουλώθηκε, κατοίκησε μέσα σε ερείπια , κολύμπησε μέσα στο αίμα αλλά ο λαμπρός ήλιος του ελληνισμού , για λίγα μόνο χρονικά διαστήματα κρύφτηκε στα ζοφερά εκείνα νέφη και δεν άργησε και πάλι να ανατείλει πιο λαμπρός από πρώτα και να μεσουρανήσει και πάλι , φωτίζοντας ολόκληρη την οικουμένη.
Καθώς όλοι μας αναπολούμε την τρισένδοξη ελληνική ιστορία στεκόμαστε κατάπληκτοι στις αφετηρίες και τους μεγάλους σταθμούς της πορείας του έθνους και θαυμάζουμε πράγματι τα μεγάλα και ανεπανάληπτα ιστορικά γεγονότα.
Αισθάνομαι εθνική υπερηφάνεια και εμπνέομαι , καθώς αναλογίζομαι το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας και περισσότερο με την σκέψη ότι για την δημιουργία του ένδοξου αυτού παρελθόντος της πατρίδας μας συμμετείχαν ενεργά οι δοξασμένοι προγονοί μας από το ορεινό και παραμελημένο για πολλές εκατονταετίες χωριό μας.
Το μεγαλύτερο και ενδοξότερο γεγονός της πατρίδας μας τα τελευταία χρόνια είναι η αποτίναξη του τουρκικού ζυγού κατά την επανάσταση του 1821.
Η Εθνική μας ανεξαρτησία που με τόσες θυσίες αποκτήσαμε , ύστερα από τετρακόσια χρόνια σκληρής δουλείας . είναι ένα αγώνας όλων των Ελλήνων.
Όλοι οι τόποι της μαρτυρικής αλλά τρισένδοξης χώρας μας έχουν γίνει ξακουστοί γιατί οι Έλληνες ποη/τού και πάντα παρουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό ένα αρμονικό σύνολο που βασίζεται στην ηθικότητα και την ευτυχία, στοιχεία που απαρτίζουν την ουσία της ελευθερίας.
Η ευσέβεια η ηθικότητα ο ηρωισμός και η αυτοθυσία κοσμούν και συνοδεύουν τους Έλληνες στα πεδία των μαχών όπου πάντα αναζητούν την ελευθερία τους.
Η Αργολιδοκορινθία λόγω της γεωγραφικής , στρατιωτικής και παραγωγικής της θέσης και λόγω ιδιάζουσας ψυχοσύνθεσης των κατοίκων της . συνέβαλε πάρα πολύ στον Αγώνα του 1821 και μάλιστα κατά τρόπον γόνιμο και θετικό, δεδομένου ότι στην Αργολιδοκορινθία πραγματοποι-ήθηκαν οι μεγαλύτερες μάχες . στις πιο κρίσιμες φάσεις της επανάστασης και εδώ η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέστη τις μεγαλύτερες πανωλεθρίες.
Ολόκληρος ο λαός της Αργολιδοκορινθίας έδωσε πάντοτε το παρόν στα αδυσώπητα αιτήματα των Ιστορικών στιγμών και μόνος αλλά και με πολλούς άλλους μαζί,
Στην παρούσα εργασία μου χρησιμοποιώ κύρια τα παλαιό όνομα του χωριού «ΧΕλΙ» γιατί έτσι αναφέρεται αυτό στις ιστορικές πηγές από τις οποίες άντλησα όλες μου τις πληροφορίες .
Για την άντληση όλων αυτών των πληροφοριών εργάστηκα για αρκετά χρόνια, ερευνώντας σε όλες τις μεγάλες βιβλιοθήκες της Αθήνας και στα Γενικά Αρχεία του Κράτους.
Στην Εθνική βιβλιοθήκη και στο τμήμα χειρογράφων και ομοιότυπων, όπου η διευθύντρια αυτού κ. Κοροούλη με μεγάλη προθυμία έθεσε στη διάθεση μου το Μητρώο των Αγωνιστών του 1821 και όλους τους ατομικούς φακέλους αυτών, από όπου άντλησα πάμπολλες πληροφορίες για τους αγωνιστές Χελιώτες του 1821 .
Στην εργασία μου παραθέτω και αντίγραφα όλων των χειρογράφων που υπήρχαν μέσα στους ατομικούς φακέλους των αγωνιστών Χελιωτών και αρκέστηκα στα αντίγραφα των χειρογράφων, γιατί λόγω της παλαιότητας αυτών είναι τόσον ευπαθή στη θερμότητα και ως εκ τούτου δεν επιτρέπεται να φωτοτυπηθούν για να μην καταστραφούν .
Επίσης θεώρησα σκόπιμο να αναφέρω στην εργασία μου πολύ περιληπτικά , όλες τις μάχες που πήραν μέρος οι πρόγονοι μας , στον €τ/ισο αγώνα κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για να γίνουν γνωστές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πολέμησαν οι πατριώτες μας και που ο αγώνας αυτός στοίχισε ΙΤ) νεκρούς.
Και τελειώνοντας τον πρόλογο θα ήθελα να τονίσω ιδιαίτερα , ότι δεν είμαι ούτε φιλόλογος , ούτε επαγγελματίας συγγραφέας και επομένως κάθε παρατήρηση στο κείμενο είναι δεκτή.
Άργος Ιούλιος 2000
Η παραπάνω αλήθεια είναι αυτή που με προέτρεψε για να αρχίσω μια έρευνα για την Ιστορία του χωριού μου.
Με δισταγμό και δέος επιχείρησα να σκιαγραφήσω μπροστά σε όλους τους αναγνώστες την Ιστορία του χωριού μου και την συμβολή αυτού σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες της φυλή μας , από την εποχή που η πατρίδα μας υποδουλώθηκε στους Τούρκους μέχρι και σήμερα.
Ο μεγάλος μου δισταγμός δικαιολογείται από το φόβο, μήπως δεν μπορέσω να παρουσιάσω ολοκληρωμένο το έργο που ξεκίνησα και μήπως κάποιος άλλος θα ήταν περισσότερο από εμένα ενημερωμένος στα Ιστορικά Θέματα και ίσως πιο κατάλληλος γι' αυτή την εργασία.
Έκανα δε αυτή την τόλμη από απέραντη αγάπη προς τον τόπο της καταγωγής μου , βέβαιος για την αγαθή μου πρόθεση περισσότερο , παρά για την αμφίβολη επιτυχία του σκοπού μου αυτού.
Εάν σε ολόκληρο τον κόσμο , ένα έθνος μπορεί να καμαρώνει για την ευγενή του καταγωγή , τούτο είναι το ελληνικό έθνος.
Η αίγλη όμως που τον περιβάλλει έχει εξαγορασθεί με μιά απέραντη σειρά από πολέμους , από υποδουλώσεις , από φρικτά βασανιστήρια και ότι το δίπλωμα αυτής της αίγλης είναι γραμμένο με αίμα.
Ο ελληνικός λαός στην μακραίωνα ιστορία του , διώχθηκε , υποδουλώθηκε, κατοίκησε μέσα σε ερείπια , κολύμπησε μέσα στο αίμα αλλά ο λαμπρός ήλιος του ελληνισμού , για λίγα μόνο χρονικά διαστήματα κρύφτηκε στα ζοφερά εκείνα νέφη και δεν άργησε και πάλι να ανατείλει πιο λαμπρός από πρώτα και να μεσουρανήσει και πάλι , φωτίζοντας ολόκληρη την οικουμένη.
Καθώς όλοι μας αναπολούμε την τρισένδοξη ελληνική ιστορία στεκόμαστε κατάπληκτοι στις αφετηρίες και τους μεγάλους σταθμούς της πορείας του έθνους και θαυμάζουμε πράγματι τα μεγάλα και ανεπανάληπτα ιστορικά γεγονότα.
Αισθάνομαι εθνική υπερηφάνεια και εμπνέομαι , καθώς αναλογίζομαι το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας και περισσότερο με την σκέψη ότι για την δημιουργία του ένδοξου αυτού παρελθόντος της πατρίδας μας συμμετείχαν ενεργά οι δοξασμένοι προγονοί μας από το ορεινό και παραμελημένο για πολλές εκατονταετίες χωριό μας.
Το μεγαλύτερο και ενδοξότερο γεγονός της πατρίδας μας τα τελευταία χρόνια είναι η αποτίναξη του τουρκικού ζυγού κατά την επανάσταση του 1821.
Η Εθνική μας ανεξαρτησία που με τόσες θυσίες αποκτήσαμε , ύστερα από τετρακόσια χρόνια σκληρής δουλείας . είναι ένα αγώνας όλων των Ελλήνων.
Όλοι οι τόποι της μαρτυρικής αλλά τρισένδοξης χώρας μας έχουν γίνει ξακουστοί γιατί οι Έλληνες ποη/τού και πάντα παρουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό ένα αρμονικό σύνολο που βασίζεται στην ηθικότητα και την ευτυχία, στοιχεία που απαρτίζουν την ουσία της ελευθερίας.
Η ευσέβεια η ηθικότητα ο ηρωισμός και η αυτοθυσία κοσμούν και συνοδεύουν τους Έλληνες στα πεδία των μαχών όπου πάντα αναζητούν την ελευθερία τους.
Η Αργολιδοκορινθία λόγω της γεωγραφικής , στρατιωτικής και παραγωγικής της θέσης και λόγω ιδιάζουσας ψυχοσύνθεσης των κατοίκων της . συνέβαλε πάρα πολύ στον Αγώνα του 1821 και μάλιστα κατά τρόπον γόνιμο και θετικό, δεδομένου ότι στην Αργολιδοκορινθία πραγματοποι-ήθηκαν οι μεγαλύτερες μάχες . στις πιο κρίσιμες φάσεις της επανάστασης και εδώ η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέστη τις μεγαλύτερες πανωλεθρίες.
Ολόκληρος ο λαός της Αργολιδοκορινθίας έδωσε πάντοτε το παρόν στα αδυσώπητα αιτήματα των Ιστορικών στιγμών και μόνος αλλά και με πολλούς άλλους μαζί,
Στην παρούσα εργασία μου χρησιμοποιώ κύρια τα παλαιό όνομα του χωριού «ΧΕλΙ» γιατί έτσι αναφέρεται αυτό στις ιστορικές πηγές από τις οποίες άντλησα όλες μου τις πληροφορίες .
Για την άντληση όλων αυτών των πληροφοριών εργάστηκα για αρκετά χρόνια, ερευνώντας σε όλες τις μεγάλες βιβλιοθήκες της Αθήνας και στα Γενικά Αρχεία του Κράτους.
Στην Εθνική βιβλιοθήκη και στο τμήμα χειρογράφων και ομοιότυπων, όπου η διευθύντρια αυτού κ. Κοροούλη με μεγάλη προθυμία έθεσε στη διάθεση μου το Μητρώο των Αγωνιστών του 1821 και όλους τους ατομικούς φακέλους αυτών, από όπου άντλησα πάμπολλες πληροφορίες για τους αγωνιστές Χελιώτες του 1821 .
Στην εργασία μου παραθέτω και αντίγραφα όλων των χειρογράφων που υπήρχαν μέσα στους ατομικούς φακέλους των αγωνιστών Χελιωτών και αρκέστηκα στα αντίγραφα των χειρογράφων, γιατί λόγω της παλαιότητας αυτών είναι τόσον ευπαθή στη θερμότητα και ως εκ τούτου δεν επιτρέπεται να φωτοτυπηθούν για να μην καταστραφούν .
Επίσης θεώρησα σκόπιμο να αναφέρω στην εργασία μου πολύ περιληπτικά , όλες τις μάχες που πήραν μέρος οι πρόγονοι μας , στον €τ/ισο αγώνα κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για να γίνουν γνωστές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πολέμησαν οι πατριώτες μας και που ο αγώνας αυτός στοίχισε ΙΤ) νεκρούς.
Και τελειώνοντας τον πρόλογο θα ήθελα να τονίσω ιδιαίτερα , ότι δεν είμαι ούτε φιλόλογος , ούτε επαγγελματίας συγγραφέας και επομένως κάθε παρατήρηση στο κείμενο είναι δεκτή.
Άργος Ιούλιος 2000
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)