ΑΓΑΠΑΜΕ – ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ - ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΟΥΜΕ ΤΟ ΖΩΝ ΥΔΩΡ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Η Πανσέληνος του Υδροχόου θα γίνει στις 5 Φεβρουαρίου στις 16 μοίρες και 41 πρώτα λεπτά του ζωδίου του Λέοντα και η μέγιστη φώτισή της θα είναι στις 20:30 μ.μ. ώρα Ελλάδας θα είναι δηλαδή, ορατή στον νυχτερινό μας ουρανό.
Ας δούμε τι μας εκφράζει η Πανσέληνος του Υδροχόου.
Οι τελετές του Υδροχόου είχαν στην αρχαιότητα σχέση με τα τυπικά του Αγίου Δισκοπότηρου και με τα μυστήρια του Γανυμήδη, του Οινοχόου του θεού Διός, ο οποίος εθεωρείτο κύριος των αιθέρων – υδάτων που βρίσκονται ανάμεσα στην Γη και στον Ουρανό.
Το Άγιο Δισκοπότηρο περιγράφεται ποικιλότροπα:
Θεωρείται ότι συμβολίζει τα Ύδατα της Ζωής, όπως τα Μυστήρια του Γανυμήδη, τα Άγια των Αγίων, το Κοσμικό Κέντρο, την καρδιά, την πηγή της Ζωής και της Αθανασίας, την πηγή της Αφθονίας και της Γονιμότητας καθώς επίσης και το Κύπελλο της Αμβροσίας των Ολυμπίων Θεών.
Η απώλεια του Δισκοπότηρου αντιπροσωπεύει την απώλεια της Χρυσής Εποχής, του Παραδείσου, της αρχέγονης πνευματικότητας του ανθρώπου, της αγνότητας και της αθωότητας.
Η αναζήτηση για το Άγιο Δισκοπότηρο είναι η επιστροφή στον Παράδεισο, στο πνευματικό κέντρο του ανθρώπου και του Σύμπαντος.
Ο Γανυμήδης, στον οποίο αναφέρονται επίσης τα Μυστήρια της Πανσελήνου του Υδροχόου, ήταν γυιος του Τρώα και της
Καλλιρρόης,
θυγατέρας του Σκαμάνδρου, χαρακτηριζόμενος πάντοτε σαν ισόθεος λόγω της
εντυπωσιακής ομορφιάς του, για την οποία ο θεός Δίας, όπως υπάρχει μύθος,
εκτός από τις Ομηρικές αναφορές, τον ερωτεύτηκε και τον πήρε στον Όλυμπο
για να τους προσφέρει το Νέκταρ ή την Αμβροσία. «Γενομένων δὲ αὐτῷ παίδων Ἴλου καὶ Ἐριχθονίου, Ἶλος μὲν ἄπαις ἀπέθανεν, Ἐριχθόνιος δὲ διαδεξάμενος τὴν βασιλείαν, γήμας Ἀστυόχην τὴν Σιμόεντος, τεκνοῖ Τρῶα. Οὗτος παραλαβὼν τὴν βασιλείαν τὴν μὲν χώραν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ Τροίαν ἐκάλεσε, καὶ γήμας Καλλιρρόην τὴν Σκαμάνδρου γεννᾷ θυγατέρα μὲν Κλεοπάτραν, παῖδας δὲ Ἶλον καὶ Ἀσσάρακον καὶ Γανυμήδην» (1).Εδώ, βέβαια, υπάρχει το μεταφυσικό υπόβαθρο του μύθου, γιατί ο θεός Δίας, σαν μεταφυσική έννοια, είναι η Δύναμη που στέλνεται από επάνω κάτω σε εμάς.
Ας δούμε πώς μπορούμε, πιο απλά, να το κατανοήσουμε.
Αν χωρίσουμε την λέξη Δίας σε Δ -ιας, όπου ιάσιν, σύμφωνα με το λεξικό της Σου(ΐ)δας, σημαίνει πέμπουν δηλαδή στέλνουν με ρίζα από το ρήμα ίημι του οποίου σημασία είναι: θέτω σε κίνηση (2), διαπιστώνουμε ότι ο θεός Δίας είναι η Δύναμη που στέλνεται από το Σύμπαν σε εμάς και μας θέτει σε κίνηση, γι’ αυτό και ο αητός, ο οποίος θεωρείται σαν το πιο δυνατό και υπερήφανο πτηνό, είναι το ιερό πτηνό του.
Μάλιστα, για να μεταφέρει τον Γανυμήδη στον Όλυμπο,
ο Δίας, κατά ορισμένες διαδόσεις, πλην των Ομηρικών, μεταμορφώθηκε σε αητό.
Η λέξη Γανυμήδης προέρχεται από τη λέξη γάνος = το κρασί (3) και από το ρήμα γάνυμαι που σημαίνει λαμπρύνομαι.
Εδώ έχουμε, λοιπόν, το άλλο μισό του μύθου, στο οποίο ο Γανυμήδης ήταν ένας ωραιότατος νέος και σερβίριζε οίνο στους Ολύμπιους Θεούς.
Μία άλλη έννοια που συνδέει αστρολογικά τις δύο θεότητες είναι ότι ο θεός Δίας θεωρείται εσωτερικός κυβερνήτης του ζωδίου του Υδροχόου και ο Γανυμήδης η αστρολογική του απεικόνιση, γιατί ο θεός Δίας ως πλανήτης κυβερνά όλα τα περιβλήματα του ανθρώπου που περιλαμβάνονται στην Αύρα του, από την λεπτότατη μεμβράνη ύλης που περιβάλλει το «Θείο Τμήμα», μέχρι το φυσικό σώμα.
