Η Καρτερία,
το ατμοκίνητο τροχήλατο πλοίο που αγοράστηκε με το “δάνεια της Αγγλίας “.
Κατέπλευσε στην Ελλάδα το Σεπτέμβριο τον 1826 με τις μηχανές της σε κακή
κατάσταση. Υπό τις εντολές του Χέιστινγκς, η Καρτερία γρήγορα κέρδισε τη φήμη
επίφοβου πολεμικού πλοίου. Σε αντίθεση με άλλα ατμοκίνητα που είχαν παραγγελθεί
την περίοδο εκείνη, το Καρτερία, προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες τα τελευταία
χρόνια του Ναυτικού αγώνα της ανεξαρτησίας. Σταμάτησε να χρησιμοποιείται μετά
το 1830 λόγω της κακής κατάστασης των μηχανών του.
Του Χρόνη
Βάρσου από το Άρδην τ. 79
Στις
24/3/2010 το πρωί, παραμονή της εθνικής επετείου, η τουρκική κορβέτα Bafra,
κινούμενη στον ευρύτερο θαλάσσιο χώρο Αττικής-Εύβοιας-Άνδρου-Σύρου-Κύθνου-Κέας,
προχώρησε στην πιο σοβαρή ίσως ποιοτικά κλιμάκωση των ναυτικών προκλήσεων στη
μεταπολίτευση, κάνοντας πειρατική νηοψία στο στενό του Καφηρέα (Εύβοια-Άνδρος)
(ζητώντας δηλαδή τα στοιχεία δρομολογίου: όνομα, λιμένα κατάπλου και απόπλου)
στο ελληνικό εμπορικό πλοίο Αρχάγγελος, προτού κινηθεί νότια της Χίου και μπει
στα διεθνή ύδατα.
Το κόμμα του
«Βυθίσατε το ΧΟΡΑ και το ΣΙΣΜΙΚ» τήρησε «αυτοσυγκράτηση», όπως 14 χρόνια
νωρίτερα στα Ίμια.
Για την
ιστορική μνήμη, στο ίδιο σημείο, 185 χρόνια πριν (23/5/1825), ο ελληνικός
επαναστατικός στόλος, υπό τους Σαχτούρη και Αποστόλη, αντιμετώπισε την αρμάδα
του Τούρκου ναυάρχου Χοσρέφ.
Με τα
πυρπολικά τους, ο Υδραίος Ιω. Ματρόζος και ο Σπετσιώτης Λ. Μουσούς κατέστρεψαν
το τουρκικό δίκροτο «Χαζινέ Γκεμισί» των 66 πυροβόλων, που μετέφερε το ταμείο
της αρμάδας, εξοντώνοντας τους 800 άνδρες του πληρώματος (οι 150 Ευρωπαίοι
μισθοφόροι).
Στα πλαίσια
της ίδιας ναυμαχίας, ο Υδραίος πυρπολητής Εμμ.Μπούτης ανατίναξε μια τουρκική
κορβέτα 36 πυροβόλων με 300 άνδρες πλήρωμα (πολλοί Αυστριακοί μισθοφόροι) ενώ
μια άλλη κορβέτα των 28 πυροβόλων πυρπολήθηκε έξω από τη Σύρο και το πλήρωμα
(175 Τούρκοι και 25 Ευρωπαίοι) αιχμαλωτίστηκε.
Έτσι,
ξημερώματα 25ης Μαρτίου 2010, το παζλ συμπληρωνόταν και στο εθνικό πεδίο καθώς
η ελληνική κυβέρνηση, σε ρόλο διεθνούς επαίτη, έσπευδε ήδη στην Εσπερία για
οικονομική σωτηρία και εξασφάλιση δανεισμού με οποιουσδήποτε όρους.
Εκατόν
ογδόντα έξι χρόνια πριν, μια άλλη κυβέρνηση, αυτή της τριανδρίας Κωλέττη –
Μαυροκορδάτου – Κουντουριώτη έπραττε το ίδιο κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς
συνθήκες, υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας και του λαού για τους επόμενους δύο
αιώνες.
Οι πρώτες
προσπάθειες για δανεισμό
Ήδη από τον
Νοέμβριο του 1821, η διοίκηση της Αν. Στερεάς («Άρειος Πάγος») έστειλε στη
Γερμανία 2 αντιπροσώπους για να διαπραγματευθούν δάνειο 150.000 φλορινιών, οι
οποίοι επέστρεψαν στο τέλος του 1822 έχοντας συνομολογήσει δύο δάνεια: ένα στη
Ζυρίχη (40.000) κι ένα στη Μασσαλία (62.000). Χωρίς τα χρήματα να έρθουν στην
Ελλάδα, η κυβέρνηση επικύρωσε την οφειλή!
Παραγγέλθηκαν
έτσι δύο κανόνια και άλλα στρατιωτικά είδη που δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα,
ενώ εξοπλίστηκε ένα στρατιωτικό σώμα Γερμανών φιλελλήνων, που ήρθε μεν στην
Ελλάδα, αλλά δεν ενεργοποιήθηκε στρατιωτικά, αφού το δάνειο δεν δόθηκε! Όπως
γράφει ο Κυρ. Σιμόπουλος σχετικά με τα συγκεκριμένα δάνεια, τα γερμανοελβετικά
φιλελληνικά κομιτάτα συμψήφισαν τις δαπάνες του εξοπλισμού και της αποστολής
αυτής της «λεγεώνας» με το δάνειο των 150.000 φλορινίων και ζητούσαν επιπλέον
και την επιστροφή του με τόκο! Οι «φιλέλληνες» των γερμανοελβετικών κομιτάτων
αγόρασαν άχρηστα τουφέκια, κάτι που διαπιστώθηκε όταν εμφανίστηκαν οι εθελοντές
της «λεγεώνας» στην Ύδρα. Οι ξένοι θέλησαν να επιδείξουν τη στρατιωτική τους
πείρα με μια χαιρετιστήρια ομοβροντία, αλλά, όταν ο διοικητής έδωσε το
παράγγελμα «πυρ», τα τουφέκια δεν πήραν φωτιά γιατί, όπως αφηγείται ο αυτόπτης
Χάινριχ Κίφερ, ήταν σκουριασμένα!!!.
Τον
Οκτώβριο-Δεκέμβριο 1822, στο συνέδριο των Ευρωπαίων ηγεμόνων στη Βερόνα της
Ιταλίας, στάλθηκε εκεί ελληνική επιτροπή αποτελούμενη από τους Παλαιών Πατρών
Γερμανό και Α. Μεταξά, με συνοδό τον Γάλλο ναύαρχο Φ. Ζουρνταίν.
