Φίλοι και φίλες.
Πάντα μου άρεσαν οι διάφορες διηγήσεις και έτσι θα ξεκινήσω και αυτό που θα διαβάσετε.
Όλοι κάναμε μαθηματικά στο σχολείο. Τα μαθηματικά είναι ούτως η άλλως σπουδαία. Προσωπικά στο συγκεκριμένο μάθημα δεν υπήρξα ποτέ άριστη. Ωστόσο έμαθα κάτι πολύ σημαντικό μέσα από τη φιλοσοφία των Μαθηματικών που είναι:
«Κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του».
Σε όλη μου τη ζωή λοιπόν και ιδιαίτερα τις φορές που αντιμετώπιζα ένα δύσκολο πρόβλημα, απλά υπενθύμιζα στον εαυτό μου ότι υπάρχει λύση και θα πρέπει να τη ανακαλύψω. Η ιστορία μου με το μάθημα των Μαθηματικών, ξεκινά βιωματικά στη 4η Δημοτικού.
Ο δάσκαλος που είχα, ήταν ένας άνθρωπος που «γιόρταζε» κάθε φορά που μας έκανε μάθημα. Το γλεντούσε κυριολεκτικά. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι το να είναι κανείς αληθινός δάσκαλος που τιμά το ρόλο του είναι πολύ σπουδαίο.
Οι δασκάλες μου στις τρεις προηγούμενες τάξεις με είχαν χαρακτηρίσει στους γονείς μου ως «αδύνατη στα μαθηματικά». Έτσι η τετάρτη δημοτικού ξεκινούσε και εγώ ήμουν ήδη φοβισμένη και ανασφαλής. Φαίνεται ότι η ανησυχία φαινόταν στο πρόσωπό μου και ο δάσκαλός μου ευτυχώς τη διέκρινε μόλις τις πρώτες ημέρες. Πλησίασε το θρανίο μου και μου είπε απλά: «Διάβασε καλά το πρόβλημα. Η λύση υπάρχει μέσα στο πρόβλημα. Αρκεί μόνο να το διαβάσεις καλά ....και να είσαι σίγουρη ότι θα τη βρεις !» Έμεινα άφωνη και η αλήθεια είναι ότι αμέσως ανταποκρίθηκα και ξεκίνησα να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω το πρόβλημα με εμμονή αλλά... λύση δεν έβρισκα.
Ένοιωσα απελπισία μαζί με τρόμο στη σκέψη ότι δεν πρόκειται να καταφέρω τίποτε τελικά όσο και να προσπαθούσα, ότι και να έκανα. (τα επόμενα χρόνια συνειδητοποίησα ότι τελικά, οι δασκάλες μου των προηγούμενων χρόνων «είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους» με εμένα. )
Στη βαθμολογία που έπαιρνα, μου βάζανε 10 σε όλα τα μαθήματα και 8 στα μαθηματικά ). Η ανασφάλεια και ο φόβος μου με είχαν ακινητοποιήσει. Έπαψα να προσπαθώ και «δέχτηκα τη μοίρα μου», αποκτώντας τη πεποίθηση ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι για να αλλάξω τη δεδομένη κατάσταση.
Πάντα μου άρεσαν οι διάφορες διηγήσεις και έτσι θα ξεκινήσω και αυτό που θα διαβάσετε.
Όλοι κάναμε μαθηματικά στο σχολείο. Τα μαθηματικά είναι ούτως η άλλως σπουδαία. Προσωπικά στο συγκεκριμένο μάθημα δεν υπήρξα ποτέ άριστη. Ωστόσο έμαθα κάτι πολύ σημαντικό μέσα από τη φιλοσοφία των Μαθηματικών που είναι:
«Κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του».
Σε όλη μου τη ζωή λοιπόν και ιδιαίτερα τις φορές που αντιμετώπιζα ένα δύσκολο πρόβλημα, απλά υπενθύμιζα στον εαυτό μου ότι υπάρχει λύση και θα πρέπει να τη ανακαλύψω. Η ιστορία μου με το μάθημα των Μαθηματικών, ξεκινά βιωματικά στη 4η Δημοτικού.
Ο δάσκαλος που είχα, ήταν ένας άνθρωπος που «γιόρταζε» κάθε φορά που μας έκανε μάθημα. Το γλεντούσε κυριολεκτικά. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι το να είναι κανείς αληθινός δάσκαλος που τιμά το ρόλο του είναι πολύ σπουδαίο.
Οι δασκάλες μου στις τρεις προηγούμενες τάξεις με είχαν χαρακτηρίσει στους γονείς μου ως «αδύνατη στα μαθηματικά». Έτσι η τετάρτη δημοτικού ξεκινούσε και εγώ ήμουν ήδη φοβισμένη και ανασφαλής. Φαίνεται ότι η ανησυχία φαινόταν στο πρόσωπό μου και ο δάσκαλός μου ευτυχώς τη διέκρινε μόλις τις πρώτες ημέρες. Πλησίασε το θρανίο μου και μου είπε απλά: «Διάβασε καλά το πρόβλημα. Η λύση υπάρχει μέσα στο πρόβλημα. Αρκεί μόνο να το διαβάσεις καλά ....και να είσαι σίγουρη ότι θα τη βρεις !» Έμεινα άφωνη και η αλήθεια είναι ότι αμέσως ανταποκρίθηκα και ξεκίνησα να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω το πρόβλημα με εμμονή αλλά... λύση δεν έβρισκα.
Ένοιωσα απελπισία μαζί με τρόμο στη σκέψη ότι δεν πρόκειται να καταφέρω τίποτε τελικά όσο και να προσπαθούσα, ότι και να έκανα. (τα επόμενα χρόνια συνειδητοποίησα ότι τελικά, οι δασκάλες μου των προηγούμενων χρόνων «είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους» με εμένα. )
Στη βαθμολογία που έπαιρνα, μου βάζανε 10 σε όλα τα μαθήματα και 8 στα μαθηματικά ). Η ανασφάλεια και ο φόβος μου με είχαν ακινητοποιήσει. Έπαψα να προσπαθώ και «δέχτηκα τη μοίρα μου», αποκτώντας τη πεποίθηση ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι για να αλλάξω τη δεδομένη κατάσταση.
Και πάλι να σου ο δάσκαλός μου με πλησίασε και μου είπε απλά:
«Μη φοβάσαι και μην ανησυχείς γιατί ο φόβος είναι σαν ένα θηρίο που σε εμποδίζει να βρεις τη λύση στο οποιοδήποτε πρόβλημα. Ηρέμησε και θα δεις ότι έτσι θα φτάσεις στη λύση και πριν καλά- καλά το καταλάβεις .» Από τότε ο μικρότερος βαθμός που είχα στα μαθηματικά μέχρι και που τελείωσα το Λύκειο ήταν 18. Έχω να σας πω ότι, ποτέ μου δεν ξέχασα αυτόν το πρώτο σπουδαίο δάσκαλο που είχα στη ζωή μου. Μέχρι σήμερα τα λόγια του είναι για εμένα τρόπος ζωής.
Προφανώς είναι σαφές σε όλους σας ότι από τη παραπάνω προσωπική μου ιστορία, μπορεί ο καθένας από εσάς να κάνει τους ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΥΣ του τόσο με τη δική του θέση και στάση ζωής όσο και του κοντινού και ευρύτερου περιβάλλοντος του.
ΣΗΜΕΡΑ,
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας είναι κοινό για όλους, με μικρότερες η μεγαλύτερες διαφορές.
Λέτε να μην είμαστε ικανοί 9.000.000 άνθρωποι να βρούμε τη λύση σε αυτό;Τι μας εμποδίζει ; Ο φόβος μήπως και η ανασφάλεια που κατακλύζει το καθένα από εμάς και διαχέεται παντού, αποτελώντας το κυρίαρχο κοινό γνώρισμα όλων μας;Η «δουλειά» που έχει γίνει από πίσω όλα τα προηγούμενα χρόνια ύποπτου εφησυχασμού και καλοπέρασης ενώ απλά, σταδιακά και συστηματικά άλλαζαν συνειδήσεις και τη συνειδητότητα του Έλληνα ; Μέσα στο ίδιο πρόβλημα συμπεριλαμβάνονται και οι παραπάνω ερωτήσεις. Πριν το «Διαβάζω καλά το πρόβλημα», θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην ολοκληρωμένη και σωστή διατύπωσή του.
Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η οικονομική κατάρρευση της χώρας μας. Είναι η κατάρρευση των αξιών, συνειδήσεων, κοινού οράματος, ελπίδας που πυροδότησαν τα τελευταία χρόνια την ευρύτερη αλλοτρίωση του λαού μας, με αποτέλεσμα να εντείνεται το αίσθημα του φόβου και των παραλυτικών παρόμοιων συναισθημάτων σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Είναι σημαντικό το να επανα-διατυπώσουμε το πρόβλημα ώστε να οδηγηθούμε στη λύση του.
Ένα σημαίνον εμπόδιο λοιπόν στην εξεύρεση λύσης, είναι το συναίσθημα του «κατασκευασμένου» μαζικού ΦΟΒΟΥ και σε αυτό θα αναφερθώ .
Σας πληροφορώ για όσους δεν το ξέρετε ότι ο συγκεκριμένος ΦΟΒΟΣ είναι απλά το προϊόν ενός κατασκευασμένου ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΚΠΈΜΠΕΙ ΣΕ μια ορισμένη ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ (από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και όχι μόνον). Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά θα πω ότι αποτελεί ένα νοητικό κατασκεύασμα που ακινητοποιεί τη καρδιά και ως αποτέλεσμα εμποδίζει την εξεύρεση λύσης η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει στις ΕΣΩΤΕΡΙΚΈΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ . Αλλαγές που θα επηρεάσουν το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ και που επιβάλλονται να γίνουν άμεσα από ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
Φανταστείτε λοιπόν ότι ακούτε ραδιόφωνο. Αν δεν σας αρέσει ο σταθμός, τον αλλάζετε. Τόσο απλά:
ΑΛΛΑΖΕΤΕ ΤΗ συγκεκριμένη ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ του προγράμματος του ραδιοφώνου και επιλέγετε μια άλλη που θα σας ικανοποιήσει.
ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ: Αλλάξτε τη συχνότητα του προγράμματος του φόβου που σας ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΕΊ με μια άλλη συχνότητα π.χ. της δύναμης, της σιγουριάς, της ελπίδας, του θετικού οράματος για την Ελλάδα, το τόπο μας, τους Έλληνες, τα παιδιά μας, τους δικούς μας ανθρώπους.
Και μην πείτε ότι είναι δύσκολο να γίνει και «καταθέσετε τα όπλα».
Ούτε να πείτε «άσε θα το κάνει ο άλλος».
Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος όσο για τον εαυτό του άλλο τόσο για τον άλλο δίπλα του.
Είναι καιρός να ξαναθυμηθούμε τη σύνδεση που έχουμε όλοι μεταξύ μας με τα στοιχεία της αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης.
Ένας ενορατικός ονοματίζει τη σημερινή κατάσταση ως «ευλογημένη δοκιμασία» για τον Ελληνικό λαό. Όλοι μας ξέρουμε λίγο ως πολύ, τι ακριβώς εννοεί.
ΑΣ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΩΡΑ! ΣΥΝΕΙΔΗΤΆ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ!
Αν δεν το κάνουμε αυτό, αν μόνοι μας δεν απαλλαγούμε από το συναίσθημα του φόβου που μας ακινητοποιεί, και δεν το αντικαταστήσουμε με δημιουργικά συναισθήματα, ένα είναι το σίγουρο: δεν θα φθάσουμε ποτέ στη λύση.
Η ΑΚΙΝΗΣΙΑ είναι συνώνυμο της ενέργειας του ΘΑΝΑΤΟΥ έλεγε ένα σπουδαίο δάσκαλός μου. Ακίνητος, δεν δρας και περιμένεις «να πεθάνεις».
Η ΚΙΝΗΣΗ είναι συνώνυμο της ενέργειας της ΖΩΗΣ και πυροδοτείται από Θετική σκέψη και δράση.
Κάτι τελευταίο.
Έκανα ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην Ευρώπη πρόσφατα. Δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό που βίωσα.
Ακούμε από τη τηλεόραση και γενικά από τα μέσα ενημέρωσης ότι, τα «μάτια του κόσμου είναι στραμμένα στην Ελλάδα». Όμως δεν μας λένε όλη την αλήθεια η μας τη παραποιούν φορτώνοντάς μας ενοχές και φόβους για τη σημερινή κατάσταση.
Η αλήθεια είναι ότι τα "βλέμματα όλων είναι στραμμένα πάνω μας".
Αλλά γιατί;
Διότι όλος αυτός ο κόσμος περιμένει και ελπίζει ότι κάτι θα κάνουμε ως Έλληνες, ως λαός, ώστε να εμποδίσουμε αυτό το καταιγιστικό φαινόμενο που απειλεί εξίσου και πολλές άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Όλοι με ρωτούσαν για εμάς,( το λαό όχι για τη χώρα), πως είμαστε, τι κάνουμε και τι σκοπεύουμε να κάνουμε.
Γνωρίζουν ήδη ότι αν εμείς δεν καταφέρουμε να ανατρέψουμε τη σημερινή κατάσταση έρχεται η σειρά τους. Αν πετύχει το πείραμα με την Ελλάδα θα παρασύρει και αυτούς .Νοιώθουν ότι είναι σε μια αναμονή ,για αυτό ελπίζουν και εύχονται για εμάς το καλύτερο.
Την πρώτη φορά που με ρώτησαν λοιπόν, για το πώς είμαστε οι Έλληνες, συνειδητοποίησα με τρόμο ότι: οι Έλληνες είμαστε ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΙ-ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ
Και έτσι αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και τις πληροφορίες που έφθασαν σε εμένα.
Η Ελλάδα έχει περάσει πια από το ατομικό συμφέρον στο συλλογικό
ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ.
Σας ευχαριστώ
Γιώτα Κρέτση
