Το Χέλι όμως συνεχίζει την προσφορά του προς την πατρίδα, παρά το γεγονός ότι ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει και οι κατακτητές ηττημένοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα μας. Η κατάρα όμως που ακολουθεί την Ελληνική φυλή από τους αρχαιότατους χρόνους και ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές της πορείας της, δεν θέλει να την εγκαταλείψει.
Είναι γεγονός ότι οι Έλληνες, παρά το ότι έμειναν υπόδουλοι στους Τούρκους για τετρακόσια περίπου χρόνια, το σαράκι της φαγωμάρας δεν εξαλείφθηκε και από τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης του 1821, άρχισαν να τρώγονται μεταξύ τους. Οι δίκες και καταδίκες όλων των αγωνιστών του 1821, του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και άλλων, η δολοφονία του Πάνου Κολοκοτρώνη έξω από την Τρίπολη, είναι φαινόμενα που ακολουθούν την Ελληνική φυλή πάντα και ιδιαίτερα ύστερα από περιπέτειες που υφίσταται αυτή.
Και ενώ το αίμα είναι νωπό ακόμα από τα χιλιάδες θύματα του πολέμου και της κατοχής, ο λαός μας και πάλι βρίσκεται διχασμένος. Από τη μια μεριά βρίσκονται οι κομμουνιστές που πάντα θεωρούν τον εαυτόν τους αδικημένο και από το άλλο μέρος οι δήθεν προστάτες της ησυχίας και της γαλήνης του τόπου, μα που ανάμεσα τους βρίσκεται το πλήθος που δεν θέλει να ακολουθήσει ούτε την μία, ούτε την άλλη πλευρά και αυτό το πλήθος είναι εκείνο που την πληρώνει πάντα.
Αυτό το πλήθος πάντα δέχεται την καταπίεση και της μιας και της άλλης παράταξης, για να την ακολουθήσει και από τη μία μεριά αποκαλείται, συνοδοιπόρος της αριστεράς και από το άλλο μέρος .συνεργάτης της δεξιάς. Η συντηρητική παράταξη μετά τον πόλεμο και την κατοχή και ύστερα από τα Δεκεμβριανά του 1945, βρίσκεται να έχει την εξουσία στα χέρια της και θέλει να κυβερνήσει ολοκληρωτικά τη πατρίδα μας και αρχίζει τις καταπιέσεις σε βάρος όλων των προοδευτικών δυνάμεων, των αριστερών και όλων των άλλων που δεν συμμερίζονται τις δικές τους ιδέες.
Την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύονται οι κομμουνιστές που πάντα προσπαθούν να ανακτήσουν, ότι είχαν χάσει με την συμφωνία της Βάρκιζας. Στις 26 Μαρτίου 1946, ημέρα Εθνικών Εκλογών, η κομμουνιστική παράταξη πραγματοποιεί ένοπλη επίθεση κατά του Αστυνομικού Σταθμού Λιτόχωρου που βρίσκεται στους πρόποδες του Ολύμπου και το γεγονός αυτό γίνεται η αφετηρία ενός νέου εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, που πέρασε από πολλές φάσεις και κράτησε πάνω από τριάμισι χρόνια, μέχρι τον Αύγουστο του 1949 και που στοίχισε στην Ελλάδα, χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, πολύ περισσότερους από όσους είχε η Ελλάδα στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο στην Αλβανία και που πίσω του άφησε μόνο ερείπια.
Το Χέλι και σε αυτή τη φάση, πλήρωσε την εμφύλια αυτή σύρραξη με πέντε, νεκρούς, αρκετούς τραυματίες και ένα εξαφανισθέντα. Οι πέντε νεκροί στρατιώτες είναι οι παρακάτω:
1. Κύρκας Δημήτριος Ιωάννου
2. Μάρας Κωνσταντίνος Δημητρίου
3 Κόλλιας Δημήτριος Θωμά
4. Κόλλιας Κωνσταντίνος Δημητρίου
5. Κόλλιας Κωνσταντίνος Εμμανουήλ
Και οι πέντε αυτοί στρατιώτες, έπεσαν στα πεδία των μαχών, στα Ελληνικά βουνά και σε ένα αδελφοκτόνο πόλεμο μεταξύ των Ελλήνων. Ο εξαφανισθείς ήταν ο Δημήτριος Χρήστου Παπαϊωάννου ( Κομπότης ), που για μερικά χρόνια εθεωρείτο νεκρός, αλλά μετά τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου, έδωσε σημεία ζωής, από την Τασκένδη της Ρωσίας όπου βρισκόταν αιχμάλωτος και ύστερα από αρκετό καιρό γύρισε στο χωριό του για να συνεχίσει εκεί την υπόλοιπη ήρεμη ζωή του.
